Moja hostoria nerwicy natręstw.

[Akdam126]

Moja historia zaczyna się jakieś 2-3 lata temu koedy to na wakacjach ma Cyprze cała skóra zaczęła mnię swędźieć w losowych miejscach. Jestem alergikiem na sierść, ślinę zwierząt oraz pyłki roślin. Kiedy swędzenie siępojawiło, pomyślałem, że to alergia. Wtedy przyszło lub przyszła natręstwo lub fobia na temat "brudnych" rzeczy. Po dotknięciu "brudnej" rzeczy nie mogłem wtedy tą samą ręką dotknąć "czystej" rzeczy. Bałem się siadać np: w restauracjach bo poprzednio mógł tam usiąść np: kot albo ktoś, kto z nim mieszka. Ubrania prałem praktycznie codziennie. Myłem się prawie zawsze 2 razy dziennie, rzadko 3. Kiedy "alergiofobia" mi przeszła, pojawiła się "kredofobia". Właśnie skończyłem gimnazjum, w której tablice były tylko na kredę a nauczyciele i znajomi bardzo rzadko myli ręcę po niej. Objawiło się to tym, że na lekcji chemii nauczyciel kazał mi coś napisać na tablicy. Chciał się spytać, czy mogłem wyjść do łazienki umyć ręcę, ale pomyślałem, że wyjdę na "słabeusza" i złapałem za długopis i zacząłem pisać. Wtedy czytałem moją pierwszą ulubioną książkę, która niestety jest już po prostu w kredzie i jej nie ruszam, jak mój cały plecak i książki po tej lekcji. Wtedy "kredofobia" się zaczęła. Kiedy wracałem ze szkoły ubrania albo szły do prania albo na specjalne "brudne" krzesło na jutrzejszy dzień w szkole, bawet kiedy kredy nie dotykałem. Książek nie ruszałem, a jeżeli tak, to po tym pod 0,5h dokładny prysznic. W dzień szkolny zabraniałem sobię siadania np: przed komputerem, bo bym ubruził krzesło i musiałbym je przetrzeć mokrą chusteczką. Obecnie mi to przeszło z wyjątkiem tego, że po kontakcie z jakąkolwiek książką idę myć ręcę a jak sam czytam to "jestem" cały w kredzie jak i podłoga pode mną i musze wszystko umyć. Teraz mam fobię np: czipsów a mianowicie ich przypraw. Nie wiem skąd mi to przyszło do głowy ale pewnie przyprawy są podobne do kredy. Zaczęło się od zjedzenia paczki czipsów. Po nocy zadecydowałem, żebym zmienił pościel, bo ją zabrudziłem oraz zakaz np: siadania w moich "czystych" miejscach np: komputer. A teraz najgłupsze z najgłupszych: "kupofobia". Nie żartuję. Po wypróżnieniu się rano idę na długi, dokładny prysznic (0,5h). Żeby przejść do prysznica muszę najpierw przejść po dywanikach i podłodze. I wtedy wydaje mi się jakby (UWAGA OBRZYDLIWE) z mojego ciemnego miejsca z tyłu sypała się ymm... ta rzecz na podłogę i dywaniki. Myję tę podłogę a mój mózg dalej mówi "Brudne!" Na dywaniki nie wchodzę wcale. Żeby podłoga w końcu była czysta to muszę iść po odkurzacz, ale żeby po niego pójść, muszę przejść po "brudnej" części podłogi i wtedy do odkurzenia podłogi w łazience potrzebuję wyjść z niej i wtedy odkurzyć muszę też podłogę na której chodzę. Odkurzam po prysznicu a kiedy odkurzę, myję nogi. To jest najgorsze co mnie spotkało. Kiedy "kredofobia" mi przeszła, myślałem, że to zbawienie i będę wolny, ale nie. Mam dosyć, chciałbym jakoś zapomnieć chociaż o tej fobii.

[Aligheri]

Skoro twierdzisz że Twoje fobie przybrały na sile i nie możesz już dłużej tego znosić więc co stoi na przeszkodzie, aby poddać się leczeniu? Mogę zapewnić Cię że w Twoim przypadku nieustannie będziesz poddawany ciągłym obsesją, a nie liczyłbym na zbawienie. Masz dwie opcje, pójść do psychiatry, bądź też trwać w nieustannej walce.

[Akdam126]

Skoro twierdzisz że Twoje fobie przybrały na sile i nie możesz już dłużej tego znosić więc co stoi na przeszkodzie, aby poddać się leczeniu? Mogę zapewnić Cię że w Twoim przypadku nieustannie będziesz poddawany ciągłym obsesją, a nie liczyłbym na zbawienie. Masz dwie opcje, pójść do psychiatry, bądź też trwać w nieustannej walce.

 

Nie mam jeszcze 18 lat a moi rodzice a szczególnie mama by mnie wyrzuciła z domu albo gorzej jak bym to powiedział. Dobrze mi było, przed tą najwcześniejszą fobią. Czułem się szczęśliwy a teraz 2 tygodnie wyjazdu za granicę i co ja zrobię. Może są jakieś leki, które powodują zapomnienie przeszłości. Ta ostatnia fobia to koszmar i nie wiem czy przez nią nie mam jeszcze depresji.

[Gość]

Akdam126, Twoja historia miejscami pokrywa się z moją. Też kiedyś po przyjściu do domu rzucałam rzeczy na "brudną" część łóżka (kanapy) i zabraniałam innym siadać na "czystej" części w ubraniu, w którym byli na dworze. A różne rzeczy, które miałam w szkole były brudne. Nie powiem, że mi to przeszło, ale jest lepiej. Kiedyś nawet odkażałam torbę, którą ze sobą nosiłam Musisz się przemóc i nie sprzątać. Nic Ci się nie stanie. Z czasem zobaczysz, że nic się nie dzieje i będzie Ci łatwiej. Napisałabym więcej, ale jestem dziś w kiepskim stanie

 

Nie mam jeszcze 18 lat a moi rodzice a szczególnie mama by mnie wyrzuciła z domu albo gorzej jak bym to powiedział.

Dlaczego tak sądzisz? Wiem, że trudno jest powiedzieć o tym innym, ale jeśli Twoje relacje z rodzicami dobrze się układają, to myślę, że nie byłoby tak źle.

[Aligheri]

Myślę że istotne jest zrozumienie tego zaburzenia, bo osoba nim dotknięta ma pełną świadomość irracjonalności swoich myśli, zachowań, co czyni ją sprawną w kwestii postrzegania rzeczywistości. Bardziej chyba się boisz tego że zostaniesz określony jako osoba niepoczytalna, obłąkana czy Bóg wie co jeszcze, ale tak nie jest. Spróbuj porozmawiać z rodzicami na ten temat, na pewno będą na tyle wyrozumiali, by podjąć jakieś kroki.