Czy to możliwe?

[antoni97]

Witam. Mam 27 lat i według siebie powinienem był zostać odroczony od obowiązku szkolnego, ale nie zostałem. Przeglądając swoje dawne opinie z poradni to na początku zerówki jak zostałem zbadany to wypadłem negatywnie ze względu na znacznie obniżoną koncentrację i niedojrzałość emocjonalną, jest tam też napisane że zachowywałem się infantylnie jakbym nie miał 6ciu lat. Nie wiem jakim cudem poszedłem do szkoły o czasie, bo moje zdolności intelektualne były słabsze od innych, ale upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim nigdy nie zostało u mnie stwierdzone, co najwyżej według testów dolna granica normy a jak zbadałem mając ze 20 lat to już lekka ociężałość umysłowa. Nie wiem też jakim cudem skończyłem liceum, jestem pewny że nauczyciele przepuszczali mnie z litości ponieważ moja wiedza szkolna była zerowa. Przez to, że zawsze byłem totalnie rozkojarzony i że nie umiałem opowiadać własnymi słowami nie podszedłem do matury. Tak gdzieś do 10 roku życia miałem nazwijmy echolalie, rzeczywiście powtarzałem po innych słowa/zdania nie rozumiejąc sensu i logiki choć nie zawsze. Po prostu od zawsze byłem opóźniony intelektualnie, wielu wielu rzeczy nauczyłem się/dowiedziałem się później niż inni. I dlatego uważam, że to był błąd że nie poszedłem rok później do szkoły i za błąd uważam też to, że rodzice posłali mnie do liceum a nie zawodówki. Nie pracuję, nigdy nie pracowałem, miałem staż i wolontariat. Dostaję rentę. W orzeczeniu mam, że jestem niezdolny do pracy. Dysleksja w podstawówce u mnie stwierdzona. ADD też, to znaczy mam wszystkie objawy ale zawsze u Psychologa mi wychodziło, że mam problemy z koncentracją. A czy to wgl możliwe, żebym kiedyś miał echolalię i z wiekiem minęła? W wieku 18 lat jak byłem u Psychologa to prosiła ona o nagrania jak byłem mały i na ich podstawie stwierdziła u mnie zaburzenia ze spektrum autyzmu. Ale czy to możliwe, żebym z czasem z nich wyszedł? I przede wszystkim kiedyś nie umiałem tak pisać jak piszę teraz. I jeszcze się zapytam czy kwalifikuje się na warsztaty terapii zajęciowej? Czy tam trzeba mieć stwierdzone co najmniej upośledzenie lekkie? Ps. Ja się właśnie lepiej czuję wśród osób z niepełnosprawnością.

[Dalja]

Nie da się wyjść z autyzmu:D mogę spytać jak zrobiłeś że dostałeś rentę. Jak chcesz napisz mi na priv

[Wrwsw]

Nie da się wyjść z autyzmu, ale najlepszą formą wsparcia jest wg mnie terapia poznawczo-behawioralna, zwłaszcza zakładając, że masz jakieś zaburzenia współwystępujące (bo w społeczności ASD zazwyczaj jakieś są)

 

"Ukrycie się" w środowisku osób z niepelniosprawnosciami jest ucieczką, a w ASD powinno się wychodzić ze strefy własnego komfortu. Ale łatwo mówić  myślę, że terapia indywidualna jest najlepsza

Edytowane 22 Października przez Wrwsw

[Szczebiotka]

Ja myślę że dobrze że nie zostałeś odroczony. Ja tak zrobiłam z synem młodszym i córka. To był błąd. Starszy syn chodził normalnie. Zdał maturę. Co do autyzmu, nie nie da się wyjść z niego. Moja córka przez kilka lat rzekomo też była zaliczona do osób ze spektrum. A gdy poszliśmy do innego psychiatry to zmieniła diagnozę. Jako że nie dawało mi to spokoju to poszłam jeszcze do innego lekarza psychiatry który również obalił autyzm. Dostała diagnozę upośledzenia. Ale to też nie było tak że lekarz powiedział i cyk. Musieliśmy robić testy itp. 

10 godzin temu, Dalja napisał(a):

mogę spytać jak zrobiłeś że dostałeś rentę.

Zapewne tak że był diagnozowany i leczony jako dziecko już. Dlatego mógł dostać rentę tak jak mój syn dostał jak skończył 18 lat i na do teraz, a córka za kilka dni ma komisję w ZUS.

[Dalja]

12 godzin temu, Szczebiotka napisał(a):

Ja myślę że dobrze że nie zostałeś odroczony. Ja tak zrobiłam z synem młodszym i córka. To był błąd. Starszy syn chodził normalnie. Zdał maturę. Co do autyzmu, nie nie da się wyjść z niego. Moja córka przez kilka lat rzekomo też była zaliczona do osób ze spektrum. A gdy poszliśmy do innego psychiatry to zmieniła diagnozę. Jako że nie dawało mi to spokoju to poszłam jeszcze do innego lekarza psychiatry który również obalił autyzm. Dostała diagnozę upośledzenia. Ale to też nie było tak że lekarz powiedział i cyk. Musieliśmy robić testy itp. 

Zapewne tak że był diagnozowany i leczony jako dziecko już. Dlatego mógł dostać rentę tak jak mój syn dostał jak skończył 18 lat i na do teraz, a córka za kilka dni ma komisję w ZUS.

Ach do poradni chodził wtedy, dziękuję!

[acherontia styx]

Nie zawsze odroczenie jest dobrym rozwiązaniem. Pod tym względem ja sobie chwalę prywatne szkoły podstawowe, bo tam zanim przyjmą dziecko do 1 klasy SP to dziecko albo przychodzi na dzień próbny, albo na rozmowę kwalifikacyjną i oni poprzez zabawę sprawdzają gotowość dziecka do obowiązku szkolnego. I jeśli widzą, że dziecko jest niegotowe na szkołę jeszcze, to odrzucają takie dziecko. Państwowa szkoła już musi przyjąć jak leci....

Jeśli są wątpliwości w którąkolwiek stronę to właśnie najlepiej oceni gotowość szkolną poradnia psychologiczno-pedagogiczna, bo oni się na tym znają i od tego są.

Ja np. poszłam rok wcześniej do szkoły, jako 6-latka, ale to absolutnie nie było "widzimisię" moich rodziców, że dobra, zapisujemy wcześniej do szkoły i z bańki. Pierwszą osobą która rzuciła taki pomysł była moja pediatra, bo uznała że jestem na tyle rozwinięta jak na swój wiek, że powinnam sobie poradzić, moja mama to podłapała, ale zanim w ogóle to się stało MUSIAŁAM przejść testy w PPP, bez pozytywnej opinii poradni żadna podstawówka by mnie nie przyjęła w wieku 6 lat. I ogólnie jak w opinii napisali, że jedyne co może mi sprawiać niewielkie trudności to matematyka, tak to pokryło się później z rzeczywistością. Wielkich problemów nie było, ale w porównaniu do innych rzeczy, matematyka szła mi trochę gorzej.

[antoni97]

A czy myślicie, że na warsztaty terapii zajęciowej się kwalifikuje?

[antoni97]

Ponawiam pytanie: Czy uważacie, że na WTZ się kwalifikuje?