Skocz do zawartości
Nerwica.com

Silna depresja


Betixa

Rekomendowane odpowiedzi

4 minuty temu, Betixa napisał:

@Szczebiotka A jakie miałaś objawy? Jak wyglądało twoje leczenie? Miałaś jakieś choroby towarzyszące?

Nie wstawałam z łóżka. Nie miałam sił na nic. Ciągle spałam. Nie jadłam. Nie piłam. Nie cieszyłam się z dzieci a miała je już wtedy i były małe. Do łazienki pomagali mi dojść bo sama nie dała bym rady. Myślałam o tym że lepiej by było nie żyć, ale nie miałam myśli samobójczych, raczej to było na zasadzie " wszyscy byli by wtedy szczęśliwi a ja nie była bym problemem". Ogólnie wegetowałam. W końcu siłą zaciągnięto mnie do psychiatry bo tak zalecił lekarz rodzinny. Dostałam leki. Pilnowano mnie abym je brała. Początki leczenia były koszmarem. Ale z czasem zaczęłam wychodzić z tego. Nie było łatwo. I psychiatry na początku byłam co dwa tyg przez dłuższy czas. Mogłam być leczona w szpitalu ale wybraliśmy dom. Długo do siebie dochodziłam. 

Nie, wtedy nie miałam żadnych chorób towarzyszących.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Na określenie stopnia depresji są kryteria diagnostyczne i nikt tego nie określa samemu bo to lekarz określa.

 

Cytat

W diagnostyce i leczeniu choroby istotne są też stopnie depresji, które oddają natężenie jej objawów.

  • Depresja 1 stopnia, lekka, zwana też subdepresją, ce/cenzura/e się występowaniem obniżonego nastroju przez większą część dnia, niezależnie od okoliczności. Sporadycznie mogą się też pojawiać inne oznaki zaburzeń depresyjnych, w tym zmęczenie, zniechęcenie, złe samopoczucie, brak zadowolenia, pogorszenie snu, gorszy apetyt. Do depresji lekkiej zaliczana jest niekiedy tzw. depresja maskowana, objawiająca się występowaniem licznych objawów psychosomatycznych, w szczególności bólowych.
  • Depresja 2 stopnia, umiarkowana. Występuje znaczne i stałe pogorszenie nastroju, a także anhedonia (czyli niemożność przeżywania przyjemności i emocjonalne zobojętnienie), zniechęcenie, alienacja społeczna, pogorszenie funkcjonowania w rodzinie, w grupie rówieśniczej, w pracy.
  • Depresja 3 stopnia. Bardzo silna. Jeśli występuje bez objawów psychotycznych, pacjenci najczęściej zmagają się z takimi symptomami, jak głęboki smutek, zobojętnienie, niezdolność do wykonywania codziennych czynności, a także często myśli samobójcze. Jeśli dodatkowo dochodzą do tego objawy psychotyczne, osoba chora ma silne urojenia dotyczące winy i kary, myśli i zachowania hipochondryczne oraz zahamowania ruchowe.

https://dimedic.eu/pl/wiedza/rodzaje-depresji-i-stopnie-objawy-typowe-i-nietypowe

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

2 godziny temu, Betixa napisał:

Czy można mówić o silnej depresji gdy pacjent nie ma myśli samobójczych?

 

Jak to moja lekarz mówi... Samo wymienienie objawów to za mało by coś określać. Najistotniejsza jest dynamika danych objawów i to, jak wpływają one na codzienne funkcjonowanie pacjenta. Wtedy układa się pewien obraz kliniczny, który może wskazać orientacyjnie konkretne zaburzenie. Potem lekarz różnicuje to z innymi zaburzeniami o podobnym obrazie i wydaje ostateczną diagnozę, pod którą dopasowuje odpowiednie leczenie. To tak w bardzo dużym skrócie...

 

Myśli samobójcze nie muszą występować w depresji, nawet tej ciężkiej. Mogą one mieć bardzo rozmaite podłoże oraz nasilenie. 

 

Też przy diagnostyce lekarz wspomaga się nie tylko samym wywiadem lekarskim ale też różnymi kwestionariuszami.

Edytowane przez MarekWawka01

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×