Hej

[Itadori]

Hej wszystkim, miło mi Was poznać 

Jestem tutaj nowy. Mam 26 lat i słabszy epizod depresji, a także jestem uzależniony od pornografii. Chciałbym podzielić się z Wami swoją historią i aktualnym stanem rzeczy.

 

No więc miałem dosyć trudne dzieciństwo. Wychowywałem się z bratem u dziadków, bo moja stara mnie zostawiła jak miałem 3 lata, a ojca nie znam. Początki z dziadkami wspominam bardzo dobrze, ale niestety z czasem, to zaczęło się zmieniać; mianowicie, moja babcia zachorowała psychicznie (zespół urojeniowy), a dziadek nie mógł sobie z tym poradzić i popadł w alkoholizm. W dodatku mieszkał z nami ich syn, który był upośledzony psychicznie (był bardzo agresywny). Oboje się nie leczyli i ogólnie rzecz ujmując było ciężko. Dodatkowo byłem też gnębiony w szkole przez to, że nie miałem rodziców, co dolewało tylko oliwy.

 

Po jakimś czasie trafiliśmy z bratem do wujostwa w ramach pieczy zastępczej (miałem jakieś 12 lat). Na początku było dobrze; znalazłem przyjaciół, z którymi do dzisiaj mam kontakt. Lecz po czasie zacząłem zamykać się w sobie. Kiedy jeszcze mój brat tam mieszkał, to nie było aż tak źle, ale po jego odejściu zacząłem totalnie się izolować. Jakoś na przełomie 16 rż zacząłem popadać w depresję, mieć fobie społeczną i w dodatku coraz więcej porno (zaczęło się od 10 rż.). Sytuacja w domu była słaba. Ciotka można powiedzieć była despotą, a wujek zwykłym pantoflem. Była względem mnie mega surowa i bezduszna. Traktowała mnie jak służącego. Generalnie czułem się obcy w tym domu; szlajałem się po kątach, by tylko nie spotkać "pani Dulskiej". Wujkowie mieli trzy córki, które nigdy nie kryły tego, że nas tam nie chciały. W ich mniemaniu byliśmy zwykłymi intruzami (przypomina się kopciuszek heh). Mimo to wszystko wy/cenzura/iłem stamtąd i poszedłem na studia, które niedawno udało mi się ukończyć. Na studiach byłem samotnikiem; żadnych przyjaciół, totalnie odizolowany.

 

Taki "status quo" utrzymywał się do niedawna. Poszedłem w końcu do psychologa (wcześniej myślałem, że sobie z tym wszystkim sam poradzę). Po kilku wizytach zacząłem rozumieć cały ten syf który mnie dręczył przez te wszystkie lata, wyłapywać negatywne myśli automatyczne i patrzeć na to wszystko zdroworozsądkowo. Teraz jest znacznie lepiej, ale dalej pracuję nad sobą. Okropnie pomaga mi również brat. Bez niego nie wiem co by ze mną było... Zerwałem też z pornografią. Wydaje mi się, że mało się o niej mówi, bo generalnie nie wyniszcza tak jak inne używki, ale mimo to, jest to okropny syf, który w nadmiarze może znacząco wpłynąć na jakość życia; believe me  

 

Trochę się rozpisałem, sorry 

[cynthia]

Witaj na forum. Dużo przeszedłeś i naprawdę brawa dla Ciebie za determinację.

No i propsy za awek

Czuj się tutaj dobrze i miłego forumowania.

[Szczebiotka]

Hej

Fajnie że tutaj trafiłeś, mam nadzieję że znajdziesz tutaj to czego szukasz. Powiem ci że nie zazdroszczę takiego życia, bardzo dużo w nim przeszedłeś złego ale podziwiam za determinację.

[Melodiaa]

Witaj na forum

[Itadori]

Dziękuję  

Witam Was bardzo cieplutko 

[aniam97]

hej  witam  na  forum

[DEPERS]

21 godzin temu, Itadori napisał(a):

Hej wszystkim, miło mi Was poznać 

Jestem tutaj nowy. Mam 26 lat i słabszy epizod depresji, a także jestem uzależniony od pornografii. Chciałbym podzielić się z Wami swoją historią i aktualnym stanem rzeczy.

 

No więc miałem dosyć trudne dzieciństwo. Wychowywałem się z bratem u dziadków, bo moja stara mnie zostawiła jak miałem 3 lata, a ojca nie znam. Początki z dziadkami wspominam bardzo dobrze, ale niestety z czasem, to zaczęło się zmieniać; mianowicie, moja babcia zachorowała psychicznie (zespół urojeniowy), a dziadek nie mógł sobie z tym poradzić i popadł w alkoholizm. W dodatku mieszkał z nami ich syn, który był upośledzony psychicznie (był bardzo agresywny). Oboje się nie leczyli i ogólnie rzecz ujmując było ciężko. Dodatkowo byłem też gnębiony w szkole przez to, że nie miałem rodziców, co dolewało tylko oliwy.

 

Po jakimś czasie trafiliśmy z bratem do wujostwa w ramach pieczy zastępczej (miałem jakieś 12 lat). Na początku było dobrze; znalazłem przyjaciół, z którymi do dzisiaj mam kontakt. Lecz po czasie zacząłem zamykać się w sobie. Kiedy jeszcze mój brat tam mieszkał, to nie było aż tak źle, ale po jego odejściu zacząłem totalnie się izolować. Jakoś na przełomie 16 rż zacząłem popadać w depresję, mieć fobie społeczną i w dodatku coraz więcej porno (zaczęło się od 10 rż.). Sytuacja w domu była słaba. Ciotka można powiedzieć była despotą, a wujek zwykłym pantoflem. Była względem mnie mega surowa i bezduszna. Traktowała mnie jak służącego. Generalnie czułem się obcy w tym domu; szlajałem się po kątach, by tylko nie spotkać "pani Dulskiej". Wujkowie mieli trzy córki, które nigdy nie kryły tego, że nas tam nie chciały. W ich mniemaniu byliśmy zwykłymi intruzami (przypomina się kopciuszek heh). Mimo to wszystko wy/cenzura/iłem stamtąd i poszedłem na studia, które niedawno udało mi się ukończyć. Na studiach byłem samotnikiem; żadnych przyjaciół, totalnie odizolowany.

 

Taki "status quo" utrzymywał się do niedawna. Poszedłem w końcu do psychologa (wcześniej myślałem, że sobie z tym wszystkim sam poradzę). Po kilku wizytach zacząłem rozumieć cały ten syf który mnie dręczył przez te wszystkie lata, wyłapywać negatywne myśli automatyczne i patrzeć na to wszystko zdroworozsądkowo. Teraz jest znacznie lepiej, ale dalej pracuję nad sobą. Okropnie pomaga mi również brat. Bez niego nie wiem co by ze mną było... Zerwałem też z pornografią. Wydaje mi się, że mało się o niej mówi, bo generalnie nie wyniszcza tak jak inne używki, ale mimo to, jest to okropny syf, który w nadmiarze może znacząco wpłynąć na jakość życia; believe me  

 

Trochę się rozpisałem, sorry 

Pornografia, a dokładniej ekscytacja przy niej powoduje wyrzuty dopaminy, naoglądasz się, wytrzepiesz i czujesz się jak na zejściu z dragów. Dopamina opada, prolaktyna wzrasta, a Ty ssiesz kciuka w kącie pokoju i tracisz chęci do wszystkiego, bo mózg domaga się bodźców do kolejnych wyrzutów dopaminy, a w codzienności ciężko o takie ekscytacje i wszystko staje się blade

Edytowane 1 Października 2023 przez DEPERS

[Itadori]

12 minut temu, DEPERS napisał(a):

Pornografia, a dokładniej ekscytacja przy niej powoduje wyrzuty dopaminy, naoglądasz się, wytrzepiesz i czujesz się jak na zejściu z dragów. Dopamina opada, prolaktyna wzrasta, a Ty ssiesz kciuka w kącie pokoju i tracisz chęci do wszystkiego, bo mózg domaga się bodźców do kolejnych wyrzutów dopaminy, a w codzienności ciężko o takie ekscytacje i wszystko staje się blade

Tak. Za tym idzie desensytyzacja, a w efekcie czego szukanie coraz to mocniejszych wrażeń...

U mnie porno było ucieczką od problemów. W końcu straciłem totalnie kontrolę. Godzinami błądziłem po necie, aż w końcu nic mnie już nie satysfakcjonowało...

Na początku było k****sko ciężko to rzucić, ale teraz jestem w takim momencie, gdzie już nie czuję absolutnie potrzeby i co więcej, brzydzi mnie to.

Zwykły dotyk kobiety jest milion razy lepszy od tego całego syfu. Nawet nie do porównania...

[DEPERS]

6 minut temu, Itadori napisał(a):

Tak. Za tym idzie desensytyzacja, a w efekcie czego szukanie coraz to mocniejszych wrażeń...

U mnie porno było ucieczką od problemów. W końcu straciłem totalnie kontrolę. Godzinami błądziłem po necie, aż w końcu nic mnie już nie satysfakcjonowało...

Na początku było k****sko ciężko to rzucić, ale teraz jestem w takim momencie, gdzie już nie czuję absolutnie potrzeby i co więcej, brzydzi mnie to.

Zwykły dotyk kobiety jest milion razy lepszy od tego całego syfu. Nawet nie do porównania...

Bo towarzyszą realne bodźce, a nie wyimaginowane w głowie scenariusze

Edytowane 1 Października 2023 przez DEPERS

[Priscilla_126]

Witaj u nas serdecznie i miło Itadori

 

Szkoda, że miałeś tyle trudności i przykrości w życiu Jak Cię czytam, to wydajesz się być bardzo fajnym i miłym człowiekiem, nie zasłużyłeś na tyle trudów Jesteś bardzo zaradny, dzielny i odważny, bo dajesz sobie z tym wszystkim radę. Jestem pewna, że z tego wyjdziesz, i trzymam za Ciebie mocno kciuki

 

Jeśli chcesz pogadać, to śmiało pisz do mnie na pw

[Itadori]

14 godzin temu, Priscilla_126 napisał(a):

Witaj u nas serdecznie i miło Itadori

 

Szkoda, że miałeś tyle trudności i przykrości w życiu Jak Cię czytam, to wydajesz się być bardzo fajnym i miłym człowiekiem, nie zasłużyłeś na tyle trudów Jesteś bardzo zaradny, dzielny i odważny, bo dajesz sobie z tym wszystkim radę. Jestem pewna, że z tego wyjdziesz, i trzymam za Ciebie mocno kciuki

 

Jeśli chcesz pogadać, to śmiało pisz do mnie na pw

Dziękujam