lęk mnie powoli zabija

[Dorot]

witajcie

 

naprawdę lęk mnie zabija wszystkiego się boje nie mam siły do tego strasznie się załamuje , bo nie mam siły walczyć , najgorsze jest to że ciągle jestem zdenerwowana serce mi wali, boje sie iść gdziekolwiek potem się denerwuje na siebie że chciałabym iść a mój organizm mówi zupełnie co innego. Powiedzcie też tak macie , ja zaczynam ręce załamywać Święta dl amnie były koszmarem bo tylko sie zastanawaiłam żebym nie miała żadnych dolegliwości paniki , tylko po to żeby nie robić rodzinie przykrości w Święta, mam już dość nie wiem jak mam z tym walczyć Ciągle myśle nad temat siebie 24h i mam też tego dosyć myśli nei dają mi spokoju już sie źle czuje sama ze sobą Pomocy

[Victorek]

Dorot, mówię ci też tak mam :) i nie żartuje dzisiaj w nocy miałem atak jak cholera, nawet nie pomógł - lerivon myśłałem ze umrę, nie mogłem się nawet ruszać - koszmar. Nawet trudno opisać jak się czułem ,po prostu nie byłem już niczym

Też sie wkurzam na siebie że wile musze sobie odmawiać, bo lęk wygrywa, mnie akurat pomaga praca, idę i czasem zapominam o tym całkiem a jak wracam do domu to owszem mym cały czas depersonalizację i ataki ale mniejsze, a jak mam wolne dni jak te święta, to koszmar, budze się rano i chcę spać z powortem bo boję się dnia, co bedzie czy znowu będę się męczył? i takie pytania cały dzień a myśli pokichane momentami że boję się nawet swojego pokoju.

Wiem że cierpisz, nie umiem powiedzieć jak z tym walczyć, oprócz standardów czyli że trzeba się czymś zająć, ale sam wiem jaka to lipa a pracujesz?

[Katarzynka35]

Dokładnie Dorot, Victorek ma rację... ja zawsze w dni wolne, w weekendy, urlopy, wtedy kiedy miałam więcej czasu wolnego i mogłam odpocząc, to się 'rozkladałam" myśląc bezustannie o dolegliwościach, po czym w pracy mająć strasznie stresującą i odpowiedzialna pracę tak sie mobilizowałam by nie nawalić, że sama się dziwiłam, ze mogłam normalnie funkcjonować... i nikt się nie orientował, ze coś mi było... po prostu dziwne to, ale w nawale zajęć "zapominałam" jakoś, że zawroty mnie męczą, że serce kołata....

Wiem, że myslenie 24 h na dobę o dolegliwościach może wykończyc, więc starajcie sie jak możecie tego unikać... wiem, że jest to nieslychanie trudne... mi jest łatwiej, bo biorę efectin i nie mam żadnych problemów z lękami, ale wczesniej wiem jakie to było uciązliwe... Victorek, a ten lerivon to benzodiazepina? bierzesz to doraźnie? i nic innego? czy bierzesz jakies antydepresanty i mimo tego masz ataki paniki???

pozdr.

[Dorot]

Dziekuje wam za odpowiedzi Victorek tez jak pracuje to jest lepiej al eczasem w pracy sie cos zddarzy ale juz rzadko , denerwuje mnie to bo wolne to powinnam odpocząć a tu nic jestem jeszcze bardziej zmeczona niz jak pracuje jak wiem że ma byc wolne to juz sie boje go , wiem ze nie powinnam myslec o tym że boje sie wolnego bo wtedy zapedzam sie w błędne koło , ciesze si eże nie jestem sama że jesteście ze mną , problem w tym jest jak nie mysleć o tych głupich lękach wystarczy jedna myśl a tu już organizm reaguje ehh

[skarb80]

Mam pytanie czy leczysz sie gdzies?, dobrze przynajmniej na początku gdy lęki są takie silne brac jakies wspomagacze. Potem jak poczujesz się lepiej to na psychoterapię i tyle.

No i oczywiscie dobrze miec jakies zajecie, pracę, hobby, zająć sie czymś zeby nie myslec o chorobie.

Ja nie wyobrazam sobie co bym zrobiła gdybym siedziała w domu i nie pracowała, pewnie choroba by sie jeszcze pogłebiała.Wstaje rano i nawet gdy okropnie sie czuję ubieram sie, maluje, odwoze dziecko do szkoły i jade do pracy. Jak mam gorszy dzien to z nikim nie gadam jak mam lepszy to chodzę na "plotki" i jest mi od razu lepiej,HeHe.

Ważne żeby sie jeszcze bardziej nie pogrążać tylko wyjść do ludzi.

pa pa

[Dorot]

Lecze si echodze już 6 miesiąc na psychoterapie i raz jest lepiej raz gorzej , pracuje normalnie , hobby rzadnego nie mam nawet wiem że mało ruchu mam , powinnam może więcej si eruszać i też było by lepiej może

 

---- EDIT ----

 

zapomniałam dodać że nie biore leków ponieważ moja psycholog nie akceptuje leków i staram sie wychodzić po 9 latach nerwicy teraz jest to dla mnie ogromnie ciężkie

[Victorek]

Katarzynka35, lerivon to antydepresant, biorę go ponad rok, co do innych leków to z miesiąc temu dostałem Xetanor -SSRI i jeszcze mam cloranxen- benzo w nagłych przypadkach ale ja szczerze powiem że leków się po prostu boje i to okropnie, ten jeden tak łykam i łykam bo już nie mogłem wytrzymać ale to kolejne leżą jeszcze nie ruszone, ale czy ten lerivon pomógł, w sumie to nie wiem jak by było bez niego.

Dorot, sport ponoć bardzo pomaga, sam zaczynam biegać z godzinkę, już kiedyś robiłem podejścia do tego ale jak sam ruszałem to dostawałem ataków okropnych, że nie wróce itp, muszę z kimś i to najlepiej kto nie wie o nerwicy

[Dorot]

Moja psychoterapeutka zaleca mi codzienne chodzenie marszem przez godzine podobno to działa rewelacyjnie na układ nerwowy uwalnia sie napiecie , rewelacyjnie na serce , głowe dotlenione są wszystkie organy naszego organizmu. Tylko żeby ktoś wynalazł sposób na to żeby ta panika stres nie brał tak bardzo że nie da si ewykonać pewnych czynności a to tak potrafi wykańczać że szok , już sama zauważyłam że im bardziej chce tym bardziej jest na odwrót

 

---- EDIT ----

 

Do tego jeszcze gdybym tak nie rozmyślała nad sobą i nie wsłuchiwała sie w siebie

[midaa]

Dokładnie Dorot, Victorek ma rację... ja zawsze w dni wolne, w weekendy, urlopy, wtedy kiedy miałam więcej czasu wolnego i mogłam odpocząc, to się 'rozkladałam" myśląc bezustannie o dolegliwościach, po czym w pracy mająć strasznie stresującą i odpowiedzialna pracę tak sie mobilizowałam by nie nawalić, że sama się dziwiłam, ze mogłam normalnie funkcjonować... i nikt się nie orientował, ze coś mi było... po prostu dziwne to, ale w nawale zajęć "zapominałam" jakoś, że zawroty mnie męczą, że serce kołata....

 

Niestety tak to właśnie wygląda, ja mam podobnie, w dni wyolne jakby "wymyślam sobie" oczywiscie jest tego juz mniej,ale tak jakbym sie dusiła w domu.

W pracy jakos tez potrafie sie zmobilizowac,zebrac w sobie ,musze sie skupic na konkretnych zadaniach i jakos daje rade,

dziwaczne to wszystko

[spinoza1988]

dziwi mnie ze wszyscy pisza o emocjach i objawach, a nikt o konkretnych biologicznych, materialnych przyczynach, zwiazanych z postrzeganiem sensorycznym i reakcjach chemicznych w mozgu.

 

tutaj dwa osrodki mozgu sie napedzaja. lek napedza, myslenie, a myslenie lek i smiglo leci w gore. jezeli myslimy o tym, budzimy ten lek, jezeli myslimy i musimy zajac sie czyms innym, lek i objawy ze strony wegetatywnego nie dostaja odpowiedzi o kolo sie urywa. to chyba tak wlasnie wyglada. pozdrawiam lukasz. zycze milej nocy

[Victorek]

Tak łukasz masz rację, ważne żeby robić wszystko byleby to koło nie było zamknięte, ani nawet się trochę nie domkło :)

Z tym że nie dziw się że piszemy o emocjach i objawach bo jak wariujemy, umieramy to nawet nie chcę mi się myśleć i jakiś tam chemicznych reakcjach :)

[skarb80]

Do Victorka: lerivon brałam przez kilka miesięcy przed snem spałam po nim jak niemowlę, a jeszcze po obudzeniu dochodziłam przez jakis czas do siebie. Mi na lęki nie pomógł może z Toba bedzie inaczej. Cloranxen też kiedyś "testowałam" chyba jestem trudnym przypadkiem, nie czułam po nich poprawy>

 

Jedno z moich postanowień noworocznych to zapisać się na callanetics z elementami jogi-(przy duzym wysiłku fizycznym kreci mi sie w głowie), mam nadzieję że te cwiczenia pomogą i się wyciszyć i zrelaksować. Lubię jeździc rowerem ale niestety pogoda teraz na to nie pozwala.

[Dorot]

Właśnie ale najbardziej denerwuje mnie to że czasami coś robie i za chwile myśl wpada mi do głowy a za nią lęk , mysle że to już taki nawyk który organizm sobie postawił , najgorzej jak pomyślę że mam mieć tak do końca życia albo mieć jeszcze większe lęki przed banalnymi rzeczami to już wogóle zwariowac można a wiem że nie powinno się absolutnie tak myśleć . To powiedzcie każde nasze wolne ma się tak kończyć ?

[julie]

Z tym że nie dziw się że piszemy o emocjach i objawach bo jak wariujemy, umieramy to nawet nie chcę mi się myśleć i jakiś tam chemicznych reakcjach :)

 

Dokładnie, pamiętam piosenkę Sonique z której to jeden wers zapisał mi się w pamięci: "what ya feel is real"

to co czuję w danej chwili jest dla mnie najprawdziwsze na świecie i na pohybel wówczas wszystkim teoriom. naukom, etc.

Co do sportu-prawda, ruszam już od jakiegoś czasu d*** i niezaprzeczalnie jestem zdrowsza :), choć przyznam się że nie odnalazłam tego czego najbardziej szukam-sensu życia i jakiegokolwiek szczęcia w nim;

 

pzdr kochani :)

[Dorot]

julie ja też teraz bede próbować z ćwiczeniami i zobaczymy , a najdziwniejsze jest to że np 4 dni moge mieć wycięte z życia a na 5 jest dobrze ja chyba tego nigdy nie pojmę

[Victorek]

Dorot, to u mnie standard tzn. dwa dni jest spokój, nawet momentami zapominam, że jestem chory, ale za to jakie szczęście mi to daje :) a potem ze dwa tygodnie jak mi dowali to czuję się jak pomidor, warzywko, nawet czasem już się ruszyć boję bo mam jakieś dziwne zapatrywanie na wszystko, i od razu jakieś stany nie do zniesienia , ach szkoda gadać Dobrze że jutro do pracy, choć wkurza mnie to bo z jednej strony chcę normalnie żyć, tzn. cieszyć się z wolnego jak człowiek, jak kiedyś a teraz pragnę wręcz już momentami iść. Wiem że to dlatego że odrywa mnie to po prostu od myślenia o tym, ale czemu w domu nie mogę jakoś uspokoić tej swojej głowy, wyzdrowienie wydaje się tu na wyciągnięcie ręki, bo skoro w pracy ok to może to przejść i w domu i na spacerze i w markecie WSZĘDZIE ale cholera jak to zrobić!!?

[Dorot]

O widze Victorku że mamy wiele wspólnego i te same przypadłości , dokładnie mam tak jak ty, też potrafi esie tak denerwować że nie czuje się dobrze w sklepie czy gdziekolwiek jestem czasami sie załamuje że już mi to nigdy nie przejdzie ;( a wiem że najgorszym błędem co popełniamy to sie załamujemy i mamy właśnie te myśli że si enie uda , że nie wyjdziemy z tego , ale kurcze tak ciężko zmienić to myślenie , a mas zmoże czasem tak że już potem się dziwnie czujesz sam ze sobą? i nie masz takiego komfortu po prostu "być"?

[Victorek]

Dorot, nie wiem czy tobie o to chodzi ale mam tak że czuje się często po prostu jak wariat, i nie lubię wręcz momentami żyć, bo tak źle się czuję, a co do samego siebie to po prostu czuje się nie sobą ale to ma pewnie związek z tym że mam depersonalizację. A strach że to nie minie jest okropny, szczególnie jak bardzo długo mnie to trzyma, to boję się szczególnie tego cierpienia i fizycznego i psychicznego. Po prostu to nas wykańcza

 

---- EDIT ----

 

Dorot, nie wiem czy tobie o to chodzi ale mam tak że czuje się często po prostu jak wariat, i nie lubię wręcz momentami żyć, bo tak źle się czuję, a co do samego siebie to po prostu czuje się nie sobą ale to ma pewnie związek z tym że mam depersonalizację. A strach że to nie minie jest okropny, szczególnie jak bardzo długo mnie to trzyma, to boję się szczególnie tego cierpienia i fizycznego i psychicznego. Po prostu to nas wykańcza

[Dorot]

Victorku o to właśnie ten strach przed tym że to nie minie że to tak będzie zawsze to dziwne poczucie no i to że tak to męczy raz jest tak a raz tak do tego dochodzi ten lęk ile zazwyczaj czasu masz takie dolegliwości ?

[Victorek]

Dorot, różnie, nie ma reguły, ale zależy jaki stan bo ataki jak pracuje to w ciągu tygodnia potrafę w ogóle nie mieć jedynie na weekend zazwyczaj wieczorem to nie moge ani mówić ani w ogóle nie czuję NIC, natomiast jeżeli chodzi o ten lęk taki wolno płynoący i pokichaane myśli to w sumie mam cały czas, jedynie jeżeli jest w pracy bardzo dużo roboty to czuję się zdrowy, ale tak tojest cały czas, szczególnie ta derealizacja ona mnie ostatnimi miesiącami bardzo rzadko opuszcza.