ZACZADZENIE

[Agusia12208]

Cześć. Na początku roku przytrułam się czadem. Nie trafiłam do szpitala, bo wdychałam małe stężenie tlenku i nie doszło do utraty przytomności, jednak skutki tego odczuwam do dziś. Dostałam od tamtego czasu nerwicy i traumy. W pokoju w którym ulatniał się czad nie umiem normalnie usiedzieć, bo z tyłu głowy mam to uczucie, że nadal ten czad się ulatnia i od razu zaczynam się źle czuć. Jak idę do sklepu czy na spacer to nie umiem się wyluzować, bo ciągle myślę, że zaraz zemdleję i idę na miękkich nogach. Szukałam pomocy u psychologów i mimo tego, że mnie zapewniali, że to nie groźne, że techniki relaksacyjne mi pomogą, tylko trzeba czasu, to i tak są takie dni, że siedzę i płacze z bezsilności, bo nie umiem wywalić z głowy myśli o tym, że się źle czuję. Może ktoś z was miał coś podobnego ? Ja sobie radzicie?

[Szczebiotka]

Uważam że wizyta u psychiatry by ci pomogła. No niestety taka prawda, inaczej będziesz popadać w coraz gorszy stan i będzie mega ciężko z niego wyjść.

[Melodiaa]

5 godzin temu, Agusia12208 napisał(a):

W pokoju w którym ulatniał się czad nie umiem normalnie usiedzieć, bo z tyłu głowy mam to uczucie, że nadal ten czad się ulatnia i od razu zaczynam się źle czuć.

Zamontuj może czujnik czadu w tym pomieszczeniu...może to uspokoi Twoje myśli i da pewność, że wszystko jest ok.

[DEPERS]

6 godzin temu, Agusia12208 napisał(a):

Cześć. Na początku roku przytrułam się czadem. Nie trafiłam do szpitala, bo wdychałam małe stężenie tlenku i nie doszło do utraty przytomności, jednak skutki tego odczuwam do dziś. Dostałam od tamtego czasu nerwicy i traumy. W pokoju w którym ulatniał się czad nie umiem normalnie usiedzieć, bo z tyłu głowy mam to uczucie, że nadal ten czad się ulatnia i od razu zaczynam się źle czuć. Jak idę do sklepu czy na spacer to nie umiem się wyluzować, bo ciągle myślę, że zaraz zemdleję i idę na miękkich nogach. Szukałam pomocy u psychologów i mimo tego, że mnie zapewniali, że to nie groźne, że techniki relaksacyjne mi pomogą, tylko trzeba czasu, to i tak są takie dni, że siedzę i płacze z bezsilności, bo nie umiem wywalić z głowy myśli o tym, że się źle czuję. Może ktoś z was miał coś podobnego ? Ja sobie radzicie?

Zespół stresu pourazowego. Uniknęłaś śmierci i teraz jest obawa. Także jakieś leczenie trza włączyć jak nie przechodzi samo, bo będzie Cię męczyło. Możesz zastępować też myśli, że jednak nic poważniejszego się nie stało, więc jest i dobra strona i spróbuj ją sobie powtarzać, może się utrwali i będziesz miała spokój kiedy zyskasz świadomość, że jednak miałaś szczęście:) 

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

2 godziny temu, Melodiaa napisał(a):

Zamontuj może czujnik czadu w tym pomieszczeniu...może to uspokoi Twoje myśli i da pewność, że wszystko jest ok.

 

Z czadem nie ma żartów, dobrze jest kupić dobry czujnik z certyfikatem, ja polecam ten https://www.eura-tech.eu/czujnik-czadu-el-home-cd-77a4-2-lata-gwarancji-dc-45v-wyswietlacz-lcd-termometr,3,66,1795

[acherontia styx]

2 godziny temu, DEPERS napisał(a):

Zespół stresu pourazowego. Uniknęłaś śmierci i teraz jest obawa. Także jakieś leczenie trza włączyć jak nie przechodzi samo, bo będzie Cię męczyło. Możesz zastępować też myśli, że jednak nic poważniejszego się nie stało, więc jest i dobra strona i spróbuj ją sobie powtarzać, może się utrwali i będziesz miała spokój kiedy zyskasz świadomość, że jednak miałaś szczęście:) 

Z tym uniknięciem śmierci to bym nie przesadzała w tym przypadku. No ale może ja mam trochę inne kryteria "uniknięcia/otarcia się o śmierć" pracując w ochronie zdrowia  czad jest cichym zabójcą, ale to co opisuje autorka tematu nie kwalifikuje się pod PTSD, także określenie troszkę na wyrost.

[DEPERS]

10 minut temu, acherontia styx napisał(a):

Z tym uniknięciem śmierci to bym nie przesadzała w tym przypadku. No ale może ja mam trochę inne kryteria "uniknięcia/otarcia się o śmierć" pracując w ochronie zdrowia  czad jest cichym zabójcą, ale to co opisuje autorka tematu nie kwalifikuje się pod PTSD, także określenie troszkę na wyrost.

Może, ale opisuje to jako wydarzenie które wpływa na jej dotychczasowe życie, także stres pourazowy może bez zespołu, nie wiem jakie są dokładnie kryteria potwierdzające zespół

[acherontia styx]

6 godzin temu, DEPERS napisał(a):

Może, ale opisuje to jako wydarzenie które wpływa na jej dotychczasowe życie, także stres pourazowy może bez zespołu, nie wiem jakie są dokładnie kryteria potwierdzające zespół

Przede wszystkim odchodzi się obecnie od diagnozowania PTSD w wyniku wszystkich traum. Raczej termin ten jest zarezerwowany dla wydarzeń realnie zagrażających życiu : wojny, napad, przemoc seksualna, katastrofy naturalne.

 

Z nową klasyfikacją wejdzie nowy termin: C-PTSD i tu nadal się to nie kwalifikuje bo tu można co prawda więcej traumatycznych przeżyć wliczyć, włącznie z traumą relacyjną, ale tu kryterium jest powtarzalność traumy (i chyba też długotrwałe traumy w sensie przez długi czas trwająca sytuacja powodująca traumę). 

I tu zastrzegam, że mogłam coś delikatnie pomylić bo lecę z pamięci, ale jest o tym cała książka, bardzo dobra zresztą Strach ucieleśniony. Mózg umysł i ciało w terapii traumy.  

 

 

Zaburzenia adaptacyjne też powstają pod wpływem jakichś wydarzeń i też wpływają na życie  

[forget-me-not]

W dniu 24.07.2023 o 00:46, acherontia styx napisał(a):

Przede wszystkim odchodzi się obecnie od diagnozowania PTSD w wyniku wszystkich traum. Raczej termin ten jest zarezerwowany dla wydarzeń realnie zagrażających życiu : wojny, napad, przemoc seksualna, katastrofy naturalne.

De facto to autorka była w sytuacji zagrażającej życiu.

 

O ile pamiętam zaburzenia adaptacyjne trwają do 3 miesięcy, potem diagnozuje się PTSD. C-PTSD to coś zupełnie innego, co kształtuje się w okresie dzieciństwa lub przez lata.

[domek]

W dniu 23.07.2023 o 08:42, Agusia12208 napisał(a):

Cześć. Na początku roku przytrułam się czadem. Nie trafiłam do szpitala, bo wdychałam małe stężenie tlenku i nie doszło do utraty przytomności, jednak skutki tego odczuwam do dziś. Dostałam od tamtego czasu nerwicy i traumy. W pokoju w którym ulatniał się czad nie umiem normalnie usiedzieć, bo z tyłu głowy mam to uczucie, że nadal ten czad się ulatnia i od razu zaczynam się źle czuć. Jak idę do sklepu czy na spacer to nie umiem się wyluzować, bo ciągle myślę, że zaraz zemdleję i idę na miękkich nogach. Szukałam pomocy u psychologów i mimo tego, że mnie zapewniali, że to nie groźne, że techniki relaksacyjne mi pomogą, tylko trzeba czasu, to i tak są takie dni, że siedzę i płacze z bezsilności, bo nie umiem wywalić z głowy myśli o tym, że się źle czuję. Może ktoś z was miał coś podobnego ? Ja sobie radzicie?

Ja miałem coś według mnie cięższego - stan krytyczny po wypadku drogowym. Mam amputowaną lewą rękę, ale nie tylko nie mam PTSD, nie tylko nie mam traumy, ale z łaski przez wiarę w nadprzyrodzonej mocy Ducha Świętego mam pokój ducha, zostałem duchowo, psychicznie uczyniony silniejszym dzieło Zbawiciela .... "Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu." - 2 Tm 1:7 Biblia UBG

Wszystkim życzę tej zbawczej mocy z wysokości

[Verinia]

W dniu 14.11.2024 o 10:58, domek napisał(a):

Ja miałem coś według mnie cięższego - stan krytyczny po wypadku drogowym. Mam amputowaną lewą rękę, ale nie tylko nie mam PTSD, nie tylko nie mam traumy, ale z łaski przez wiarę w nadprzyrodzonej mocy Ducha Świętego mam pokój ducha, zostałem duchowo, psychicznie uczyniony silniejszym dzieło Zbawiciela .... "Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu." - 2 Tm 1:7 Biblia UBG

Wszystkim życzę tej zbawczej mocy z wysokości

Jesteś wybrany, bo ja takiej mocy nie odczułam