Zaburzenie tożsamości

[Użytkownik2016]

Witam . Mam 24 lata.Ciężko mi cokolwiek pisać , nie wiem co ze sobą zrobić dalej . Z dnia na dzień jest coraz dziwniej i gorzej . 

Jakiś czas temu dodałem inny post w którym dogłębnie opisywałem co się stało i jak się czułem w tamtym momencie . Teraz jest jeszcze gorzej i czuję że w lepsza stronę to nie pójdzie .

Początek 2021 roku był najlepszym w moim życiu , zacząłem poznawać siebie , swój cel życia to jak chce żyć co robić w moim życiu jakim być człowiekiem .

Tzn ogólnie to wiedziałem jakim jestem człowiekiem tylko byłem zamknięty w sobie od dziecka . 

2 lata temu po raz pierwszy w życiu się otworzyłem na emocje wyszedłem ze swojej strefy komfortu i dostałem zraniony , w sensie kiedyś takie sytuacje mnie nie ruszały , a w tamtym momencie byłem tak spójny ze sobą ze swoim życiem , po prostu tak jakbym się ze sobą zintegrował , zaakceptował to jaki jestem i to co kiedyś mnie nie ruszało przez moją obojętność wtedy mnie ruszyło .

To było 2 lata temu i od tamtego momentu nie jestem tą samą osoba dosłownie .

Przez pierwsze pół roku rok , myślałem ciągle o tej sytuacji , wracałem do niej i próbowałem jakoś zmienić to co się wydarzyło ale bezskutecznie , miałem dawniej podobną sytuacje gdzie nauczyłem się wracać myślami do momentów i próbować je naprawić ale wgłębi wiedziałem że to na nic i popadałem w bezsens życia , ale kiedyś mimo takich sytuacji nadal byłem ta sama osoba tylko bardziej smutna , coraz bardziej popadniętą w depresję .

 

Aktualnie problem jest dużo gorszy i czuję że to idzie tylko w złym kierunku i nie da się mnie uratować .

 

Dostałem coś na zasadzie załamania linii życiowej , chociaż chodziłem do psychologów psychiatrów i schizofrenii mi nie przypisywali . 

Mam taką jakby pustkę w głowie , amnezję , coś co było dla mnie dawniej ważne i miało sens teraz nie ma . Niepamietam za bardzo co robiłem dawniej jaki byłem .

Tak jakby to co robiłem do tych 2 lat wstecz straciło sens . 

I z tygodnia na tydzień jest coraz gorzej .

Tak jakby patrzę na świat inaczej , 

Dawniej jak nie poszedłem do pracy to się denerwowałem a teraz nie chodzę i nie pisze nikomu o tym że mnie nie ma .

Nie potrafię myśleć , pisze teraz tak jakby z automatu .

Nie mam wewnętrznego "ja" jakiejś takiej motywacji która zawsze miałem mimo przeciwności losu .

Od bardzo dawna od dziecka w sumie miałem same negatywne emocje , depresje ale walczyłem z tym .

Po prostu mogę leżeć na łóżku patrzeć w jeden punkt , jeszcze z ta pustka w głowie i nic mi nie jest w stanie pomóc . Biorę leki od ponad tygodnia ale na razie zero efektów .

Mam 24 lata w wieku 21 lat zacząłem dopiero akceptować siebie , poznawać swoje emocje , swój światopogląd i przez traumę nawet nie że wróciłem do punktu wyjścia . Jest sto razy gorzej . Nie potrafię patrzeć na znajomych , rodziców , bliskich tak jak kiedyś , jakbym umarł wewnętrznie .

Nie potrafię się nawet w ułamku sekundy uspokoić wyczilowac . Zawsze miałem jakiś napęd do działania teraz nic nie jestem w stanie robić . Za niedługo nie będę w stanie wstać z łóżka .

A dlatego czuję się inna osoba bo nie mam już tych zainteresowań co kiedyś , swoich myśli , nawet swoich jakiś preferencji seksualnych , libido równe zeru.

Czuję się jakbym nie miał żadnej osobowości , dawniej jak robiłem coś wbrew woli to mnie to denerwowało albo tego nie robiłem , teraz tak jakbym tej woli nie miał bo jak mi ktoś coś powie to to robię i nie mam jakiś złych emocji , zero jakiejkolwiek reakcji .

Jakby się stalo jakiemuś znajomemu , komuś bliskiemu coś złego to nawet bym nie zareagował , wy*bane bym miał . 

 

A i co jest a tym wszystkim najgorsze , dawniej nawet po tej traumatycznej sytuacji patrzyłem powiedzmy na świat tak samo , powoli mi się coś zaczynało w głowie w myśleniu zmieniać . 

Teraz codziennie się czuje inaczej , czasami nawet jak coś zrobię, pójdę się kąpać lub zrobię jakakolwiek czynność to potrafi mi się jakoś zmienić myślenie , postrzeganie rzeczywistości, tak jakbym codziennie się budził innym człowiekiem w coraz gorszym stanie , nie mam tej rutyny która miałem , czyli np pracy , teraz nie czuje jakiegokolwiek sensu chodzenia do tej pracy . 

Jakbym stracił to co sobie wypracowywalem od dziecka .

Rano się czułem inaczej a teraz znowu czuję się inaczej , jutro pewnie będzie to samo , być może nawet zapomnę że pisałem ten post albo uznam że po co go pisałem .

Czuję się jakby moje IQ i mój wewnętrzny światopogląd wyparował .

 

[DEPERS]

33 minuty temu, Użytkownik2016 napisał(a):

Witam . Mam 24 lata.Ciężko mi cokolwiek pisać , nie wiem co ze sobą zrobić dalej . Z dnia na dzień jest coraz dziwniej i gorzej . 

Jakiś czas temu dodałem inny post w którym dogłębnie opisywałem co się stało i jak się czułem w tamtym momencie . Teraz jest jeszcze gorzej i czuję że w lepsza stronę to nie pójdzie .

Początek 2021 roku był najlepszym w moim życiu , zacząłem poznawać siebie , swój cel życia to jak chce żyć co robić w moim życiu jakim być człowiekiem .

Tzn ogólnie to wiedziałem jakim jestem człowiekiem tylko byłem zamknięty w sobie od dziecka . 

2 lata temu po raz pierwszy w życiu się otworzyłem na emocje wyszedłem ze swojej strefy komfortu i dostałem zraniony , w sensie kiedyś takie sytuacje mnie nie ruszały , a w tamtym momencie byłem tak spójny ze sobą ze swoim życiem , po prostu tak jakbym się ze sobą zintegrował , zaakceptował to jaki jestem i to co kiedyś mnie nie ruszało przez moją obojętność wtedy mnie ruszyło .

To było 2 lata temu i od tamtego momentu nie jestem tą samą osoba dosłownie .

Przez pierwsze pół roku rok , myślałem ciągle o tej sytuacji , wracałem do niej i próbowałem jakoś zmienić to co się wydarzyło ale bezskutecznie , miałem dawniej podobną sytuacje gdzie nauczyłem się wracać myślami do momentów i próbować je naprawić ale wgłębi wiedziałem że to na nic i popadałem w bezsens życia , ale kiedyś mimo takich sytuacji nadal byłem ta sama osoba tylko bardziej smutna , coraz bardziej popadniętą w depresję .

 

Aktualnie problem jest dużo gorszy i czuję że to idzie tylko w złym kierunku i nie da się mnie uratować .

 

Dostałem coś na zasadzie załamania linii życiowej , chociaż chodziłem do psychologów psychiatrów i schizofrenii mi nie przypisywali . 

Mam taką jakby pustkę w głowie , amnezję , coś co było dla mnie dawniej ważne i miało sens teraz nie ma . Niepamietam za bardzo co robiłem dawniej jaki byłem .

Tak jakby to co robiłem do tych 2 lat wstecz straciło sens . 

I z tygodnia na tydzień jest coraz gorzej .

Tak jakby patrzę na świat inaczej , 

Dawniej jak nie poszedłem do pracy to się denerwowałem a teraz nie chodzę i nie pisze nikomu o tym że mnie nie ma .

Nie potrafię myśleć , pisze teraz tak jakby z automatu .

Nie mam wewnętrznego "ja" jakiejś takiej motywacji która zawsze miałem mimo przeciwności losu .

Od bardzo dawna od dziecka w sumie miałem same negatywne emocje , depresje ale walczyłem z tym .

Po prostu mogę leżeć na łóżku patrzeć w jeden punkt , jeszcze z ta pustka w głowie i nic mi nie jest w stanie pomóc . Biorę leki od ponad tygodnia ale na razie zero efektów .

Mam 24 lata w wieku 21 lat zacząłem dopiero akceptować siebie , poznawać swoje emocje , swój światopogląd i przez traumę nawet nie że wróciłem do punktu wyjścia . Jest sto razy gorzej . Nie potrafię patrzeć na znajomych , rodziców , bliskich tak jak kiedyś , jakbym umarł wewnętrznie .

Nie potrafię się nawet w ułamku sekundy uspokoić wyczilowac . Zawsze miałem jakiś napęd do działania teraz nic nie jestem w stanie robić . Za niedługo nie będę w stanie wstać z łóżka .

A dlatego czuję się inna osoba bo nie mam już tych zainteresowań co kiedyś , swoich myśli , nawet swoich jakiś preferencji seksualnych , libido równe zeru.

Czuję się jakbym nie miał żadnej osobowości , dawniej jak robiłem coś wbrew woli to mnie to denerwowało albo tego nie robiłem , teraz tak jakbym tej woli nie miał bo jak mi ktoś coś powie to to robię i nie mam jakiś złych emocji , zero jakiejkolwiek reakcji .

Jakby się stalo jakiemuś znajomemu , komuś bliskiemu coś złego to nawet bym nie zareagował , wy*bane bym miał . 

 

A i co jest a tym wszystkim najgorsze , dawniej nawet po tej traumatycznej sytuacji patrzyłem powiedzmy na świat tak samo , powoli mi się coś zaczynało w głowie w myśleniu zmieniać . 

Teraz codziennie się czuje inaczej , czasami nawet jak coś zrobię, pójdę się kąpać lub zrobię jakakolwiek czynność to potrafi mi się jakoś zmienić myślenie , postrzeganie rzeczywistości, tak jakbym codziennie się budził innym człowiekiem w coraz gorszym stanie , nie mam tej rutyny która miałem , czyli np pracy , teraz nie czuje jakiegokolwiek sensu chodzenia do tej pracy . 

Jakbym stracił to co sobie wypracowywalem od dziecka .

Rano się czułem inaczej a teraz znowu czuję się inaczej , jutro pewnie będzie to samo , być może nawet zapomnę że pisałem ten post albo uznam że po co go pisałem .

Czuję się jakby moje IQ i mój wewnętrzny światopogląd wyparował .

 

Mi to wygląda na depresję. Ten bezsens egzystencji doprowadza do tego, że nie ma odczuć i potrzeb. Zanik pragnień i po prostu się jest. Ty jeszcze chodzisz, to jest z Tobą całkiem nieźle, bo ja leżałem 13 miesięcy i z nikim nie rozmawiałem, nie spałem nie jadłem, czekałem na śmierć, aż trafiłem do szpitala z wycięczenia na 18 dni. Jak już wracałem z tego szpitala coś mnie tknęło żeby zajechać do takiej neurolog po drodze i to była najlepsza decyzja w moim życiu. Opowiedziałem jej o sobie, ok półtorej godziny z nią rozmawiałem i stwierdziła u mnie depresję maskowaną, bo miałem dużo somatów w tym tracenie czucia w rękach i neuralgiczne bóle. Więc chłopaku poczekaj aż leki zaczną działać i sens życia wróci:) 

[Użytkownik2016]

Tzn problem jest u mnie taki że ja dawniej miałem depresje i czułem się źle , byłem płaczliwy , czułem bezsens życia ale jakoś żyłem i czułem to kim jestem . 

Teraz mam tak jakby zanik funkcji poznawczych.

Tak jakby z dnia na dzień jestem coraz głupszy coraz mniej rzeczy ogarniam i nie potrafię się dostosować do pewnych norm społecznych . Dawniej miałem jakieś uczucia gniew , smutek i potrafiłem go czasami przekazać drugiej osobie w wiadomości itd , teraz tak jakby nie mam wgle emocji i nawet nie potrafię ich uruchomić tak jakbym się dopiero co urodził . Tak jakby zaczęły mi zanikać funkcje poznawcze , dziewczyna się denerwuje na mnie że nie chodzę do pracy że mnie nie będzie nianczyc a ja nic z tym nie robię i nie obchodzi mnie to za bardzo . Głowa mnie boli i nie czuje żadnego sensu w tym wszystkim . Tak jak mówię dawniej mimo trudnych przeżyć byłem ta sama osoba miałem jakieś swoje funkcje obronne organizmu itd a teraz tak jakby mi zaniknęły podstawowe funkcje człowieczeństwa .

[Użytkownik2016]

Dawniej myślałem tylko o tej sytuacji która mnie spotkała , ciągle wracałem do niej myślami i nie potrafiłem żyć w teraźniejszości , teraz tak jakby zapomniałem o tym co mnie dawniej spotkało ale tak jakbym zapomniał o tym kim byłem i jak się zachowywałem co mnie interesowało itd , jakąś amnezja i zaburzenie funkcjonowania . Tragedia 

[Użytkownik2016]

Dodam że w czasie tych dwóch lat tyle mnie spotkało że masakra . Hazard , straciłem duże pieniądze , później znowu powrót do sytuacji z przeszłości , tak jakby ta sytuacja która się wydarzyła była związana z moją osobowością . W sensie jak zapomnę o tej sytuacji to tak jakby zapomnę o sobie , wiem że to dziwne i niedorzeczne ale na prawdę tak jest i teraz tak jakby niepamietam o sytuacji z przeszłości ale wgle nie jestem sobą 

[DEPERS]

23 minuty temu, Użytkownik2016 napisał(a):

Tzn problem jest u mnie taki że ja dawniej miałem depresje i czułem się źle , byłem płaczliwy , czułem bezsens życia ale jakoś żyłem i czułem to kim jestem . 

Teraz mam tak jakby zanik funkcji poznawczych.

Tak jakby z dnia na dzień jestem coraz głupszy coraz mniej rzeczy ogarniam i nie potrafię się dostosować do pewnych norm społecznych . Dawniej miałem jakieś uczucia gniew , smutek i potrafiłem go czasami przekazać drugiej osobie w wiadomości itd , teraz tak jakby nie mam wgle emocji i nawet nie potrafię ich uruchomić tak jakbym się dopiero co urodził . Tak jakby zaczęły mi zanikać funkcje poznawcze , dziewczyna się denerwuje na mnie że nie chodzę do pracy że mnie nie będzie nianczyc a ja nic z tym nie robię i nie obchodzi mnie to za bardzo . Głowa mnie boli i nie czuje żadnego sensu w tym wszystkim . Tak jak mówię dawniej mimo trudnych przeżyć byłem ta sama osoba miałem jakieś swoje funkcje obronne organizmu itd a teraz tak jakby mi zaniknęły podstawowe funkcje człowieczeństwa .

W depresji z anchedonią nie ma emocji i tożsamości, nie ma nic