Czy to może być depresja?

[kejla]

Cześć. Mam 20 lat. Od dawna odczuwam  jakbym miała dziurę w głowie, problem z pamięcią niesamowity i brak koncentracji, nie potrafię się skupić gdy ktoś coś do mnie mówi. Nie potrafię i boję się okazać uczucia na przykład ze się rozpłacze przy kimś i wyjdę na idiotke. Nie potrafię nikogo pokochać i nigdy nie kochałam. Najchętniej siedziała bym w pokoju i nic nie robiła. Każda czynność sprawia mi coraz większy problem, czuję się taka ciężka. Nie mam checi do rozmów i w domu z nikim nie rozmawiam ale z drugiej strony czuję że muszę z kimś porozmawiać. Czuję że mojego życie nie ma sensu, jest nudne i wszystko co robię wydaje mi się że robię źle. Jak ktos mi powie w pracy ze zrobiłam coś fajnie to ciężko mi w to wierzyć. Przestaje mnie wiele rzeczy cieszyć. Czasem nie wiem czy coś się dzieje naprawde czy też nie. Nie wiem już nic, codziennie pełna głowa myśli ktore do niczego nie prowadzą...

[Ja84]

" Nie mam checi do rozmów i w domu z nikim nie rozmawiam ale z drugiej strony czuję że muszę z kimś porozmawiać." - trochę mam wrażenie, jakbym o sobie czytała.

Dodatkowo w Twoim przypadku wydaje mi się, że 20 lat to najbardziej przełomowy wiek w życiu młodego człowieka, taki symboliczny koniec dzieciństwa. Wkraczanie w dorosłość, dużo zmian - stąd mogły się wziąć tego typu objawy. Ja w wieku 20 lat nie zaczęłam psychoterapii i do dziś żałuję. Wydawało mi się, że ze wszystkimi problemami poradzę sobie sama, ale czas pokazał, że niekoniecznie.

[kejla]

Być może bo nie mam pojecia co ze swoim życiem zrobić. Może to być powód. Ale to trwa i trwa i mam dość, nie potrafię żyć jak normalny człowiek. Ale by udać sie do lekarza jest mi trudno, nie wyobrażam sobie tego... 

[Ola151]

Jakiś problem jest, więc można pójść do specjalisty i potwierdzic, czy nalezy to leczyc