Derealizacja. Depersonalizacja.

[Gość]

Nie biore magnezu i witamin bo aby to uzupelniac trzeba wczesniej zrobic badania krwi jaki jest poziom tego i owego.Po moich ostatnich badaniach okazalo sie,ze magnez mam idealny jak malo kto (mimo,ze wciaz mam dretwienia,skurcze i nerwica mnie zzera) a okazalo sie,ze mam o dwa razy za wysokie zelazo przez co krew moze byc gestsza,moga tworzyc sie zatory i stad te dretwienia.Teraz biore acard na rozrzedzenie krwi...

Wiec zrobcie najpierw badania a pozniej faszerujcie sie witaminami i mineralami.

A swoja droga to i tak wiem,ze moje zdretwienia sa od silnej nerwicy a nie od zelaza

[Gość]

Ordynator z Kliniki Leczenia Nerwic powiedziala mi, ze magnez nalezy przyjmowac tylko 2 miesiace w roku, zwlaszcza gdy jego poziom jest w normie i tak naprawde magnez na nerwice niewiele pomaga. Inny psychiatra powiedzial mi, ze magnez w witamina B6 uspokaja, ale mysle, ze to moze ''zdac egzamin'' tylko u ludzi bez nerwicy.

 

Przepraszam, ze tak malo pisze i nie odpisuje. Caly czas ukladam w glowie odpowiedzi dla Was, ale nie mam sily i czasu tego wstukac.

Postaram sie nadrobic dzis zaleglosci.

 

Mam mnostwo spostrzezen co, do Depersonalizacji i najchetniej to pokusilabym sie o napisanie ksiazki na ten temat , ale mam wyjacego przez 24h 15-miesiecznego Syna. Makabra. Jest bbb ciezko.

 

Pozdro,

Ania

[weronika]

Aniu jak tylko będziesz miała czas, to proszę Cię napisz to co wiesz o depersonalizacji, a przede wszystkim, czy wiesz jak to można wyleczyć

[Gość]

Weroniko,

 

Poki co, moge odpowiedziec w ''telegraficznym skrocie'', bo Nasz Temat, to temat-rzeka i dotyka fundamentalnych pojec takich jak: Czlowieczenstwo, Egzystencja, Smierc, Zycie po Smierci, Wiara, Bog, itd.

 

Coraz czesciej dochodze do wniosku, ze Depersonalizacje ''leczy sie'' tak ciezko, bo... nie jest to zjawisko chorobowe.

Wedlug mnie to stan duszy, umyslu, specyficzny sposob odbierania Swiata. Dotkliwy, poniewaz jestesmy zranieni i na tworzenie ran podatni przez swa wrazliwosc, inteligencje, intuicje, delikatnosc. To piekne cechy, z tym, ze nieprzydatne tu, ani w obecnych czasach.

 

Spojrz Weroniko za Siebie. Czy nie tak od zawsze widzisz Siebie i Swiat? Byc moze w mniejszym lub wiekszym stopniu, ale ja zawsze ze zdumieniem i przestrachem, jakby w wiecznym wyczekiwaniu patrzylam na to wszystko, a widzialam rzeczy bardzo trudne, przez dlugi okres czasu. A teraz troche sobie dryfuje i szukam powrotu, co jest bardzo trudne.

 

Aby zlagodzic skutki tego ''bolu'', wedlug mnie trzeba przyjmowac Effectin i to minium przez pol roku (mi poprawilo sie po 5 tabletkach i to po najmniejszej dawce, choc nie jest jeszcze zupelnie ok). Trzeba regularnie chodzic do dobrego Psychoterapeuty (jutro ide w ramach NFZ po raz pierwszy, to Wam napisze jak bylo), no i... nie dawac sie, choc to szczegolnie trudne. Trzeba lapac wspomnienia, marzenia, sny, szukac czegos interesujacego, co moglo zajac Nasze mysli.

 

Mi po Effectinie, niestety nie mijaja dolegliwosci nerwicowe, po prostu troche uspokaja sie chaos w myslach. W Szpitalu powiedziano mi, ze u mnie to kwestia psychiki, a przeciez mam to samo, co Wy, czyli Depersonalizacja to zadra na duszy, nie na mozgu, i moze jest to pocieszajace.

 

Musze konczyc. Syn drze sie.

 

Pozdro,

Ania

[weronika]

popełniłam Aniu w życiu jeden wielki błąd, byłam kimś, kim w rzeczywistości nie czciałam być, udawałam sebie, podczas gdy byłam kimś zupełnie innym, aż w końcu przyszedł atak w nocy, zastanowiłam się kim ja naprawdę jestem, gdzie ja się zaczynam i gdzie kończe, dlaczego postępuję tak jak nie chcę postepować... i tak mi juz zostało... nie wiem kim jestem, jestem obca sama sobie... może to kara za moje postępowanie...zraniłam przy okazji dwie bardzo wyjatkowe osoby...

[Gość]

Aniu moim zdaniem Depersonalizacja i Derazlizacja nie jest tylko chorobą duszy.

Podejrzewam,że w moim przypadku całe zycie stresów,niepowodzeń i chęć ucieszki od tego wszystkiego,od siebie i od ludzi,kórzy mnie poniżali to wszystko doprowadziło do tego,że w moim mózgu zaszły po prostu zmiany.Zauważyłem,że moje zmysły i uczucia po prostu zanikają.Czuję sie tylko obserwatorem niewyraźnego snu.Zauważyłem też że dawne wspomnienia przychodzą bez problemu,pamiętam dobrze dzieciństwo i miłe chwile z tego okresu,ale kompletnie nie pamiętam co działo się ze mną przez ostatnie 2 lata.No może z wyjątkiem kilku dni to wszystko.

Podejrzewam że może mój organizm po prostu nie wytrzymał tego i jako sposób obronny mózg w ten sposób zadziałał czyli zniekształcił zupełnie widzianą przeze mnie rzeczywistość.

Dręczą mnie kłębiące się myśli,już nie pamiętam kiedy ostatnio nie czułem sie zmeczony.Nie umiem odczuwać roadości,nie umiem odczuwać bólu.

A jezeli chodzi o leki to dzięki nim żyje,ponieważ byłem już zdecydowany na samobójstwo,ale leki w jakimś stopniu wyciągnęły mnie ze stanu panicznego lęku i stanu kompletnego oszołomienia.

Jednak derealizacja została i na razie pomimo zażywania Efectinu 75 mg dziennie nie zanosi się żeby cos sie zmieniło na lepsze.

Cały czas żyję jednak nadzieją,że kiedyś będe mógł znowu patrzeć na rzeczywistość bez klosza na głowie.

[grzesiek 123]

A ja na depersonalizacje polecam regularne uprawianie wyczerpujacego sportu. Kiedy jakis rok temu bylem w takim stanie ze przerazalo mnie wlasne cialo, ze istnieje, balem sie zycia, calkowicie nie czulem jego sensu, jakos resztkami sil zmusilem sie do uprawiania sportu. Wsiadlem na rower i poprostu jechalem przed siebie. To byly jedyne chwile, oprocz snu, kiedy troche mniej myslalem o bezsensie zycia, poprostu doswiadczalem jazdy na rowerze, przez ktora czulem sie w jakims sensie wolny. Dodatkowo meczylem sie, dotlenialem i jakos podswiadomie czulem, ze to mi pomoze. Z dnia na dzien jedynymi w miare milymi momentami stawaly sie te kiedy cwiczylem w domu lub jezdzilem na rowerze. Po meczacej rundzie na rowerze przez jakis czas czulem sie w miare zrelaksowany, mimo, ze dalej zycie wydawalo mi sie snem. Chwile kiedy czulem sie lepiej stopniowo, w czasie kilku miesiecy wydluzaly sie. Teraz moze nie jest idealnie, ale zycie nie jest juz dla mnie tortura i coraz czesciej zaczynam dostrzegac jego jasne strony. Nie mysle juz tak czesto nad jego sensem a jesli juz cos rozminiam, to nie wpadam w panike jesli nie widze sensu. Poprostu przyjmuje zycie jakim jest i doszedlem do wniosku, ze gdyby zycie mialo jasny sens... byloby bez sensu. Pozdrawiam i polecam sport! (wyczerpujacy)

[weronika]

Dust ty masz za małą dawke leku, przy tak trudnych nerwicach bierze się 3 tabletki na dzień, wiem bo też biorę efectin, objawy nie znikają całkiem ale bardzo łagodnieją, zrob cos z tym, mówię serio, poprawa jest na wyciągnięcie ręki

[Gość]

Dust, mi sie z kolei wydaje, ze Ty masz niedobrany lek, (skonczylam podyplomowo Studium Psychologii, bywa, ze ucze Psychologii w Szkole. Sobie nie pomoge, ale moze innym). Mysle, ze masz spora depresje, a nerwica lekowa to jej produkt. U Ciebie trzeba wyjsc od depresji i dowartosciowania Cie.

Weronice przydalby sie kontakt ze zwierzakami. Kotek? Piesek? Masz silny instynkt opiekunczy. I przychylny, cieply Psychoanalityk.

 

Policzylam dokladnie-Effectinu wzielam do tej pory 8 tabletek 37.5mg i jest lepiej. Mam bardzo ciezkie stany od lat. Mysle, ze jak lek ma pomoc, to pomoze i przy malej dawce.

 

A Ty Weronika bierzesz 3x 75mg ER? To chyba niemozliwe. Moze bierzesz 75mg x 3, ale zwykle?

 

Zgadzam sie z Grzesiek co, do sportu. Mi pomagaja spacery z Dzieckiem.

Kiedys uprawialam zawodniczo tenis ziemny przez 8lat, teraz czasu i kortow brak w okolicy.

Powinnam ruszyc na basen, ale po cesarce boje sie.

 

W ogole, zaczynam starac sie olewac glupich ludzi i wszystko dookola, choc to bbb trudne. Przejmuje sie kazdym slowem, a kazdy moj dzien jest taki sam. Praca w Szkole mnie dobija. Stracilam poczucie humoru.

Czuje sie jak w pajeczynie, albo jak dobry samarytanin.

 

Czasem fajnie byloby byc ''typem blondynki''.

 

Pozdro,

A.

[Gość]

Weronika a jaką dawkę leku zażywasz dziennie?

Ja biorę 2 tabletki 38.5 mg dziennie (rano i wieczorem) Velafaxu (Efectin o innej nazwie).

A jeżeli chodzi o wysiłek fizyczny i sport to próbuję się zmuszać do tego.

Ćwiczę siłowo troche,trenuje boks w domowych warunkach i sparuje z kolegami (dostawanie po pysku też nie robi na mnie wrażenia w stanie w którym jestem).Kiedyś jeździłem na motocyklach crossowych i to było moją największą pasją,lecz teraz ze względów finansowych nie mam możliwości zakupienia sprzętu.Z resztą kiedyś ostra jazda wywoływała u mnie maksymalną koncentrację i max przyjemności,teraz jest niestety inaczej,nie potrafię odczuwać tego co kiedyś.

W przyszłym tyg planuje zapisać się do psychologa,porozmawiam też z moim psychiatrą odnośnie zwiększenia dawki leku,może to coś da.

[weronika]

dust, bierzesz strasznie mało tego leku, ja po jednej 75 mg nie czułm żadnej poprawy, teraz biore rano 75 mg, w południe 150 mg, czyli na dzień 3 tabletki, jestem pewna, że jeśli zwiększysz dawke leku, to ci pomoże, deperspnalizacja i darealizacja to bardzo szczególny i trudny do leczenia typ nerwicyt, dlatego dawki muszą być duże, jak nadal będziesz się czuł nie do końca dobrze to spróbuj jeszcze leku ketrel, to jest lek na schizofrenie, więc się nie przestrasz, ale leczy się nim szczególny typ nerwic, właśnie jestem w trakcie brania jest bardzo dobry, nie odczuwa sie żadnych skutków ubocznych, ja juz próbowałam wszystkiego, sportu, psychoterapii grupowej i indywidualnej, akjupunktury, bioenergoterapeuty, picia ziół i ...nic nie przechodzi, moje uczucie zdepersonalizowania mam 24 godziny, niezależnie od tago, co robię, nie wiem kim jestem, moje nazwisko wydaje mi się, że należy do kogoś innego, a moje ciało to dla mnie zupełnie obcy twór a jednak...bez leków było katastrofalnie, przestałam wstawać z łóżka, spałam 2 godziny na dobę, lęki miałam na masakrę, teraz też nie jest najlepiej ale leki bardzo złagodziły ta objawy, tak, że byłam w stanie chodzić do szkoły i zdawać egzaminy i uczucie radości mi wróciło

[Gość]

Dzisiaj byłem u mojego lekarza.Niestety nie podniósł mi dawki leku.Z tego co wywnioskowałem to nie przewiduje że ten lek mogę zażywać w większej dawce niż obecnie (2x38.5 mg dziennie).

Wogóle ta lekarka chyba mi do końca nie wierzy jeżeli chodzi o moje objawy,gdyż twierdzi że w rozmowie ze mną nie zauważa żebym miał jakieś problemy z koncentracją lub był otępiały itp itd.

Przez moje objawy derealizacji paradoksalnie zmieniło sie moje podejście do ludzi,tzn jestem bardziej otwarty i nie boję się praktycznie niczego powiedzieć czy zrobić.Dzieje się to dlatego że nie zależy mi kompletnie na niczym, tym bardziej na tym co inni powiedzą lub jak mnie ocenią.

W dalszym ciągu nie czuję praktycznie nic poza obojętnością i oszołomieniem.

Nie wiem za bardzo co mam robić,na razie sam sobie zwiększyłem dawke do 100 mg dziennie,ale to na dłuższą metę nie jest dobre bo będe musiał kombinować recepty żeby kupić lek.

Aha i dodam że poprzednia moja lekarka też nie brała moich objawów poważnie dlatego się przepisałem.

A co u Was słychać,już chwile nikt nie dopisywał nic do tego tematu.

Pozdrawiam!

[konkonto]

witam...jestem tu nowy,wiec od razu prosto z mostu powiem-potrzebuje waszej opinii/doswiadczenia/wiedzy...

otoz,od pewnego czasu,juz 3-4 msce(nie lecze sie-zazancze na wstepie)jest ze mna coraz gorzej...nie moge juz pisac o poczuciu OBAWY przed schizofrenia,ja juz czuje ze JESTEM jedna wielka OBAWA...od pewnego czasu zaczalem miec cos-co z jednej strony pasuje do depersonalizacji,a z drugiej niezbyt przypomina mi wasze opisy,co martwi mnie nie zmiernie mam poczucie jakbym "wyszedl z ciala i stanal obok",tzn nie widze sam siebie(chociaz w mych obawach posuwam sie juz do tego ze kiedys strace kontrole nad rzeczywistoscia i bedzie mi sie zdawalo ze tak jest ) albo jakby to cialo-nie nalezalo do mnie..jestem przerazony,zrozpaczony i nie wiem co sie ze mna dzieje...poza tym bez przerwy szukam u siebie objawow zaburzonego myslenia-do tego stopnia ze cos wykrylem..mianowicie,czy kiedykolwiek zdarzylo wam sie ze w pewnym momenci pojawialy wam sie w glowie obrazy,skojarzenia-niekoniecznie negatywne ale nie majace zwiazku z sytuacja?cos w rodzaju "przypominania sobie snow" -wiem ze to dosc kakolomne,ale mysle ze jesli ktos odczuwal cos podobnego to na pewno bedzie wiedzial o co mi chodzi..

 

dziekuje z gory za wszelka pomoc...

[Gość]

Moim zdaniem powinieneś jak najszybciej udać się do lekarza.

Wiem ze swojego doświadczenia,że zwlekanie z tym tylko pogarsza sytuacje.

A jeżeli chodzi o Twoje objawy to mogę powiedzieć,że mam coś podbnego (oprócz innych objawów też wydaje mi się że patrze na siebie z boku,do tego dochodzi coś w rodzaju deja-vu czyli mam wrażenie że teraźniejszość/przyszłość to przeszłość itp.)

Jeżeli trafisz z lekiem to te objawy znacznie się zmniejszą lub ustąpią całkiem.Podobno dobra jest też psychoterapia ale ja jeszcze tego nie próbowałem.

[grzesiek 123]

Mialem to samo, mianowicie:

 

- Cialo bylo mi obce, wydawalo mi sie to straszne, przerazal mnie brak poczucia sensu zycia, ogolnie nie moglem zrozumiec dlaczego jestem, kim jestem itd. Doszedlem do wniosku i czulem to calym soba, ze wszystko co robie jest bez sensu, glupie i dziwne.

- Czasem mialem takie dziwne uczucie, ze nagle powracaly mi w pamieci jakies chaotyczne obrazy i odczucia z przeszlosci ktore nie mialy zwiazku z tym co sie dzialo aktualnie. Poprostu sie pojawialy wprowadzajac chaos w moje poczucie czasu i mialem wrazenie, ze wariuje.

- Mialem obsesje na punkcie schizofrenii, co bylo zwiazane z objawami, ktore mialem, z reszta to sie napedzalo wzajemnie. Bylem pewny, ze juz choruje i non stop obserwowalem swoje zachowanie, analizowalem mysli itd.

- Bylem w takim dziwnym stanie, ze doswiadczalem ciagle dziwnych iluzji, konktetnie takich, ze w otaczajacych mnie ksztaltach widzialem twarze, np. dwie srubki i gwozdz w scianie - oczy i nos...

- Mialem dziwne sny, trudno nazwac je koszmarami, poprostu byly bardzo dlugie, realne, jakby to byla prawda i wspominalem je jeszcze przez caly dzien.

- Czulem sie bardzo chory, ulomny psychicznie i ciagle myslalem, czy inni widza zmiane mojego zachowania (pozniej sie okazalo, ze nie widzieli zbytniej, ewentualnie to, ze mniej sie odzywalem i bylem zamkniety w sobie).

- Wydawalo mi sie, ze swiat wokol mnie sie zmienil, jest jak jakis plan filmu czy cos w tym stylu.

- Ludzie ktorzy mnie otaczali wydawali mi sie jacys tacy dziwni, bezduszni, jakby byli kuklami, rozmawialem z nimi itd, ale nie czulem kompletnie ich emocji.

- Wychodzilem z domu tylko wtedy, kiedy naprawde musialem, przed choroba lubilem imprezy, w trakcie epizodu unikalem towarzystwa i to mnie przerazalo, swiadomosc, jak czlowiek moze sie zmienic pod wplywem zaburzen psychicznych.

- Bylem przerazony tym co sie ze mna dzieje 24h na dobe.

- Bylem przekonany i pewny, ze to nie minie i ze juz po mnie.

 

Teraz wiem, ze to byly objawy silnej nerwicy/depresji. To byl moj drugi, koszmarny epizod tego typu w zyciu, wzbogacony o kupe nowych objawow. Teraz czuje sie juz lepiej, ale pozostalo zobojetnienie, brak uczuc i mysle, ze zapomnialem co to milosc. Aha, najbardziej pomogl mi sport, wiec wszystkim go polecam !!

[weronika]

Dust może powinnieneś zmienić lekarza, mnie mój też przez prawie rok czasu nie brał poważnie, ale ostatnio zwiększył mi tą dawke leku i jestem pewna, że przzzy twoich hard-coreowych objawach nerwicy też tego potrzebujesz, ja zażywam obecbnie największą dawkę i nawet ta nie wyleczyła mni bo objawy ciągle są a co dopirero taka mała, ja po dawce 75 w ogóle nie czułam poprawy i co to w ogóle za lekarz, który bagatelizuje objawy i nie chce pomóc, zrób coś z tym koniecznie, bo się męczysz a poprawa być może jest na wyciągnięcie ręki, może idż prywatnie do jakiegoś lekarza

Kononkonto

Nie chcę cię stresować ale masz depersonalizacje a tą leczy się najtrudniej z wszystkich objawów nerwicy, a depersonalizacja bardzo często pojawia się jak się chodzi z nerwicą i się jej nie leczy, u mnie tak było , nie chciałam iść do lekarza i to był mój błąd, depersonalizacja jest wynikiem rozwoju nerwicy i pogorszenia stanu. więc zrób coś z tym koniecznie i nie martw się chorobą psychiczną, jeśli masz nerwice, to pamiętaj, że jedna choroba wyklucza często drugą, i że człlllllowiek chory psychicznie nie zastanawia się czy jesst chory on jest przekonany, że wszystko jest ok, także pamiętaj, to, że to roztrząasasz świadczy o tym, że nie jesteś chory psychicznie

[Konrad!]

Przeglądałem zagraniczne strony w poszukiwaniu informacji na temat derealizacji i wiecie co.. znalazłem bardzo fajne forum. Masa ludzi i super ciekawe wypowiedzi, szkoda tylko że po angielsku - niestety rozumiem tylko co 2 słowo

 

http://www.dpselfhelp.com/forum/archive

 

pomyślałem sobie, że dobrze aby było coś takiego również dla nas - polaków. Dlatego utworzyłem podobne forum - zapraszam wszystkich serdecznie, może z czasem będzie tak duże i wartościowe jak to zachodnie:

 

http://www.derealizacja.fora.pl/

[Gość]

Konrad! Ekstra sprawa! Od dawna o tym myslalam, tylko ja nie umialabym zalozyc takiego Forum, bo mam znikoma wiedze komputerowa. GRATULACJE!!!

 

Chcialam zebrac swoje doswiadczenia z DD i wreszcie mam gdzie :-)

Choc z czasem cienko, ale bede sie starac.

 

Pozdro,

Ania

[darekk]

Całymi dniami od rana do wieczora bez wyjątków czuję w głowie takie otumanienie, patrzę na coś i nie kontaktuję zabardzo jakbym był naćpany, do tego uczucie ciężkich powiek i głowy. Martwi mnie to bo opisujecie, że macie takie objawy podczas ataków, a ja ciągle tak się czuję. Do tego nie mam ataków jak wy, mam coprawda podobne objawy typu mrowienie, zawroty głowy, arytmia, bóle w klatce, duszności, cisnienie , czasem uczucie panicznego strachu o swoje zdrowie i zycie ale to wysztko występuje w odstępie czasu w chwilowych epizodach a nigdy na raz w postaci ataku. To mnie własnie martwi, ze otumanienie, straszne bóle w klatce i kołatania serca mam cały czas a pozostałe objawy zdarzają się raz na kilka, kilkanaście dni i że to jednak nie nerwica

 

Koniecznie trzeba miec wlaczony caps lock przy pisaniu postow? Uff.. (dop. Lith)

[Konrad!]

Stan o którym piszesz to derealizacja o charakterze przewlekłym. Niektórzy mają derealizację podczas ataku, inni całymi dniami a nawet miesiącami. Taka derealizacja ma miejsce gdy w Twojej psychice utrzymuje się stałe napięcie powodujące ciągły, podświadomy lęk. Lęk może mieć milion różnych przyczyn, znanych tylko tobie lub nawet tobie nie znanych (bo nie uświadomionych). Jednak bardzo możliwe, że wynika on z obawy o której piszesz. Martwisz się, że to nie nerwica i dodatkowo się nakręcasz powodując utrzymywanie stałego psychicznego napięcia. Nie jestem lekarzem, więc nie postawię Ci żadnej diagnozy, ale na podstawie tego co piszą tutaj inni ludzie, jestem niemal pewien, że i w Twoim przypadku jest to "tylko" nerwica. Powinieneś zrobić sobie kompleksowe badania lekarskie żeby mieć to na papierku - żeby mieć napisane, że fizycznie jesteś całkowicie zdrowy. Po co? A no po to, żeby nie zamartwiać się całymi dniami i nie wmawiać sobie chorób co powoduje podtrzymywanie lęku. Żeby mieć świadomość, że "wszystko jest w porządku". Być może wtedy po kilku dobrze przespanych nocach derealizacja zacznie przechodzić. Na koniec jeszcze jedno - Twoje objawy nie są nietypowe, powiedziałbym nawet, że są wręcz klasyczne Jedyny nietypowy objaw jaki zauważyłem w Twojej wypowiedzi polega na tym, że piszesz strasznie wielkimi literami

 

zapraszam na www.derealizacja.fora.pl

[didado1]

darekk

czy dobrze Cię zrozumiałam martwisz się, że nie masz ataku

Co wg Ciebie oznacza atak bo dla mnie wpadnięcie w panikę ogromną poprzez te wszystkie objawy, które wyszczególniłeś ureguluj ciśnienie swoje jakimiś tabletkami( lekarz nich Ci je przepisze ), a potem nerwy i zobaczysz wszystko będzie dobrze

[darekk]

jako atak rozumiem wystąpienie większosci objawów w jednej chwili np. drgawki, zawroty, bóle, dusznosci i wiele innych na raz tak jak to miało miejsce w moim pierwszym ataku. teraz odczuwam te dolegliwosci w odstępach czasu tyak jak to opisałem. czyli według Was uczucie ciągłego otumanienia i bóle serca to normalne?? robiłem ekg i badania krwi i wszystko jest ok więc juz niewiem co mam o tym myslec. moze jakis zator w głowie takie objawy daje, niewiem

[didado1]

darekk

proszę nie wmawiaj sobie teraz zatoru do niczego Ci to nie potrzebne też miałam uczucie bycia w szklance lub coś w tym stylu i wiecznie miałam somatyczne objawy, wierz mi to minie z czasem Sztuką wielką jest to opanowac lecz jednak da się doświadczyłam tego

pozdrawiam

[darekk]

tylko to juz mnie przerasta. ciągle straszny ból w klatce promienujący na lewą rękę i to otumanienie

[didado1]

tylko to juz mnie przerasta. ciągle straszny ból w klatce promienujący na lewą rękę i to otumanienie

wierzę Ci, że potrafi to człowieka przerastac, jednakże wierz mi to przejdzie, na przekór tego wszystkiego powtarzaj sobie Jestem zdrowy ( wyniki masz przecież dobre )