Zamieranie w bezuruchu

[nvm]

Mam tendencję do zamierania w bezruchu. Uspokaja mnie to. Takie trochę udawania trupa, pozwolenie sobie na odrętwienie, gnuśność i lenistwo. I ignorowanie wszystkiego - w tym własnych myśli, emocji i impulsów.

 

Z jednej strony pozwala mi to nabrać dystansu to własnych uwarunkowań i się od nich poodklejać. Z drugiej - odnoszę wrażenie, że jest to u mnie jakby nałóg, że spodobało mi się to i dało mi to poczucie bezpieczeństwa, ale prawdopodobnie zacząłem tego nadużywać.

 

I prawdopodobnie stworzyłem sobie taki mechanizm - pojawia się u mnie lęk/niepokój i wątpliwości co robić dalej, to zamieram w bezruchu (najczęściej leżąc) i sobie czekam, ignorując własne impulsy i frustracje.

 

Problem polega na tym, że się od tego uzależniam, wsiąkam w to.

 

Trudno mi to dokładniej opisać. Nie wiem, czy dobrze to opisałem. Nie wiem, czy zostanę dobrze zrozumiany.

Czy rozumiecie o co mi chodzi? Czy ktoś z was ma podobne doświadczenia? Czy słyszeliście o czymś takim?

 

Osobiście podejrzewam siebie o byciu na spektrum OCPD (Obsesyjno-kompulsywnych zaburzeń osobowości).

[Gość]

Jeśli dobrze zrozumiałem, to chodzi o osłupienie dysocjacyjne. Mam czasami podobnie. Gdy targają mną konflikty wewnętrzne i czuję się bardzo zmieszany, to czasami w pozycji siedzącej bądź leżącej zastygam na kilkadziesiąt minut, ponieważ nie wiem jak mam zareagować na moją wewnętrzną sytuację.

[nvm]

Gdy targają mną konflikty wewnętrzne i czuję się bardzo zmieszany, to czasami w pozycji siedzącej bądź leżącej zastygam na kilkadziesiąt minut, ponieważ nie wiem jak mam zareagować na moją wewnętrzną sytuację.

Hmm...ale czy to jest kwestia Twojego wyboru? Czy - gdybyś chciał - mógłbyś w każdej chwili to przerwać i wstać?

Kiedyś na długo tak zastygałem na przykład przed wysyłaniem postów na forum :)

Nadal mnie trochę ciągnie do takiego zastygania przy ich wysyłaniu.

[Gość]

nvm, nawet sam nie wiem. Jednocześnie mam wrażenie, że tak, ale gdy próbuję czuję się zbyt skamieniały. Gdy wewnętrznie się uspokoję, to zawsze muszę zacząć od jakiś małych, prostych ruchów. Nie umiem wtedy wstać gwałtownie.

[barbieturan]

nvm, mam podobnie chyba. zwłaszcza dziś. tylko, że z tej martwicy narodziła mi się frustracja. nie mogę się ruszyć, nie chce mi się w ogóle wychodzić. ktoś czeka niby i nawet to, że ktoś mnie oczekuje wnerwia. a ja siedzę dalej i marzę tylko żeby ten pjerdolony dzień a w raz z nim jutrzejszy już się skończył.

[nvm]

nvm, nawet sam nie wiem. Jednocześnie mam wrażenie, że tak, ale gdy próbuję czuję się zbyt skamieniały. Gdy wewnętrznie się uspokoję, to zawsze muszę zacząć od jakiś małych, prostych ruchów. Nie umiem wtedy wstać gwałtownie.

Ja mogę wybrać, by wyjść z tego stanu odrętwienia. Po prostu on mi daje takie (złudne?) poczucie bezpieczeństwa, a przed wyjściem z tego chce mnie powstrzymać lęk :)

 

Pytanie czy jeśli jest możliwość wyboru, to to dalej jest osłupienie dysocjacyjne?

 

tylko, że z tej martwicy narodziła mi się frustracja.

Ja miałem wielokrotnie tak, że rodziła mi się frustracja i chciała mnie skłonić, żebym wstał i działał. Ale ja nie wiedziałem, czy jej ulec, czy tez ją ignorować.

nie mogę się ruszyć, nie chce mi się w ogóle wychodzić.

Nie możesz, czy nie chcesz? Ja miałem wiele razy tak, że nawet miałem trudność z wysłaniem posta na forum, zastygałem przed kliknięciem na "wyślij".

[Kalebx3 Gorliwy]

nvm, może cierpisz na paraliż woli ?

[Gość]

nvm, może cierpisz na paraliż woli ?

W sumie u mnie to może być z tego powodu. Ja wtedy w głowie mam zdania w stylu: "gdy wstanę, to i tak nie mam co robić", "jaki wstanie w tej chwili ma sens?".

[barbieturan]

tylko, że z tej martwicy narodziła mi się frustracja.

Ja miałem wielokrotnie tak, że rodziła mi się frustracja i chciała mnie skłonić, żebym wstał i działał. Ale ja nie wiedziałem, czy jej ulec, czy tez ją ignorować.

nie mogę się ruszyć, nie chce mi się w ogóle wychodzić.

Nie możesz, czy nie chcesz? Ja miałem wiele razy tak, że nawet miałem trudność z wysłaniem posta na forum, zastygałem przed kliknięciem na "wyślij".

 

ja żeby pozory jakiejś normalności HEH chatę uprzątnęłam i żeby troche tej martwocie po pysku dać. ale co z tego jak teraz gapię się w ekran znowu i myślę czy by serialu nie włączyć. umówiłam się a nie mogę,nie chcę nie wiem?

[Mbleble1990]

Myślałem, że tylko ja tak mam, też nie umiem się ruszyć czasami i zastygam w jakiejś pozie

[nvm]

nvm, może cierpisz na paraliż woli ?

Nie wiem. Jak to sprawdzić?

[Gość Reghum]

Myślałem, że tylko ja tak mam, też nie umiem się ruszyć czasami i zastygam w jakiejś pozie

 

Ja mam tak, że się zamyślam, albo dostaję natłoku myśli, manii i wchodzi mi katatonia. Z tego co analizowałem, fale na EEG (moje) są trochę epileptyczne.

U mnie one odpowiadały za część ciemieniową i skroniową, czyli zaburzony wzrok i słuch. Chociaż dziś wiem, że połowa jak nie więcej schizo ma nieprawidłowe EEG.

Jak tak patrzyłem na uszkodzenia tych części, to nawet się zgadza z tym co przeżywam.

[Mbleble1990]

No ja też mam te katatonie od natłoku myśli i manii nawet często

[tahela]

barbieturan, he też tak mam, czesto musze cos załatwic, ludzie dzwonia a ja mam w dupie i tyle, później odzwaniam i mowie ,ze nie odbierałam bo chciałam byc sama i tyle

[Gość]

Wczoraj zastygłem w jakiejś dziwnej pozycji w szkole na lekcji, przez tępy lęk i brak motywacji. Już mnie kurevica trafia.