pierwsza wizyta u psychiatry

[persona-non-grata]

cześć,

w piątek mam pierwszą w życiu wizytę u psychiatry. nigdy wcześniej nie byłam ani u psychiatry, ani na psychoterapii... czego się spodziewać? o co będzie pytał?

[superb]

Cześć,

to zależy, ale na pewno o wszystko :) - o wszystko, o czym niechętnie rozmwiasz z innymi osobami.

Jak chcesz, żeby jak najlepiej dobrał leki ( a każdy chce, żeby było jak najmniej skutków obocznych i żeby przede wszysktim działały ),

to nie patrz na jakieś sprawy moralne, albo co sobie pomyśli jak powiesz coś...

Jak zareaguje na coś innego...

Idziesz do lekarza, a nie do kolegi pogadać,

nie ma podczas wizytu czasu i miejsca na emojce ( ze strony specjalisty ),

bo płacisz za to, żeby właśnie chłodnym okiem spojrzał na sprawe z dalsza i podjął konkretne działania,

działania które będą jak najbardziej dostosowane to Twoich problemów.

 

To tak z persketywy czasu mogę napisać,

bo teraz wiem, że duszo 'męczenia' bym uninął,

dużo szybciej wyszedł ze stanu hu*jozy,

gdybym po prostu od początku mówił to co trzeba powiedzieć,

a nie odpowiadał na pytania tak, żeby w sumie więcej nie powiedzieć niż przekazać...

glupie ale tak było...

[persona-non-grata]

nawet nie wiem, co powiedzieć mu, bo nie umiem opisać tego co czuję...

nie wiem, czy chcę brać leki, najpierw chciałabym spróbować od psychoterapii, boję się brać leki

[superb]

Ciężko jest określić rzeczy niematerialne,

te troche abstrakcyjne...

jednak na pewno zadając odpowiednie pytania dużo łatwiej jest odpowiedzieć, opowiedzieć jak wyglada sprawa.

 

Czego konkretnie boisz sie w tabletkach?

 

Powiem Ci, że leki dużo - bardzo dużo na początku dają,

pozwalają chcoiaż troche zapomnieć o problemach, zmiejszają ich skalę - to jest bezcenne, ale pewnie już wiesz o tym.

Pamiętam jak dziś, jak pierwszy raz wziąłem tabletki,

po niedługim czasie problemy 'ustąpiły' w 'znacznym' stopniu, to był jeden z wielu przełomów u mnie....

pojawiła się jakaś iskierka nadzei, że może jednak to się uda, że może jednak da rade to ogarnąć....

Pisze 'ustąpiły znacznie' bo wtedy za choćby minimalną chwilę minimalnej porawy/ulgi/odetchnienia oddałbym wszytko,

wtedy to było naprawde dużo.... teraz nieco moja skala oceny tego tematu się zmieniła, ale i tak uważam, że wspomożenie się farmakologiczne to był bardzo dobry wybór, który pozwolił mi dużo szybciej ( a może pozwolił w ogóle ) wypracować u siebie obecny stan sytuacji.