zaburzenia adaptacyjne a wymagania rzeczywistosci

[pizzacanto]

Czy ktos z Was probowal interpretowac swoje problemy zwiazane z zaburzeniami adpatacyjnymi z sytuacja istniejaca w rzeczywistosci np. wtedy, gdy wyomi wgledem pracy lub systemu wartosci/zachowan stoja w sprzecznosci z naszymi wlasnymi pragnieniami i dazeniami/celami?

 

Mysle, ze jestem bliski znalezienia odpowiedzi na dreczace mnie problemy ale w tym celu chcialbym uzyskac przynajmniej kilka odpowiedzi ze strony Was, tj. osob, ktore zetknaly sie w swoim zyciu z tego typu problemami i jak nauczyly sie go rozwiazywac (lub go nierozwiazaly ).

 

Najbardziej mnie tutaj interesuje sytuacja osob, ktore maja problem zwiazany z adpatacja wymogow rzeczywistosci wgledem rynku pracy oraz szeroko rozumianych zachowan spolecznych.

 

Dzieki!

[Gość]

Ja mam zaburzenia adaptacyjne i jak najbardziej zgadzam się z tym, że ta chora rzeczywistość, ten system i brak autentycznej wolności powoduje te zaburzenia. Nie mam praktycznie wyboru - MUSZĘ pracować choć niekoniecznie chcę, bo bez pracy nie przeżyję, tzn bez pieniędzy. Chciałabym mieć dom z ogródkiem i tam hodować sobie wszystkie potrzebne mi roślinki do jedzenia, owoce, warzywa, mieć kozę która daje mleko, jakiś stawik z rybkami, studnię... i byłabym samowystarczalna, nie musiałabym harować za te marne pieniądze na jedzenie. Ale to na razie niemożliwe, bo nie mam takich pieniędzy, żeby mieć taki dom z tymi wszystkimi darmowymi darami natury. I tu koło się zamyka.

Na razie kombinuję jak się da i dążę do tego żeby takowy domek mieć ale jeszcze długa droga przede mną.

[pizzacanto]

Mozesz powiedziec, czy kontaktowalas sie w tej sprawie z psychologiem i jesli tak, jakie rady/wytyczne zastosowal wobec gnebiacego Ciebie problemu? Wyglada na to, ze mam bardzo podobne perypetie ale chce to uscislic, aby miec jak najwieksza pewnosc.

[Gość]

tak, chodzę na psychoterapię ale na razie byłam tylko na 3 wizytach. Jutro idę na kolejną i mam zamiar właśnie podjąć ten temat, naszego systemu i pozornej wolności i jak to się ma do moich zaburzeń

Ale wg mnie to nie ja jestem zaburzona tylko ten jeb*** system, społeczeństwo jest chore i ja mam sie do niego adaptować??? Nigdy! Zaburzenie mi mija, coraz bardziej sie buntuję przeciw systemowi i państwu i to mi bardzo pomaga

 

PS. Obejrzyj sobie film który mam w stopce

[pizzacanto]

Czy twoj psychoterapeuta dal konkretne wytyczne co do linii terapii i tego, co w/g niego jest zaburzeniem i co jest przyczyna Twojego zlego sampoczucia? Jak on ocenia rzeczywistosc?

[Gość]

Za krótko chodzę na terapię, ogólnie to ja wiem co jest przyczyną moich zaburzeń i wiedziałam to zanim poszłam na terapię, mam dużą świadomość siebie więc o sobie wiem dużo... na razie konkretów nie ma co do linii terapii, bo za krótko ona trwa.

A Ty korzystasz z terapii czy masz zamiar?

[pizzacanto]

Za krótko chodzę na terapię, ogólnie to ja wiem co jest przyczyną moich zaburzeń i wiedziałam to zanim poszłam na terapię, mam dużą świadomość siebie więc o sobie wiem dużo... na razie konkretów nie ma co do linii terapii, bo za krótko ona trwa.

A Ty korzystasz z terapii czy masz zamiar?

 

Nie, zastanawiam sie nad podjeciem ale waham sie, m. in. ze wgledu na to, ze moje zaburzenie - podobnie jak u Ciebie - pewnie wynika z tego, ze jako wrazliwy czlowiek nie jestem w stanie (tzn. moja czesc odpowiedzialna za pragnienia oraz wartosci moralne) zaakaceptowac warunkow oraz wymagan/oczekiwan plynacych z rzeczywistosci, z drugiej strony sytuacja, w jakiej sie obecnie znajduje (trudnosci z praca, otoczeniem) sprawia, ze szukam alternatywnego rozwiazania.

 

Moje wahania sa takze podyktowane tym, ze w przeszlosci, korzystajac z pomocy psychologow dochodzilismy wspolnie do punktu, w ktorym i ja i terapeuta bylismy swiadomi tego, ze tylko ode mnie zalezy, czy chce sie przystosowac czy nie, i w rezultacie zawsze dokonywalem opcji wyboru pt. ,,nie chce". Wlasciwie szukam kogos, kto mial podobne problemy (osoba prywatna) oraz terapeute, ktory skutecznie potrafilby pogodzic mnie z otaczajaca rzeczywistoscia. Jak narazie takiego kompromisu/rozwiazania nikt mi nie zaproponowal, stad moj pesymizm w szukaniu pomocy.

 

Byc moze terapie bede traktowal jako substytut i w momencie, kiedy zobacze wolna furtke w kierunku, w ktorym zdazam, zakoncze ja/przerwe,a by pojsc swoim wlasnym sladem.

 

CZY KTOS JESZCZE MIAL/MA TEGO TYPU PROBLEM?

 

PS

Ja rowniez zaliczam sie do osob o sporej samoswiadomosci siebie i otoczenia. Milo mi poznac!

[Grzesiek28]

Do tego co napisałem na prv jeszcze dopisze kilka rzeczy podsumowujących:

 

Większość problemów adaptacyjnych moim zdaniem leży w dzieciństwie i błędnym wychowaniu np jak było u mnie gdy ktoś wychowuje was tak ze spełnia wasze zachcianki, stajecie się chciwi, niecierpliwi i roszczeniowi, niespełnione ambicje i pragnienia mogą prowadzić do potężnej nerwicy i depresji.

 

Konkretną wytyczną to jest poznać swoje problemy, dzieciństwo , zrozumiec na czym polegał błąd rodziców w wychowaniu i nauczyć się myśleć na nowo. Dzisiaj właśnie usłyszałem że problemy w dorosłym wielu mają dzieci nadmiernie karmione cukierkami bo to oznacza spełnianie ich zachcianek (nadmiernych) co powoduje problemy jak wyżej.

 

Tacy ludzie mają w sobie demona/hyde'a albo dominujące id to my z czasów dzieciństwa które chowa się głeboko w naszej podświadomości i kontroluje bez naszej wiedzy naszym życiem, na to jest kilka dobrych sposobów o ile rzeczywiście to własnie to nam dolega - oznaką może być np lenistwo, niechęć do robienia czegoś, odkładania na później etc

 

Dodatkowo nie można obwiniać stale siebie - ludzie są wredni a świat nie jest lukierkowy, trzeba nauczyć się rozmawiac z ludźmi dobrymi tak żeby ich nie stracić i koniecznie trzeba nauczyć sie rozpoznawać ludzi złych i dawać im kopa w tyłek (nie jestem z tych naiwniaków którzy wymądrzają się że trzeba nauczyć się "wybaczać" buahahaha ). Mój błąd polegał na tym że naprawde uwierzyłem że zawsze wina leżała w mojej nadwrażliwości podczas gdy obiektywnie miałem do czynienia z ludźmi podłymi i złymi.

 

Przede wszystkim najwazniejsza jest wiedza o sobie samym, duża naprawde spora merytoryczna wiedza, dobra analiza wspomnień i przebiegu własnego życia i kluczowych elementów. My osoby depresyjne mamy potężną samoświadomość - kazdy psycholog to stwierdza od razu - znamy nasze myśli , wiemy co jest powodem czego itd ale niestety, potężnej ilości informacji nie mamy o sobie, stąd mimo wszystko praca z dobrym terapeutą jest niezastąpiona (hehe tylko nie kazdy jest dobry)

[Gość]

Witam, ja jakoś nie mam przekonania o tym jaki to zły jest "system" czy "wymogi rzeczywistości". To co mnie w życiu bolało to sposób w jaki traktowali mnie inni ludzie, czy ich bezwzględność czy własna nieumiejętność życia. To inni ludzie dla nas mogą stworzyć niebo lub piekło. Ja jakoś nie wierzę w spiskową teorię ludzkości i w "system". System tworzą ludzie i to ludzi (ich serca) trzeba naprawić a nie państwo. Ale to co piszecie jest ciekawe.

Jednak moje podejście jest raczej takie że jeśli szukam wolności to raczej nie w sposobie funkcjonowania społeczeństwa ale w sobie, bo to ja mogę mieć w d... to co robią inni, i ja mogę żyć po swojemu, prawda? Tylko trzeba się na to odważyć, no i mieć jakąś jasno sprecyzowaną wizję tego co się chce.