Cześć, jestem nowa.

[dostojewski19911]

Bardzo, akurat ostatnio myślałem o tym kawałku. Tak w ogóle to moja ulubiona inwencja. Którą Ty najbardziej lubisz?

 

 

 

Edytowane 8 Lutego 2020 przez dostojewski19911

[horror_iluzji]

@dostojewski19911 również bardzo lubię tę inwencję. Mam do niej duży sentyment. Grałam ją we wspomnianym już Goerlitz i za nią dostałam nagrodę za najlepsze wykonanie Bacha, że tak się nieskromnie pochwalę .

[dostojewski19911]

Wow, gratulacje. Ciesze się, że moge czegos dowiedzieć się od Ciebie o muzyce. Nie znałem tych utworow o Auschwitz i Hiroshimie, faktycznie sa straszne i jak dla mnie bardzo nieprzyjemne (nie wiem dlaczego, ale przypominają mi dzwieki z fabryki). Jakbys wystepowała w Konkursie Chopinowskim to jaki instrument bys wybrala? 

[horror_iluzji]

@dostojewski19911 dziękuję :). To ja jeszcze mogę polecić inne straszne, ale fascynujące utwory. Schnittke - concerto grosso nr 1 (według mnie jest po prostu świetne), może Cię jeszcze zaciekawi koncert skrzypcowy nr 1 Szostakowicza, a także jego koncert wiolonczelowy nr 1 (w tym pierwszym utworze zwłaszcza lubię drugą część, a w tym drugim pierwszą). Bardzo mi się też podobał koncert fortepianowy nr 1 Rautavaara, zwłaszcza pierwsza część. Zakochałam się też w ostatnim koncercie fortepianowym Poulenca, a w ostatnim czasie obsesyjnie słuchałam koncertu skrzypcowego Czajkowskiego w wykonaniu Perlmana.

Pewnie wybrałabym Steinwaya, bo uwielbiam tę markę, ale musiałabym się bardziej rozeznać w tych fortepianach, które są tam przygotowywane. 

[Kalebx3 Gorliwy]

21 godzin temu, horror_iluzji napisał:

@Kalebx3 Gorliwy Kontrabas to piękny instrument. Czy masz jakieś swoje ulubione utwory?

 tak  mam ich setki ,,, zapisane w sercu i w pamięci ogarniają Serce w takt jego bicia .

[dostojewski19911]

Na pewno przesłucham podane utwory, gdy najdzie mnie ochota na muzykę klasyczną i będę miał trochę więcej czasu.   Jakich utworów teraz się uczysz? Które preludia Chopina potrafisz grać? Czy będziesz grała niedługo jakiś koncert lub brała udział w jakimś konkursie?

[horror_iluzji]

@dostojewski19911 Aktualnie uczę się jednego utworu - Ballady Chopina. Strasznie mi się podoba i kiedy tylko odeszłam ze szkoły muzycznej i nieco mój stan się poprawił od razu rzuciłam stary program i zaczęłam grać Balladę - jestem po prostu zakochana w tym utworze. Niestety muszę zaczekać nieco z lekcjami u mojej profesor, bo za niedługo mam egzaminy w szkole ogólnej i muszę się do nich przyłożyć. Muszę spytać moją profesor o jakieś preludium i fugę Bacha i jakąś sonatę Mozarta (albo może zgodzi się nawet na koncert fortepianowy Mozarta, kto wie? Najbardziej bym chciała grać A-dur, szczególnie drugą część). 

Aktualnie nie gram żadnego preludium Chopina. A jeśli już to grałam chyba jakieś preludium, ale to było lata temu i nie było to chyba na zbyt wysokim poziomie. Pamiętam to jak przez mgłę. 

Bardzo bym chciała grać jakiś koncert, najlepiej byłoby zagrać jakiś w czerwcu, taki mały dla paru osób, ale nie wiadomo, czy w ogóle będę miała okazję i jak się będę czuła. A o konkursach na razie w ogóle nie myślę - są zbyt stresujące i czasochłonne. Na razie muszę przemyśleć przyszłość, sprawę muzyczną i w ogóle całą moją osobę.

A czy czasem się nagrywasz? Jeśli tak, to czy Cię to stresuje? 

[dostojewski19911]

O, której balladzie dokładnie mówisz? Oprócz preludiów jestem zakochany jeszcze w  Polonaise-fantasy in A flat major, po prostu mogę słuchać tego w nieskończoność. W szkole muzycznej narzucają utwory, których musisz się uczyć? Jakie egzaminy w szkole ogólnej czekają Ciebie dokładnie? 

A czy potrafiłabyś teraz zagrać preludium 13.? Czy musiałabyś uczyć się go od nowa?

Moim zdaniem powinnaś poświęcić się muzyce. Oczywiście to bardzo trudna i odpowiedzialna decyzja. Rozmawiałem z kilkoma adeptami szkoły muzycznej i żaden nie potrafił tak mówić o muzyce jak Ty. Jesteś bardzo wrażliwa i dojrzała muzycznie jak na swój wiek. Szkoda trochę by było, gdybyś przestała poświęcać tyle czasu muzyce i przestała nieść radość ludziom swoją muzyką. 

Czasami tak, ale robię to bardzo rzadko. Wstydzę się później np. jeśli popełnię jakiegoś strasznego byka, a nie daj boże zgubię rytm. Chociaż wiem, że takie nagrywanie jest bardzo przydatne, nie lubię tego robić. Tak bardzo mnie to stresuje. A Ty jakie masz do tego podejście?

[horror_iluzji]

Mówię dokładnie o Balladzie nr 3, chociaż wszystkie z nich uwielbiam, najbardziej w wykonaniu Zimermana, choć niestety Zimerman w Balladzie nr 2, jak dla mnie, ustępuje Pogoreliciowi.

W szkole muzycznej mówią, jakich form/gatunków trzeba się nauczyć (taki typowy program to preludium i fuga Bacha, albo jakiś inny barokowy utwór niekoniecznie Bacha, najczęściej polifoniczny, sonata Haydna, Mozarta bądź Beethovena, 2 etiudy i jakiś jeszcze utwór dowolny), a nauczyciel już wskazuje propozycję utworów (oczywiście można z nim dyskutować, jeśli jakiś utwór się nie podoba i chciałoby się grać inny).

Zerknęłam na nuty tego preludium i sądzę, że dałabym radę zagrać go a vista, może w nieco wolniejszym tempie, ewentualnie miałabym małe problemy, kiedy wchodzi "Piu lento e molto espressivo". Jednak nad interpretacją musiałabym dłużej posiedzieć.

Dziękuję za Twoje miłe słowa . Nie sądzę jednak, że sprawiam swoim odbiorcą tyle radości, nie gram na tyle pięknie .

Też nie lubiłam tego robić, też się wstydziłam. Ostatnio jednak przełamałam to i robię to swobodniej (po prostu w ostatnim czasie więcej się nagrywam - monitoruję ukochaną Balladę. Poza tym daję sobie przestrzeń na błędy - jeśli się pomylę, to to nie jest koncert i nagranie można skasować i powtórzyć. Ale wiadomo, i tak jest to stresujące). Uważam, że nagrywanie się jest bardzo ważne. Nie chodzi tylko o pokonywanie tremy, ale także o posłuchanie własnej gry i usłyszeniu, co gramy dobrze, a co źle. Oczywiście nie wolno przesadzać z krytycyzmem, trzeba znaleźć dobre strony naszej gry i fragmenty, które wyszły nam super. No i nasza krytyka powinna być konstruktywna. Nie chodzi tylko o powiedzenie sobie: "Grałem beznadziejnie!", tylko zauważenie, w którym dokładnie momencie coś poszło nie tak, co mogło być tego przyczyną i jak to naprawić. To jest prawdziwa i cenna krytyka. To jest bardzo trudne - sama byłam zbytnio krytyczna odnośnie swojej gry, teraz oduczam się tego. Poza tym dochodzą do tego takie sprawy, jak urządzenie, którym nagrywamy, czy pokój z instrumentem jest duży czy mały, czy w ogóle akustyka jest dobra, czy instrument jest rozstrojony czy nie, a na to wszystko nałożyć pierwszy szok po odsłuchaniu. Tak więc nagrywanie się, a później odsłuchiwanie jest rzeczą bardzo trudną i niekiedy nieprzyjemną, a z drugiej strony cenną.

A jeśli chodzi o egzaminy w szkole ogólnej, to zaliczam polski oraz historię i społeczeństwo (pisemne z tych przedmiotów mam już za sobą, zostały teraz ustne).

I oczywiście chętnie posłuchałabym Twojej gry, jeśli chciałbyś się pokazać . 

[dostojewski19911]

Na instrumencie jakiej marki ćwiczysz? Czy masz w domu pomieszczenie specjalnie dostosowanie pod względem akustyki?

Wiem jak ważne jest nagrywanie. Człowiek często grając skupia się na samej grze, a nie na tym jak gra (przynajmniej ja tak mam). 

Nie mam żadnych nagrań zamieszczonych w internecie.  Poza tym uważam, że byłoby nietaktem z mojej strony pokazywać Ci swoją grę. Skoro Ty już tyle osiągnęłaś i grasz takie utwory. Wolisz preludium 13. w wykonaniu Pogorelicia czy Argerich? A może masz jeszcze innego faworyta.    

[horror_iluzji]

Jeśli chodzi o preludium 13 w wykonaniu Pogorelicia to na początku miałam drobną uwagę, że powtórzenia tego samego materiału muzycznego wykonuje w bardzo podobny, nawet identyczny sposób, a kiedy wykonuje się Chopina powinno się unikać takich zabiegów (wynika to chociażby z tego, że Chopin nie lubił grać tak samo powtórzonego materiału i często, kiedy powtarzał jakiś materiał muzyczny, dodawał np. różne ozdobniki), ale później zauważyłam w tym duży plus - bowiem dawało możliwość Pogoreliciowi znacznego podkreślenia drobnych, subtelnych zmian w późniejszym rozwoju utworu (aż przechodzą dreszcze - tak powinno być). Poza tym Pogorelić uzyskał wspaniałą kolorystykę, wyrazistą, ale zarazem subtelną, nad którą można się po prostu rozpłynąć (te dwa elementy gry u Pogorelicia bardzo podobały mi się w jego wykonaniu Ballady nr 2 - niesamowita kolorystyka i podkreślone zmiany i różnego rodzaju "niespodzianki", przez co przechodzą dreszcze).

U Argerich utwór zdaje się bardziej płynąć, u Pogorelicia brzmiało to bardziej nokturnowo, u Argerich brzmi jak Chopin młody. Według mnie Argerich, na rzecz tego płynięcia i pewnego rodzaju prostoty przekazu nie miała okazji rozpłynąć się nad tym, nad czym zamyślił się Pogorelić - subtelnych zmian, wyrazistych kolorów. Dlatego mam wrażenie, że Argerich wykazuje większą prostotę, pozwala melodii swobodnie się rozwijać (co jest bardzo dobre, bo Chopina powinno się wykonywać z prostotą). Poza tym, jak wspomniałam, uzyskała charakter bardziej młodzieńczy, pełny życia, ale także refleksji (nie wiem czemu ale przypomina mi to zadumanie nad naturą w letni dzień albo po prostu nad życiem). U Pogorelicia jest nokturnowy zachwyt, wręcz medytacyjny, u Argerich czuje się, że można oddychać. 

Jeśli miałabym wybierać, to bardziej podoba mi się jednak Pogorelić. Ale uprzedzam, to tylko moja opinia, bo obydwoje grają na genialnym poziomie . 

Moim zdaniem obydwa te pomysły łączy w sobie interpretacja Rubinsteina. Jest tutaj i wyczulenie Pogorelicia na zmiany i kolorystykę, a z drugiej strony prostota i oddech Argerich. Poza Rubinsteinem niesamowicie to preludium wykonuje również Blechacz, ale nie wiem, czy gra lepiej od Rubinsteina. Myślę, że jednak Rubinstein zostanie u mnie na pierwszym miejscu .

Gram na instrumencie marki Yamaha. Niestety nie mam specjalnego pomieszczenia - zwykły pokój. 

Jaki tam nietakt . Ja poza tym nie osiągnęłam tak dużo i wcale świetna z muzyki nie jestem. Dużo rzeczy nie wiem, dużo nie umiem, niestety. Ale jak nie chcesz, to oczywiście nie musisz się pokazywać, nie będę nalegać .