WITAM

[megi_outisder]

Właśnie trafiłam na wasze forum szukając informacji dotyczących leku Setaloft. Dziś przepisał mi go psychiatra...Powód dzisiejszej wizyty- sugestia psychoterapeutki, do której chodzę od 2 miesięcy. Trochę o moim problemie pod tytułem DEPRESJA: 4 lata przeleciały między palcami...życie w nowym mieście, studia nieskończone ze względu na to,że "mi się nie chciało", ilość moich towarzyskich wyjść z domu w ciągu tych 4 lat można zliczyć na palcach obu rąk... nie wiem co takiego się stało ale nagle stanęłam w miejscu...zawaliłam szkołę czuję się jak półdebil z tym faktem, kiedyś mnóstwo znajomych dziś w każdym widzę wroga, zero zainteresowań, dni upływające naprzemiennie a to na płaczu a to na lękach a to na totalnej dolinie...Przy normalnym funkcjonowaniu (bo życiem nazwać tego nie można trzyma mnie praca). Nie widziałam sensu pewnego dnia przeraziło mnie to do tego stopnia,że znalazłam psychoterapeutę i... hmmm wiem,ze 2 miesiące (w sumie 4 spotkania) nie zmienią w mgnieniu oka tych 4 lat w sielankę, ale czy Wy też jesteście tak zdołowani po wyjściu z takiego spotkania?...Co by nie przedłużać- Witam i mam nadzieję,że dobrze trafiłam :)

[Gość]

Czesc:) Dobrze trafilas, na pewno skoro bedziesz brac lek i chodzic na psychoterapie bedzie lepiej.

[ewaryst7]

Oj , ja też po pierwszych spotkaniach lapalam dola.Nie martw się .To minie.Tak jak wszystko w życiu ... I dobre przemija , i zle też.Jeszcze zlapiesz wiatr w żagle.Zobaczysz.:)

[Abradab]

Cześć.

mam nadzieję, że leki oraz psychoterapia szybko postawią Cię na nogi.

[aq86]

Bardzo blisko mi do tego co napisałeś. Niestety nie korzystałem z pomocy specjalistów. Zapewne ze strachu, ze względu na moje finanse. Przeżyłem w taki sposób jak ty całe studia, było mi cholernie ciężko, bo musiałem dawać siebie 2 razy więcej energii aby się na czymkolwiek skupić. Przyszło to tak samo, z dnia na dzień. Do teraz nie wiem o co chodzi i czym było (jest) to spowodowane. Przez ciągłe rozmyślania nad sobą straciłem i tracę mnóstwo czasu. Teraz otwieram oczy, chcę sobie pomóc, chcę być otwartym na innych ludzi. Nie wykluczam ani lekarza, ani jakichś środków.

 

Cieszę się, że takie forum istnieje.

 

WITAM

[StahuPL]

Właśnie trafiłam na wasze forum szukając informacji dotyczących leku Setaloft. Dziś przepisał mi go psychiatra...Powód dzisiejszej wizyty- sugestia psychoterapeutki, do której chodzę od 2 miesięcy. Trochę o moim problemie pod tytułem DEPRESJA: 4 lata przeleciały między palcami...życie w nowym mieście, studia nieskończone ze względu na to,że "mi się nie chciało", ilość moich towarzyskich wyjść z domu w ciągu tych 4 lat można zliczyć na palcach obu rąk... nie wiem co takiego się stało ale nagle stanęłam w miejscu...zawaliłam szkołę czuję się jak półdebil z tym faktem, kiedyś mnóstwo znajomych dziś w każdym widzę wroga, zero zainteresowań, dni upływające naprzemiennie a to na płaczu a to na lękach a to na totalnej dolinie...Przy normalnym funkcjonowaniu (bo życiem nazwać tego nie można trzyma mnie praca). Nie widziałam sensu pewnego dnia przeraziło mnie to do tego stopnia,że znalazłam psychoterapeutę

Jakbyś pisała o mnie. Siemanko i witaj na forum

 

[Dodane po edycji:]

 

i tak dodam

ze względu na moje finanse

ja chodzę do państwowej poradni i sobie chwale. Nic nie płace

[baśkaben]

Witam!Ja choruję na depresję od 19 lat.Do 2005 roku zażywałam amitryptylinę i pernazynę i czułam się bardzo dobrze, ale miałam nawrót choroby i teraz po kolejnym pobycie w szpitalu zażywam ALVENTĘ150,pernazynę i miansek.Wtej chwili również bardzo dobrze się czuję,ale lekarstwa muszę zażywać regularnie i nie mogę zmniejszać dawki, bo od razu czuję się gorzej.Mimo tej choroby jestem szczęśliwą żoną,matką oraz babcią.Mam 8 miesięczną wnuczkę, która daje mi wiele radości co dnia,jestem pełna optymizmu i przekonałam się ,że z tą okropną chorobą da się żyć :)

[baśkaben]

Witam!Ja choruję na depresję od 19 lat.Do 2005 roku zażywałam amitryptylinę i pernazynę i czułam się bardzo dobrze, ale miałam nawrót choroby i teraz po kolejnym pobycie w szpitalu zażywam ALVENTĘ150,pernazynę i miansek.Wtej chwili również bardzo dobrze się czuję,ale lekarstwa muszę zażywać regularnie i nie mogę zmniejszać dawki, bo od razu czuję się gorzej.Mimo tej choroby jestem szczęśliwą żoną,matką oraz babcią.Mam 8 miesięczną wnuczkę, która daje mi wiele radości co dnia,jestem pełna optymizmu i przekonałam się ,że z tą okropną chorobą da się żyć :)