Jak sobie poradzić ze stresem

[Einer]

Moim problemem jest to że ludzie w moim wieku w szkole mnie zaczepiają, i wyśmiewają się ze mnie. W podstawówce było okej, ale po 1 klasie liceum jest o wiele gorzej. Ci "fajni" ludzie z mojej klasy zaczepiają mnie pomimo tego że nic im nie robię. Ogólnie to zawsze byłem cichym dzieckiem i od 4 do 8 klasy podstawówki nie miałem w szkole znajomych, głównie przez moją nieśmiałość, i strach że jak poznaje kogoś, to nie chcę wychodzić na nie miłą osobę, więc zachowuję się jak typowy dziwak, bo wogule nie umiem gadać z ludźmi i moja próba rozmowy wychodzi dziwnie. I w podstawówce nikt mnie nie zaczepiał ani nic, nawet jak mnie odgadywali to się tym jakoś nie przejmowałem, bo w szkole każdy obgaduje każdego , ale w liceum ludzie z mojej klasy zaczeli mnie zaczepiać, i gadać do mnie w taki typowy wredny sposób, że widać to że mi dokuczają(np. podchodzą, prześmiewczym tonem się z tobą witają). Nie wiem dla czego aż tak mnie nie lubią, bo zawsze staram się być dla każdego miły, aj nawet jak ktoś kto jest dla mnie ogólnie wredny, i się mnie o coś zapyta,.to staram się odpowiedzieć, w taki sposób żeby potem nikomu jakoś nie podpaść. Niestety nic z tym nie potrafię zrobić, głównie przez to że nawet nie wiem dla czego, ale nie chcę jeszcze bardziej pogorszyć ich stosunku do mnie, i boję się że jeżeli, odpowiem im w jakiś np zbyt przesadny sposób, to wogule już nie dadzą mi spokoju. Wydaje mi się że zaczepiają też mnie z nudów, żeby móc się z kogoś pośmiać, a ja za bardzo się boje żeby im jakoś na to odpowiedzieć. Gdy ktoś mnie tak zaczepi, to potem często do końca dnia, boję się następnego spotkania z tymi osobami. Teraz już nie ma szkoły, ale zapisałem się na zbiory owoców żeby sobie zarobić, i tam też uczepiło się mnie parę osób, których nawet nie znam, staram się ich ignorować, ale i tak się boję co będzie dalej. Jeżeli ktoś miał takie sytuacje, i ma jakiś sposób na taki stres, albo jakieś wyluzowanie gdy się już jest w domu ale, dalej do końca dnia boisz się co będzie następnego, to bardzo bym prosił o jakąś radę

[Gość Takiten]

Najprawdopodobniej to prostacy ktorzy odbieraja twoje zachowanie jako slabosc. Ale zamiast sie nimi przejmowac i brac to do siebie skoncentruj sie na sobie(to z nimi jest cos nie tak, nie z toba). Na stres i nie tylko dobry jest sport, rower na przyklad, a najlepiej jakis trening silowy. Moze warto byloby sie tez troche posocjalizowac z ludzmi. Jakies zajecia wakacyjne organizowane przez szkole czy cos. Spotkalbys tam normalnych ludzi i moze sie z kims zaprzyjaznil. Wszystko da sie wycwiczyc, tylko trzeba otaczac sie odpowiednimi osobami.

Edytowane 29 Czerwca przez Takiten

[miłyJabłecznik94]

Pójdź na siłownię to zdobedziesz szacunku wśród tych pajaców. Niestety,ale w szkole (od kiedy pamiętam) śmiano się z grzecznych i słabszych.

Możesz spróbować tez zapisać się na sztuki walki aby podnieść pewność siebie .

Nie będzie to łatwe ale jeżeli będzie jakaś okazja to chodź na imprezy klasowe , wtedy też pobijesz swój poziom.

Nie bądź za miły...

[Grouchy Smurf]

W dniu 29.06.2024 o 09:00, Gość Takiten napisał(a):

Najprawdopodobniej to prostacy ktorzy odbieraja twoje zachowanie jako slabosc. Ale zamiast sie nimi przejmowac i brac to do siebie skoncentruj sie na sobie(to z nimi jest cos nie tak, nie z toba). Na stres i nie tylko dobry jest sport, rower na przyklad, a najlepiej jakis trening silowy. Moze warto byloby sie tez troche posocjalizowac z ludzmi. Jakies zajecia wakacyjne organizowane przez szkole czy cos. Spotkalbys tam normalnych ludzi i moze sie z kims zaprzyjaznil. Wszystko da sie wycwiczyc, tylko trzeba otaczac sie odpowiednimi osobami.

A co jeśli tam też ktoś będzie miał do niego jakieś uwagi skoro nawet przy zbiorze owoców ma powtórkę ze szkoły. Ale na pewno nie może się zamykać w sobie, ja też przez to przechodziłem i dusiłem wszystko w sobie i niestety są z tego problemy po dziś dzień.

[minou]

Przede wszystkim mobbing to nie Twoja wina. Ja też mam taką osobowość, że niektórzy mnie bardzo lubią a inni się mnie czepiają. Chodziłam do hmmm kilkunastu placówek edukacyjnych. I to się tak układało, że w co drugiej było dobrze lub super, miałam znajomych, ludzie z „popularnych” grup mnie lubili. A w co drugiej zostawałam kozłem ofiarnym, wyśmiewano się ze mnie a w jednej szkole nawet miałam groźby pobicia. Dlaczego? Myślę że chodzi o coś w pierwszym wrażeniu, w jednej szkole zupełnie przez przypadek „podsiadłam” pierwszego dnia popularną laskę, ona miała zły humor, ja też, więc zamiast to obrócić w żart, zrobiła się ciężka atmosfera. I już nie miałam życia w tej szkole. W innej szkole przed rozpoczęciem roku przez przypadek na korytarzu wpadłam na 2 dziewczyny i się z nimi pośmiałam chwilę. Potem się okazało, że jesteśmy w tej samej klasie a one należą do „najpopularniejszej” grupy. Ale w tej szkole w ogóle się nie przyłączyłam do żadnej grupy tylko byłam po trochu z każdą. A już w następnej szkole znów nie miałam się do kogo odezwać, to było jakby ludzie tam mnie nie mogli ścierpieć. 
Do tej pory, jako dorosła z dyplomami z zakresu psychologii, środowiska pracy, zapobieganiu mobbingu itd, dalej się czasem spotykam z tym, że jakaś osoba lub grupa mnie całkowicie odrzuca. Choćbym była miła i się starała, to i tak wychodzi źle. Ja się z takich środowisk usuwam. Mobbing czy wykluczenie powoduje problemy psychiczne na lata, niszczy poczucie własnej wartości, wpływa na późniejsze relacje międzyludzkie. Jako specjalista uważam, że z takiego środowiska trzeba uciekać. Zmienić szkołę lub pracę, chyba że np do końca zostało mało, czy praca jest sezonowa, lub dopiero się gdzieś zaczęło i warto dać temu jeszcze szansę. Ale jeśli człowiek czuje się przygnębiony, mniej warty, nie może przestać o tym myśleć, to warto zmienić otoczenie. Warto też nie patrzeć na to w kategorii „winy”, że np to moja wina bo jestem beznadziejny, albo to ich wina, bo są niemili. Trzeba popatrzeć na to w ten sposób, że ludzie są różni i nie muszą się lubić, ale to nie ma związku z ich wartością. Po prostu nie „pykło” i trudno, nie musi. Warto też ustalić samemu ze sobą swoje zasady. Np „jestem kulturalny i zachowuje się neutralnie nawet jak kogoś nie lubię” ale „jeśli ktoś przekroczy moje granice, to grzecznie, ale stanowczo mówię nie”. I tyle. Nie ma co się podlizywać ludziom, którzy nas nie lubią bo efekt i tak nie będzie dobry. Ale nie ma też co być „chłopcem do bicia” i dawać się obrażać. 

[Grouchy Smurf]

A zapytam Cię jeszcze. Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że np. może masz charakterystyczny sposób mówienia, chodzenia, gestykulacji czy cokolwiek w tym stylu, albo mają cię za kujona, albo że się podlizujesz nauczycielom, że niektórym wydaje się to głupie i to jest powód ich zachowania wobec Ciebie?

Edytowane 4 Lipca przez AVRL

[Anna Br]

Masz błędne podejście do problemu. Problem nie leży w otoczeniu, lecz w Tobie. Trzeba pracować, najpierw nad sobą, polecę dobrego specjalistę. Napisz to pogadamy.