Autyzm zaburzenia intelektualne martwię się o przyszłość

[Wentyl1996]

Jestem prawie 29 latkiem który nie radzi sobie w życiu .Mam zdiagnozowany autyzm atypowy i jestem zaburzony intelektualnie IQ 75 .

Nigdy nie miałem żadnych kolegów ani znajomych.

W szkole sobie kiedyś nie radziłem i w życiu sobie nie poradzę .

Naprawdę jestem załamany psychicznie fizycznie mam słabą drobną budowę ciała nie wychodzi mi wcale trening siłowy cwicze 5 lat  i wyciskam marne  93 kg na klatę .Nie wiem co jest ze mną nie tak jak się urodziłem byłem niedotleniony z powodu zielonych wód  płodowych .Nie raz jako człowiek byłem wyśmiewany ,że jestem słaby intelektualnie oraz słaby fizycznie z powodu drobnej budowy ciała .Nic mi nie wychodzi nawet nauka codziennych czynności oraz nie wychodzi mi nic w sporcie oraz trening siłowy.

Nie mam siły ani chęci do życia .Naprawdę jestem wykluczony ze społeczeństwa naprawdę nie kłamie .

Czy ktoś miał w rodzinie lub wśród znajomych taki ciężki lub podobny przypadek jak ja ?Nie wiem co będzie dalej ze mną jak moja mama mi umrze kiedyś.

[Fuji]

Nie myśl o sobie źle.

Każdy jest inny i wyjątkowy.  

Nie wiesz jaki silny jesteś.  Nie wesz o tym jeszcze ale się dowiesz w swoim czasie. 

Ja ci powiem żebyś nie porównywał się do innych. 

Prosty przykład.... pracuję, żyję, robię na trzy etaty nieomal.

Czy sobie radzę?  

Pewnie powiesz, że tak. 

Ale w środku sobie nie radzę bardzo często i co mam zrobić. 

Jedna moja praca wymaga w tej chwili dużej odpowiedzialności. Bałem się zaczynając i ciągle czuję respekt do tego co robię. 

Czuję tak samo lęk, że sobie nie poradzę a jakoś to się dzieje.

Jestem tu i piszę.....

Jeden taki gościu wydawał się być przekozak nie do zajechania.... no i co? 

Nie żyje bo się zastrzelił.

Wydawało się,  że nic go nie złamie a tu zaskoczenie było dla wszystkich. 

Poradzisz sobie i jestem tego pewny.

Dużo o tym nie myśl, żyj, staraj się jak potrafisz a będzie dobrze.

Nie jesteś beznadziejnym przypadkiem.

Szkołę człowieka którego nikt nie chciał uczyć bo instruktorzy rozkładali ręce. 

I co? Nie poddałem się i go wziąłem pod skrzydła.

Efekty są, trzeba cierpliwości i zacięcia. 

Jestem uparty... ostatnio na szkoleniu i moich wykładach ludzie powiedzieli, że nie spotkali nigdy kogoś kto by uczył z taką pasją.

Ja jestem cienias ale się staram i ludzie to widzą.

Życie to nauka więc się ucz.

Szanuj siebie.

Ciebie nie muszą, zakceptuj słabości i staraj się je pokonywać.

Żyjesz więc możesz wszystko. 

Ci na cmentarzu nie mogą już nic. 

Bądź silny.