Po 10 latach dystymii/depresji jestem wolny, bez leków SSRI.

[M18]

Witam was wszystkich moi drodzy, nie pisałem na tym forum nic od 2012. Przez ten cały czas mocno pracowałem nad nad sobą i nad swoimi słabościami i chociaż nie jest perfekcyjnie to mogę z całą pewnością powiedzieć że jestem ZDROWY. Wszystkie objawy fizyczne minęły oraz schematy myślenia całkowicie się zmieniły,  ale transformacja którą przeszedłem wymagała ogromną ilość pracy oraz myślenia. Dlaczego postuję to tutaj, a nie w osobnym dziale "Kroki do wolności" ? Ponieważ chciałem aby jak największa ilość osób z depresją/dystymią z objawami podobnymi do moich z kiedyś mogła to przeczytać. Wyjście z tego gówna jest możliwe! Dla zainteresowanych moim osobistym doświadczeniem i procesem myślowym który umożliwił mi pokonanie czegoś co uważałem za niemożliwe do pokonania, zamieszczam poniżej linki do moich postów sprzed 5 i 7 lat. W tym czasie udało mi się zdać prawo jazdy, ukończyć studia, zrobić studia podyplomowe na 5 i obecnie robię doktorat, mam w miarę dobrze płatną pracę i czuje się świetnie. 

UWAGA! Nie jestem lekarzem ani psychoterapeutą, wszystko co opiszę poniżej to tylko moja osobista droga, która może stanie się dla kogoś inspiracją i motywacją. Dlaczego zdecydowałem się na przejście tego bez leków? Ponieważ w mojej opinii SSRI nie są w stanie wyleczyć źródła depresji. Działają one objawowo a nie leczą źródła problemu. Źródła mogą być różne, każdy ma swoje personalne. Nie wiem czy ta droga może zadziałać przy depresji wynikającej z predyspozycji genetycznych i zaburzeń ilości neuroprzekaźników z tego powodu. Uważam że mój sposób może pomóc wszystkim ludziom których depresja/dystymia wynika z całego ich doświadczenia/wydarzeń z dzieciństwa, aż po moment wystąpienia choroby. Osobiście uważam źródła objawów takiego typu depresji można się doszukiwać w tak zwanej DMN czyli domyślnej sieci neuronowej, którą każdy z nas sobie wytwarza. https://en.wikipedia.org/wiki/Default_mode_network Jest to domyślna struktura połączeń mózgu z której mózg korzysta do funkcjonowania. Połączenia są te niezwykle mocno utrwalone a impulsy pomiędzy neuronami w przeważającej większości płyną właśnie tymi połączeniami, bo mózg generalnie jest leniwy i korzysta z utrwalonych dróg, bo tworzenie nowych wymaga większego wysiłku. Co się dzieje, kiedy przez lata utrwalany w mózgu negatywne i destrukcyjne schematy myślenia? Wchodzą one wtedy w naszą stałą sieć neuronową i prawie niemożliwe jest pozbycie się tych schematów bez ingerencji innych substancji np. SSRI lub ... no właśnie , o tym później. Mózg zaczyna pracować w zapętlonym trybie DMN. Pesymistyczne depresyjne myślenie ----> Utrwalenie tej ścieżki w DMN ----> Coraz większe depresyjne myślenie ----> Znów utrwalanie tej ścieżki itd. Po latach nie jesteśmy już w stanie funkcjonować poza tym jebanym schematem i mamy głęboką depresję.  Naszym celem jest doprowadzenie do osłabienia tych połączeń i wytworzenia nowych, czyli aktywowanie neuroplastyczności i neurogenezy w mózgu, jednocześnie wprowadzając nowe schematy myślowe tak aby nowo powstałe połączenia były powiązane z pozytywnym myśleniem i tak oczekiwaną normalnością. 

Zatem, pierwszym krokiem który w mojej opinii należy poczynić aby wyjść z tego piekła to zacząć ćwiczyć (serio). Możecie zacząć od czegokolwiek, byle byście mieli podwyższone tętno i aby wysiłek trwał odpowiednio długo. Zależy nam na częstym zwiększaniu tętna i przepływu dotlenionej krwi do mózgu. Wysiłek fizyczny i jego efekty jest dobrze udowodnionym źródłem neurogenezy. Zupełnie rozumiem że regularne treningi mogą się wydawać niewykonalne kiedy fobia społeczna i samopoczucie jest takie, że chcecie tylko umrzeć i wstanie z łóżka jest cierpieniem, ale zaufajcie mi bez tego kroku nie da się pójść dalej. Moja rada - aby zacząć przemianę myślenia ja stosowałem taką technikę: Spróbujcie zamienić cierpienie w gniew i całą tę energię przelać w trening np. wyciskanie sztangi na siłowni albo sprint. Cokolwiek co wymaga dużej dawki energii i skupienia. Jak zmienić smutek w gniew? Wyobraźcie sobie że nie akceptujecie takiego stanu w jakim się znajdujecie i chcecie to zniszczyć, nienawidzicie tego, pożądajcie zmiany na lepsze. Wiem że to może brzmieć niedorzecznie ale to rzeczywiście działa, bo dajecie upust negatywnym emocjom w postaci przekształcenia tej energii w coś konstruktywnego co możecie wyrzucić na zewnątrz. Wraz z postępami na treningach i wzrostem umiejętności, zauważycie że jest w was coraz mniej smutku i cierpienia, coś zacznie się zmieniać, obiecuję. Zmieńcie nawyki żywieniowe, ograniczcie  przetworzone jedzenie jak np. McDonaldy itp (nie musicie z tego rezygnować, po prostu jedzcie ok 20% śmieciowego jedzenia aby zaspokoić te potrzeby a 80% jedzcie czysto). Czysto to znaczy z węglowodanów pełne ziarna, brązowy ryż, brązowy makaron, ziemniaki, warzywa, owoce mogą być ale nie muszą, do tego możecie suplementować omega-3 w ilości 3g dziennie (Polacy nie jedzą wystarczająco dużo tłustych ryb). Z tłuszczy olej lniany do sałatek, nasiona dynii, olej rzepakowy, kokosowy. Jedzcie sporo warzyw każdego rodzaju, cokolwiek lubicie i pijcie ok 2-3l wody dziennie. Odpowiednie minerały i witaminy oraz tłuszcze są potrzebne aby odzyskać równowagę hormonalną, lipidową co wpłynie pozytywnie na wasze samopoczucie ----> Kolejny krok do wolności. Panowie niech upewnią się że mają testosteron całkowity >4ng/ml. Nie sugerujcie się normami że np 3 to jest ok. Nie jest. Od 4 w górą znacząco wzrasta pewność siebie i samopoczucie i każdy kogo znam mi to potwierdził. Nie ma nic prawdziwszego niż stwierdzenie że w zdrowym ciele zdrowy duch. Kontynuujcie to aż poczujecie się lepiej. 
Następnym krokiem jest jest zmiana myślenia tutaj dzieją się prawdziwe cuda. Potrzebujemy wprowadzić nowe schematy myślenia, głównie uświadomić sobie że smutek i cierpienie które odczuwacie nie jest WAMI. To nie wy jesteście smutni i to nie wy cierpicie. Wy to tylko odczuwacie, bo te emocje pochodzą z dysfunkcyjnego działania mózgu. Jest to diametralna różnica w myśleniu bo oddziela źródło waszej świadomości od wszystkiego co uważaliście że jest wami (ego). Musicie oddzielić siebie od swojego ego, wasze ego nie jest wami. Obserwator, czyli źródło waszej świadomości jest niezależne i ukryte. Musicie poznać samego siebie i to kim tak naprawdę jesteście (etap najtrudniejszy), wymaga to sporej ilości medytacji (usiądźcie sobie wygodnie, zamknijcie oczy i po prostu obserwujcie własne myśli, nic więcej, zrozumcie że jesteście obserwatorem tych myśli i że te myśli nie są wami), jak przyjdzie myśl np oceniająca waszą osobę, wasze ego, które posiadacie, np "jestem beznadziejny", po prostu przepuśćcie to dalej i nie przyjmujcie tego jako prawdę, bo prawdą jest tylko TO co sami o sobie zadecydujecie. To tylko myśl waszego wewnętrznego komputera, który ma problemy ;). Gdy wreszcie osiągniecie ten etap na którym w pełni zdacie sobie z tego sprawę jakie to procesy wami miotają i niszczą wam doświadczenie jakim jest życie na tej planecie, osiągniecie od nich wyzwolenie. Te rzeczy przestaną mieć jakiekolwiek znaczenie, bo to WY zaczniecie nadawać ważność tym myślom. Skupcie się wtedy na jakichś pozytywnych rzeczach, tym co daje lub dawało (jak macie anhedonię) wam przyjemność, myślcie dużo o tym dlaczego coś dawało wam przyjemność, o tym że życie to tak naprawdę przygoda w której to WY nadajecie rzeczom i wydarzeniom sens. Po jakimś czasie powinny zacząć wracać wam uczucia i coś czego nie czuliście od dawna: radość. Dalsza podróż już zależy tylko od was tutaj już każdy z was będzie wiedział czego mu tak naprawdę potrzeba.

Opcjonalnie:
Jest jedna kontrowersyjna rzecz o której chciałbym wspomnieć i którą ja osobiście na sobie zastosowałem i uważam że to doświadczenie przyspieszyło moje wyleczenie co najmniej o kilka lat, mianowicie zjadłem grzyby psylocybinowe. Psychodeliki nie są dla każdego, nie jest to żadne panaecum i nie polecam brać tych substancji tylko dlatego że ktoś tak napisał w internecie. Sami poszukajcie informacji na ten temat i zdecydujcie jaki jest wasz stosunek co do tego tematu. Chciałbym żebyście wiedzieli że psylocybina (substancja w tych grzybach) łączy się z receptorami serotoninowymi głównie 5-HT_2A powodując obniżenie aktywności neuronów w DMN co znacząco utrudnia przepływ sygnałów w odpowiedzialnych za depresję ścieżkach neuronalnych, wymuszając przepływ impulsów nerwowych nowymi ścieżkami (tworzenie nowych ścieżek) i neuroplastyczność mózgu. Jest dużo badań poświęconych temu zagadnieniu, w których powtarza się jeden wniosek. Nawet po jednorazowym zażyciu psylocybiny u większości ochotników objawy depresji znacząco się obniżyły lub całkowicie zniknęły, co potwierdzało by teorię o źródle depresji w DMN. Samo doświadczenie było dość ciekawe, choć ani przyjemnie ani też jakieś złe. Najważniejsze co działo się po tym jak już efekty psylocybiny minęły. Od razu jak skończyło się to doświadczenie, odczułem niesamowitą klarowność myśli, która utrzymywała się ok. tygodnia. Potem lekko zelżała do poziomu "normalnego", aczkolwiek o wiele lepszego niż podczas depresji. I tak zostało to dzisiaj. Derealizacja zniknęła na zawsze. Po tym wydarzeniu powrót do pełnego zdrowia trwał może już tylko kilka miesięcy. Wracały wszystkie uczucia których nie czułem od lat, miłość, radość, nadzieja, pewność siebie. Wzruszam się nawet teraz jak o tym myślę bo nie mogę dalej w to uwierzyć choć to było 2 lata temu. Nigdy już nie ruszyłem psylocybiny bo nie czułem takiej potrzeby. Wyzdrowiałem i życzę wam kochani tego samego. Poniżej filmik z konferencji TED na temat psylocybiny i jej leczniczych właściwości oraz moje stare posty sprzed 5-7 lat abyście mogli zobaczyć z czym się wtedy zmagałem. Czasami oczywiście przychodzą jakieś negatywne myśli jakby remanenty ze starego myślenia ale jak tylko je zauważam to od razu śmiać mi się chce bo już jestem całkowicie inną osobą i takie myśli mnie śmieszą, gdyż wiem że są totalną bzdurą. Tutaj badania na temat psylocybiny w renomowanych czasopismach:

http://www.imperial.ac.uk/news/182410/magic-mushrooms-reset-brains-depressed-patients/
https://www.nature.com/articles/s41598-017-13282-7
 

 

 

[bezniczego]

Dzięki za pokrzepiające informacje. Dobrze, że Tobie się udało. Mam od wielu lat depresję i jedyne na co mam ochotę to spanie. Problem jest taki, że nie potrafię zamienić smutku w gniew i w ten sposób zmusić się do ćwiczeń. Przez te wszystkie lata tak się rozleniwiłam, że dosłownie do każdej czynności się zmuszam. I drugi problem jest taki, że ja chyba po prostu nie chcę się zmieniać. Nie chcę niczego doświadczać, nie chcę się rozwijać, poznawać nowych ludzi. Po prostu życie mnie nie interesuje. Na ostatnio spędzonych wakacjach (do których zostałam zmuszona) myślałam tylko o tym, kiedy wrócę do domu i będę mogła zaszyć się pod kołdrą. Oglądałam piękne widoki, ale wcale mi to nie sprawiło przyjemności. Zdaję sobie sprawę z tego, że skoro nie odważę się popełnić samobójstwa, to pozostaje mi wegetacja. Najgorsza jest perspektywa tych kilkudziesięciu lat w tym stanie i szarpanie się z wymaganiami otoczenia: znajdź pracę, urodź dzieci, gotuj, sprzątaj, podróżuj, ładnie wyglądaj itd. Nie chcę tego.

[M18]

Całkowicie to rozumiem, czułem to samo. Z tego da się wyjść na 100%. Po prostu musisz zacząć i nie poddawać się, wiem że to nie jest proste, to droga przez piekło, ale po tym wszystkim czeka na ciebie wolność. Musisz sobie uświadomić że to że "nie chcesz niczego doświadczać i nie chcesz się rozwijać" to tylko nic więcej jak maska, którą nałożyła na ciebie choroba. Jak w "The Mask" , maska wniknęła w ciebie tak głęboko że staliście się jednym. Twoje prawdziwe ja jest inne, jest ciekawe świata, docenia piękno i umie doświadczać szczęścia. To jak się teraz czujesz NIE jest tobą, ty to tylko odczuwasz. Wymagania stawiasz sobie tylko i wyłącznie sama ty sama. Dołącz do tej drogi ku wyzwoleniu, a z czasem może i Ty na nowo odkryjesz prawdziwą siebie. To nie jest łatwe, ale ten moment w którym odzyskujesz swoje uczucia i nadzieję jest nie do opisania, warte każdego wysiłku. Powodzenia.

[pacjent13]

Ja tylko nie próbowałem tej ostatniej metody z grzybami.

Kiedyś miałem etap (kilka lat) na ćwiczenia i zdrowe odżywianie. Mimo to czułem się coraz gorzej, depresja była coraz silniejsza i siły fizycznej też powoli ubywało. Z czasem przestałem ćwiczyć, ale nadal zdrowo się odzywiam. Zero alkoholu.

 

 

 

[blond07]

Gratuluję wyjścia z depresji. Brałam wszystkie SSRI, brałam też SNRi i te leki mi nic nie pomogły. Żałuję że w ogóle zaczęłam truć się psychotropami. Teraz tylko biorę lek na sen, ale mam nadzieję że niedługo odstawie. Sport to jednak za mało w moim przypadku chyba potrzebna będzie dieta

[blond07]

Jak zmienić myślenie skoro te natrętne czarne myśli wciąż wracają

[one man show]

Przeczytałem ten temat żeby się upewnić czy napisałeś czy jesteś zdrowy. Jak napisałeś jak wyzdrowiałeś stworzyłeś precedens i lukę, którą ludzie którzy tworzą depresje zaraz zapełnią. Powiem ci to w skrócie to tak jak mi kiedyś napisał nieboszczyk jak wyszedłem ze schizofreni: podobnie jakbyś uciekł z tureckiego wieźienia i się tym chwalił przed strażnikami podczas powrotu do domu.

 

Słabo to ująłem, ale jak chcesz być zdrowy, to musisz zbugować system depresji albo nikomu nie mówić. Ale jak się cieszyć z wyjścia z choroby z którą walczyłeś 10 lat skoto gorzej i cięzej może nawet chorują na nią inni.

 

Ja wymyśliłem sposób jak to zrobić: ale pewnie uznasz mnie za wariata. Deep blue wyłącz tryb leczenia depresji ze znanych sposów i wylecz ich w sposób nieszablonowy czyli znany autorowi tego tekstu.

 

dziękuje.

[Kasztanek94]

Hej! Niestety chyba nie da się zbadać tego, czy poziom neuroprzekaźników jest obniżony z powodów dziedzicznych czy powodem są wydarzenia z dzieciństwa. Ja biorę SSRI i lek pomógł mi spojrzeć na świat trochę tak, jak Ty to opisujesz - z boku. Huśtawka nastrojów wywołana początkami brania leku w dużym stopniu uświadomiła mi, że moje emocje to hormony, płakałam bez powodu ale wiedziałam, że to minie, zdawałam sobie z tego sprawę co pozwalało mi na zachowanie trzeźwości umysłu a nie pogrążanie się dalej. A jeśli chodzi o zamianę smutku w gniew, to też to przeszłam - ale to wynikło samo z siebie. Byłam już cholernie zmęczona moimi nastrojami, które w większości były wywołane czyjąś opinią na mój temat. Wkurzyłam się, że tak łatwo mną manipulować. Zaczęłam bardziej szanować swoje uczucia i gdy było mi smutno, bo zaczynałam źle myśleć o sobie po tym jak ktoś mi coś niemiłego powiedział, to czułam złość na niego, i równocześnie przestalam brać wszystko do siebie. Konstruktywna krytyka jest ok, ale jeżeli ja po czyjejś uwadze cierpię, to jest duże prawdopodobieństwo że to była z czyjejś strony albo czysta złośliwość, albo niedojrzałość psychiczna i brak empatii. Taka złość pozwalała mi być ponad to i dodatkowo dawała mi energię do działania

[sebastian86]

a u mnie po 13 latach konca nie widac...boje sie ze to utrwalone jest w mozgu juz

[M18]

Witam was wszystkich !

Mała aktualizacja: U mnie nic się nie zmieniło - dalej czuję się świetnie i stabilnie. Natomiast chciałem podzielić się z wami informacją która potwierdza to co napisałem 5 miesięcy wcześniej, o tym "opcjonalnym" sposobie z grzybami psylocybinowymi. Wtedy jeszcze nie było takiej informacji, mianowicie:

 

Pod koniec listopada 2019 roku (mój post napisałem w czerwcu 2019) Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) przyznała psylocybinie status "terapii przełomowej" w leczeniu depresji! Oznacza to, że w ocenie amerykańskiej instytucji rządowej terapia psylocybiną może stanowić gigantyczną poprawę względem obecnie dostępnych terapii. Dodatkowo tyczy się to przypadków depresji w których nie zadziałały co najmniej 2 klasyczne antydepresanty - wcześniejsze badania przez Compass Pathways.

Nie oznacza to że zachęcam kogokolwiek do pozyskiwania ani zażywania tego na własną rękę, a bardziej o ukazanie perspektywy możliwej przyszłości, w której może się to stać najlepszym lekiem na pewne rodzaje depresji, a jak wiadomo jest ich naprawdę sporo. 

Obecnie psylocybina jest w 2 Fazie badań klinicznych czyli: ocena bezpieczeństwa, stosunku dawki do efektu, porównywaniu z placebo i innymi lekami którymi obecnie się leczy (w tym najlepsze SSRI). Jeżeli przejdzie do fazy 3, to wtedy można być pewnym że uzyskano oczekiwane rezultaty. Ponieważ jest wpisana do kategorii jako "terapia przełomowa" to badania kliniczne są znacząco przyspieszone, co opisuje 2 załącznik pod tekstem. Można się spodziewać że na początku 2021 otrzymamy już wyniki testów w fazie 2.

Pozdrawiam wszystkich i mam nadzieję że moje osobiste obserwacje znów potwierdzą się po zakończeniu fazy 2

https://www.livescience.com/psilocybin-depression-breakthrough-therapy.html
https://www.fda.gov/patients/fast-track-breakthrough-therapy-accelerated-approval-priority-review/breakthrough-therapy

[Kalebx3 Gorliwy]

M18,,,

"Terapia Przełomowa " , och jakże pieknię to brzmi i jak wielkie niesie nadzieję na uzdrowienie dla chorych .

 Oby się tylko nie przejechać ,,,

 ---a brałeś / jadłeś kiedyś grzyby halucyny ? , czy tylko znasz temat z teorii ? To ważne pytanie .

Osobiście zbierałem grzyby i je zażywałem , 10 lat temu , od tamtej pory nie wchodzę w takie leczenie . Nie dla mnie tego typu psychodelia . Badania naukowe to jedno , życie nerwicowca z depresją to drugie . Nie mówię ,że psylocybina nie  jest nieskuteczna w depresji , mi jednak Ona w ogóle nie pomogła , ,,i dobrze , bo bym pewnie zbyt często pod jej wpływem nadżumiony  chodził lecząc się ,a  wyleczyć się  nie mógł do końca . Bajka stara jak świat . Z ketaminą jest bardzo podobnie .  Pokonasz depresje szybko , w biegu , a w proficie masz dodatkowo przyjemny dreszcz i wzorki na firance . Jak długo wytrzymasz bez tego czarodzieja ? Juz za 4 dni znówu mocno zatęsknisz , za zdrowiem , dobrą formą i błogim spokojem leżenia nocą na miękkim tapczanie i słuchania muzy i podziwiania spirali jestestwa . Ach ,,, tylko ,że rano trzeba znowu wstać , zakasać rękawy i iśc do roboty , tłumaczyć dziecku setki razy ,że to wolno a tamtego nie . Sorry , mam dość . 

 Mając prawo do pomyłek , prosze się nie sugerować moimi wypocinami .

[M18]

@Kalebx3 Gorliwy Tak, zjadłem je i byłem sceptyczny, co do wszystkiego co ludzie o tym piszą. Lekarstwo na depresję ? Przecież tego już jest setki. Jednakże, moje zdziwienie było tym większe im bardziej łapałem się na tym że jakiś czas po doświadczeniu odczuwałem po kolei różne emocje które wcześniej były już wypalone (tak mi się zdawało, bo nie odczuwałem już przyjemności z niczego i byłem znużony egzystencją). Powoli z czasem wracałem do normalności, od tego momentu jeszcze z pół roku, gdzie dużo czytałem o naszej roli w tym świecie i świadomości. Czuję, że przez psylocybinę zostały otworzone jakieś drzwi w głowie, które pozwoliły mi na przepracowanie swoich problemów w sposób obiektywny, bez żadnych zniekształceń wynikających z depresyjnego myślenia, co w ostateczności umożliwiło mi zaakceptowanie siebie i wyjście z depresji/dystymii. Wraz z tym znowu mogę odczuwać przyjemność z różnych rzeczy oraz wróciły zainteresowania, pamiętaj też że oprócz zjedzenia samych grzybków wcześniej wykonałem ogromną robotę, pracę nad sobą. Byłem już w trakcie tego procesu, psylocybina mogła mi co najwyżej pomóc skonsolidować to co już wcześniej sam wypracowałem. Naprawdę dużo myślałem nad sobą i nad swoimi zachowaniami oraz myślami i dochodziłem do odpowiednich wniosków ale co innego zdać egzamin z teorii a co innego z praktyki. Psylocybina była takim egzaminem z praktyki który tę teorię zamienił w coś namacalnego co odczułem.

Może masz rację z tym, że nie działa to na każdego, tak jak na mnie, ani na każdy rodzaj zaburzeń depresyjnych. Może wręcz w niektórych przypadkach zażywanie tego jest groźne i szkodliwe. Tego nie wiem, nie przeprowadzam nad tym badań, za to robi to ktoś inny bo też zauważył, że pewnym ludziom to pomogło. Dopiero po tych badaniach będzie można sprecyzować jak to pomaga i komu oraz w jakich przypadkach. Nikogo nie namawiam do brania tego bo zgodnie z polskim prawem to oczywiście nielegalne.

 

Ja zdecydowałem się na eksperyment na sobie, mimo wielu niewiadomych bo wtedy jeszcze badań nie było, tylko kilka raportów od ludzi takich jak ja, którzy zauważyli poprawę. Pojąłem ryzyko bo jak ktoś jest swoim cieniem i pustą skorupą przez 10 lat to już mu wszystko jedno czy coś zadziała, czy nie. Ja tylko dzielę się swoim doświadczeniem i swoją własną drogą, jeśli pomoże to chociaż 1 osobie to fajnie. 

Trzymaj się

Edytowane 2 Lutego 2020 przez M18

[Kalebx3 Gorliwy]

Spoko M 18 , rozumiem po części to co napisałeś (-:

 

 Czy po zjedzeniu grzybów czułeś się względnie dobrze , czy raczej była to walka z wewnętrznymi demonami ?

 Ja dostałem takich lęków ,że bójta sie Boga . Oczywiście był to stan tak lękowo nie -do -wytrzymania ,że nawaliłem się zaraz buprenomorfiną ( dzięki Ci9 Jezu ,że ją miałem pod ręką ) i benzo .

 Nie zauważyłem póżniejszej poprawy w funkcjonowaniu w odleglejszym czasie .

 Po grzybach spodziewałem się raczej ,że zobaczę Uśmiech Pana  Boga i błogostan cielesno - psychiczny ,,, a dostałem kopniaka w dupę z rozpędu . Zasłużyłem chyba na takie wizje , że zobaczyłem jaki mam burdel lękowy w czerepie . 

 Wziąłem na pusty zołądek bodajże 36 grzybów . Drugi raz nie próbowałem. 

 Ty miałeś jedno podejście , czy kilka i jakie to były ilości grzybów ?(-;

 

[M18]

Jedno podejście. Więcej i tak nie chciałem bo to jest potężne doświadczenie, nie jestem typem kogoś kto lubi zmieniać często stan świadomości. Miałem stany zarówno radości, euforii jak i lęku i smutku, dodatkowo synestezje, światło reagowało na moje emocje i zmieniało kolory, ściany oddychały, wyginały się też zmieniały kolory. Same kolory były znacznie bardziej wyraziste i nasycone. To było doświadczenie tak inne od rzeczywistości, w której te wszystkie obiekty są martwe i nieruchome że trochę przytłaczające, ale znośne. Przez pierwsze 2-3 godziny niewiele się działo mentalnie poza zwykłymi zmianami percepcji obrazu,dźwięku i czasu. Miałem wrażenie że jestem w tym stanie już kilka godzin podczas gdy na zegarku dopiero minęła godzina.Regularnie przez cały czas odczuwałem lęk, który przypływał falami i odpływał równie szybko bo obok był znajomy który widząc to po mojej minie nakierowywał mnie z powrotem na pozytywne tory. Dopiero pod koniec 3 godziny poczułem, że coś we mnie siedzi, co jest ukryte i dobija się coraz bardziej powodując, że przypływają te stany lękowe. Zdecydowałem wtedy, że chcę wiedzieć co to jest i tak musiałem zmierzyć się ze swoimi lękami, wszystko czego się obawiam ukazało się (zmaterializowało) przede mną jakby w rzędzie czekając na moją reakcję z szyderczymi uśmieszkami na twarzach, poczułem że to był moment decyzji. Podjąłem decyzję stwierdzając "chodźcie wszyscy na raz" (w domyśle bić się, jak podczas bójki ulicznej :D, chciałem obić mordę tym lękom). Wtedy te zmaterializowane emocje ruszyły na mnie i zderzyły się ze mną czego efektem było to że się rozpłynęły a ja poczułem ulgę i uwolnienie od nich. Przestałem się obawiać tego wszystkiego i uświadomiłem sobie że to wszystko to tylko fikcja i wytwór umysłu. Odczułem wtedy że nie ważne co się stanie to nic nie ma nade mną już żadnej kontroli, że to ja decyduję o tym co na mnie wpływa. Całe doświadczenie minęło ok 10 minut po tym zdarzeniu i wróciłem nagle do 100% rzeczywistości. Po doświadczeniu przez kilka dni utrzymywała się bardzo duża klarowność umysłu, i pozytywna energia, potem wszystko stonowało się do naturalnego poziomu. I to nie tak że od tego momentu już byłem zdrowy 100%, po prostu jak nachodziły mnie te wszystko depresyjne myśli to z łatwością je rozpoznawałem i mogłem je ignorować, przez co nie miały w sobie żadnej siły. Z czasem występowały coraz rzadziej a zastępowały je pozytywne schematy myślenia. 
Teraz czasami jeszcze przyjdzie jakaś myśl o charakterze depresyjnym to śmieję się jej w twarz bo jest tak słaba i bezradna. 

 

Edytowane 2 Lutego 2020 przez M18

[M18]

Podsumowując to wszystko po prostu zrozumiałem wtedy namacalnie, że ego jest źródłem całego cierpienia jakie odczuwam i nauczyłem się oddzielać siebie (czystą świadomość) od ego i jego wytworów (wspomnienia, myśli i emocje) co pozwala mi teraz widzieć wszystko takie jakie jest i nie uznawać depresyjnych myśli jako części mnie. Czuje się teraz przez to jak kierowca własnego życia, a nie pasażer. 
Czy da się to osiągnąć bez grzybków ? Oczywiście że tak, np. poprzez medytację. Najważniejsze jest osiągnięcie wolności od naszego ego. Jak raz się to zobaczy to nie da się już tego odzobaczyć. Doświadczenie na psylocybinie po prostu przyspieszyło ten proces W momencie w którym zmierzyłem się z lękami i innymi emocjami w takiej postaci, w momencie tej konfrontacji odczułem dogłębnie, całym sobą, że to wszystko z czym się mierzę nie jest mną, lecz wytworem ego. Po tej realizacji było już tylko lepiej. 

 

[Kalebx3 Gorliwy]

Rok temu dostałem od kolegi sprowadzony z USA wysokiej jakości ekstrakt z Kava kava . Nie była to żadna podróba , sklep z samymi dobrymi ocenami i drogie tam suple. Kava Kava była w formie prochu  . Wiązałem duże nadzieje ,że lek mi pomoże na lęki zamiast benzo  ,,, wziąłem kilka razy nawet  więcej niż pisało w ulotce . Pisało również ,żeby bezwzględnie nie łączyć z SSRI , 
 Zignorowałem to , ponieważ jestem leczony non stop na tych lekach .

 Pierwsze pół godziny fajne , coś jakby 15 tabletek Acodinu, rozluźnienie  ,,, a potem lęk , silny lęk , długo trwający .Lipa , ogólnie u mnie wielka lipa , może przez Esci , a może ,,,, nie dla mnie kava kava > Natura tym razem zawiodła .

 

[Orzeszkowa]

ciekawe co piszesz o grzybkach psylocybkach, nie próbowałam ich, podobny stan miałam na lsd. teraz bym się chyba bała spróbować bo cały czas jestem na jakichś lekach.

co do sportu, zdrowego odżywiania zgadzam się że mogą poprawić stan, ale nie że wyleczyć z depresji. ja od lat ćwiczę, praktykuję jogę, medytację (jak jestem w lepszym stanie, bo w gorszym się nie da) i co? i g... depresja wciąż nawraca. owszem łatwiej ją znieść jeśli wiem, że moje myśli nie są mną. ale w najgorszych chwilach to też nie pomaga.

[M18]

@Orzeszkowa Ćwiczenia pełniły raczej funkcję ujścia tłumionych emocji w postaci fizycznego wysiłku, a przy okazji są ogólnie zdrowe więc raczej o to chodziło, same ćwiczenia nie wyleczą depresji. Mimo wszystko największa praca odbywa się w głowie - po to jest m.in psychoterapia. Pisałem że ważne jest aby zauważyć, że depresja nie jest wami i oddzielić siebie od tego. Tak to pierwszy krok, jeżeli tego nie poprowadzimy dalej to niewiele się zmieni. Będzie tak jak piszesz. Nie będziesz się identyfikować z depresją, ale będziesz ją dalej odczuwać i cierpieć. Umożliwia to jednak jedną rzecz: odnalezienie miłości do siebie oraz innych, zwalnia się miejsce jak na dysku, które możesz zapełnić pozytywnymi emocjami, skup się na nich. Też nie jestem szczęśliwy 24/7, złe momenty przychodzą i odchodzą, to normalne, w końcu bez zła nie może być dobra, ale jestem teraz pozytywnie nastawiony do siebie. Przebaczyłem i zaakceptowałem siebie, czuję teraz jak ta miłość do siebie wpływa na to jak postrzegam rzeczywistość, rozświetla moje myśli wywołując spontaniczny uśmiech na twarzy. Nie zawsze się śmieję, ale gdy jest ciężko wystarczy usiąść, zamknąć oczy, skupić się na sobie i poczuć tę miłość. Ostatecznie to my decydujemy co chcemy odczuwać, wystarczy wdrożyć sobie alternatywę, jak masz do wyboru depresję albo depresję to nie masz wyboru. W momencie kiedy się identyfikujesz z depresją nie ma innego wyjścia, obserwator nie może być obserwowanym.

Jak kilka lat temu wypełniłem sobie Test Becka na skalę depresji to wyszło mi 36 pkt. Dziś jest to 2pkt. Można powiedzieć że udało mi się zmienić swoje myślenie na tyle, że nie wpadam już w kategorię osoby z zaburzeniami depresyjnymi. 

Nie chcę też, aby ten temat był skupiony na grzybach, bo prawda jest taka, że jeszcze niewiele o tym wiadomo, badania trwają. Nie polecam nikomu brać tego samemu bo to nie jest zabawa, można sobie bardzo zaszkodzić, nie każdy poradzi sobie z tym doświadczeniem jest ono BARDZO intensywne. Chciałem tylko zaznaczyć, że jest szansa na to, że będzie to kolejny lek w przyszłości. Do tego czasu po prostu śledzę temat. Za rok, dwa powinno być wiadomo czy badania przejdą do fazy 3. 

Edytowane 15 Lutego 2020 przez M18

[silv7r]

Czy ma ktoś dojścia albo wie gdzie kupić sprawdzoną psylocybina i jakie dawki ?

 

Czy ktoś jeszcze próbował ?