Nerwica lękowa - Co zrobić? Moja historia część 1, zamknięta

[paula]

O matko! Nie wiedzialam, że jest tyle tego! Połowy jeszcze nie przerobilam.

 

A tak na marginesie to myslę, że jeżeli robiłaś badania i nic złego nie wykazały, to chyba dobrze! Wiem, ze taka dolegliwość może być stresujaca. Moze spróbuj nie myslec o tych bólach i z czasem same przejdą

[paula]

Mi tez czesto sie przytrafia, że placze mi się język , gdzieś gubia mi się słowa, które chce wypowiedzieć, a czasem zaczynam się jąkać! Koszmar! nie mialam zadnych badań w tym kierunku, ale myslę, ze to z powodu nerwicy, bo dzieje sie tak zawsze, gdy jestem zdenerwowana!

 

A na dodatek te czerwone plamy na dekoldzie podczas zdenerwowania!

Czy tez tak macie?

[paula]

Mi tez czesto sie przytrafia, że placze mi się język , gdzieś gubia mi się słowa, które chce wypowiedzieć, a czasem zaczynam się jąkać! Koszmar! nie mialam zadnych badań w tym kierunku, ale myslę, ze to z powodu nerwicy, bo dzieje sie tak zawsze, gdy jestem zdenerwowana!

 

A na dodatek te czerwone plamy na dekoldzie podczas zdenerwowania!

Czy tez tak macie?

[cicha woda]

  paula napisał(a):

A na dodatek te czerwone plamy na dekoldzie podczas zdenerwowania!

Czy tez tak macie?

Zdarza się. Czesto też czerwienię się mówiąc do większej grupy osób

[cicha woda]

  paula napisał(a):

A na dodatek te czerwone plamy na dekoldzie podczas zdenerwowania!

Czy tez tak macie?

Zdarza się. Czesto też czerwienię się mówiąc do większej grupy osób

[innge]

  cicha woda napisał(a):

  paula napisał(a):

A na dodatek te czerwone plamy na dekoldzie podczas zdenerwowania!

Czy tez tak macie?

Zdarza się. Czesto też czerwienię się mówiąc do większej grupy osób

 

ja tez

a normalnie jestem alabastrowo biala, dla odmiany

[innge]

  cicha woda napisał(a):

  paula napisał(a):

A na dodatek te czerwone plamy na dekoldzie podczas zdenerwowania!

Czy tez tak macie?

Zdarza się. Czesto też czerwienię się mówiąc do większej grupy osób

 

ja tez

a normalnie jestem alabastrowo biala, dla odmiany

[Gość]

tak,miałam badania ale nie wiem czy EEG,dno oka i badania krwi wystarczą.Wydaje mi sie że to za mało.Jestem załamana,myśle że mam raka a każdy olewa sobie to że skarże sie na bóle,matka mówi że sobie wymyślam i nie da mi pieniędzy na badanie prywatnie a skierowania żadne lekarz nie chce mi dać.

[Gość]

tak,miałam badania ale nie wiem czy EEG,dno oka i badania krwi wystarczą.Wydaje mi sie że to za mało.Jestem załamana,myśle że mam raka a każdy olewa sobie to że skarże sie na bóle,matka mówi że sobie wymyślam i nie da mi pieniędzy na badanie prywatnie a skierowania żadne lekarz nie chce mi dać.

[paula]

Jak mam jakis egzamin, albo ważną rozmowę, to zawsze jestem ubrana pod szyję. Na obronie swojej pracy wyglądałam jak centkowany tygrys!

Komisja miała niezły ubaw, a ja byłam zła jak cholera!!!

[paula]

Jak mam jakis egzamin, albo ważną rozmowę, to zawsze jestem ubrana pod szyję. Na obronie swojej pracy wyglądałam jak centkowany tygrys!

Komisja miała niezły ubaw, a ja byłam zła jak cholera!!!

[paula]

Musisz zdobyc skierowanie najlepiej na tomografię, albo rezonans. Wiem , ze to nie jest łatwe, ale spróbuj prosić lekarza aż cie skieruje przynajmniej na tomografie, a jak nie to idź do innego lekarza!

Nie myśl o tym , że to rak, jak sama widzisz jest wiel przyczyn bolów głowy, o których napisała Bibi. Możesz miec napieciowe bóle głowy dlatego, że cały czas żyjesz w stresie martwiąc się tymi bólami!

[paula]

Musisz zdobyc skierowanie najlepiej na tomografię, albo rezonans. Wiem , ze to nie jest łatwe, ale spróbuj prosić lekarza aż cie skieruje przynajmniej na tomografie, a jak nie to idź do innego lekarza!

Nie myśl o tym , że to rak, jak sama widzisz jest wiel przyczyn bolów głowy, o których napisała Bibi. Możesz miec napieciowe bóle głowy dlatego, że cały czas żyjesz w stresie martwiąc się tymi bólami!

[mg83]

u mnie zaczęło się w szkole średniej jakieś 4-5 lat temu,najpierw były to pojedyncze ataki,z czasem zaczęły się nasilać,aż w końcu nie mogłem normalnie żyć.zacząłem wtedy dużo alkoholu pić bo tylko jak byłem pijany to się uspokajałęm i wracałem do względnej normalności(i tak zostało mi do dzisiaj).u psychiatry leczę się od 3 lat,w sumie jest trochę lepiej,może poprostu zaakceptowałem to że muszę tak żyć jak żyję i pogodziłem się z tym.

[mg83]

u mnie zaczęło się w szkole średniej jakieś 4-5 lat temu,najpierw były to pojedyncze ataki,z czasem zaczęły się nasilać,aż w końcu nie mogłem normalnie żyć.zacząłem wtedy dużo alkoholu pić bo tylko jak byłem pijany to się uspokajałęm i wracałem do względnej normalności(i tak zostało mi do dzisiaj).u psychiatry leczę się od 3 lat,w sumie jest trochę lepiej,może poprostu zaakceptowałem to że muszę tak żyć jak żyję i pogodziłem się z tym.

[Gość]

Bardzo bym chciała zrobić tomografię ale to chyba nie możliwe,jutro idę zrboić prywatnie wszystkie badania krwi oraz poziom magnezu i żelaza w organiźmie,może to mnie uspokoi.Bardzo źle się czuję,i coraz bardziej się boję.

[Gość]

Bardzo bym chciała zrobić tomografię ale to chyba nie możliwe,jutro idę zrboić prywatnie wszystkie badania krwi oraz poziom magnezu i żelaza w organiźmie,może to mnie uspokoi.Bardzo źle się czuję,i coraz bardziej się boję.

[Gość]

Wiecie co...

Wczoraj po raz pierwszy w zyciu bylam u neurologa.To juz ostatni lekarz do ktorego mnie nie wyslano,trzeba bylo sprobowac.Niestety,znikad pomocy.Pani lekarz przegonila mnie,kazala isc na spacer lub dyskoteke a nie skupiac sie na sobie.Codziennie w nocy dretwieja mi rece,twarz,jakam sie,denerwuje a ona "tak nie mozna zyc!".

To czy to moja wina,ze dopadla mnie nerwica i szukam pomocy???

To juz wole chodzic nadal do psychiatry-on mnie chociaz rozumie.

Wstyd mi,ze mam te nerwice bo lekarze nie traktuja tego powaznie.Ich zdaniem na sile pcham sie pod tomografy,usg,do gabinetow...a i tak wyniki mam idealne.

Szkoda tylko,ze nikt nie zrozumie ze ja sama idealnie sie nie czuje...

[Gość]

Wiecie co...

Wczoraj po raz pierwszy w zyciu bylam u neurologa.To juz ostatni lekarz do ktorego mnie nie wyslano,trzeba bylo sprobowac.Niestety,znikad pomocy.Pani lekarz przegonila mnie,kazala isc na spacer lub dyskoteke a nie skupiac sie na sobie.Codziennie w nocy dretwieja mi rece,twarz,jakam sie,denerwuje a ona "tak nie mozna zyc!".

To czy to moja wina,ze dopadla mnie nerwica i szukam pomocy???

To juz wole chodzic nadal do psychiatry-on mnie chociaz rozumie.

Wstyd mi,ze mam te nerwice bo lekarze nie traktuja tego powaznie.Ich zdaniem na sile pcham sie pod tomografy,usg,do gabinetow...a i tak wyniki mam idealne.

Szkoda tylko,ze nikt nie zrozumie ze ja sama idealnie sie nie czuje...

[innge]

Moniczka, daj juz sobie spokuj z lekarzami... widzisz mu tu wszyscy mielismy podobne przejscia... mi potrafi tak reka zdretwiec, ze szklanka mi wypada z niej... sprobuj mg, wit b, i sprobuj miec regularne wizyty u pschiatry. niektore leki, nazwijmy je: antynerwicowe i antydepresyjne, maja dzialanie rozkurczowe... moze one moglyby ci pomoc? bierzesz juz leki od psychiatry/nerwicy?

 

jestem z toba Moniczka

[innge]

Moniczka, daj juz sobie spokuj z lekarzami... widzisz mu tu wszyscy mielismy podobne przejscia... mi potrafi tak reka zdretwiec, ze szklanka mi wypada z niej... sprobuj mg, wit b, i sprobuj miec regularne wizyty u pschiatry. niektore leki, nazwijmy je: antynerwicowe i antydepresyjne, maja dzialanie rozkurczowe... moze one moglyby ci pomoc? bierzesz juz leki od psychiatry/nerwicy?

 

jestem z toba Moniczka

[Olka]

  mg83 napisał(a):

u mnie zaczęło się w szkole średniej jakieś 4-5 lat temu,najpierw były to pojedyncze ataki,z czasem zaczęły się nasilać,aż w końcu nie mogłem normalnie żyć.zacząłem wtedy dużo alkoholu pić bo tylko jak byłem pijany to się uspokajałęm i wracałem do względnej normalności(i tak zostało mi do dzisiaj).u psychiatry leczę się od 3 lat,w sumie jest trochę lepiej,może poprostu zaakceptowałem to że muszę tak żyć jak żyję i pogodziłem się z tym.

Czy jest Ci z tym dobrze, ze sie pogodziłeś? Dziwne jest dla mnie to co piszesz, ja nigdy nie odpuściłam sobie tej walki z tym i w koncu dopięłam swego. Jak mozna zaakceptować ten ciagły niepokój i odpuścić sobie to dobre samopoczucie, które towarzyszyło nam przed chorobą? Czy leczenie nerwicy opiera sie u Ciebie wyłącznie na braniu leków?

[Olka]

  mg83 napisał(a):

u mnie zaczęło się w szkole średniej jakieś 4-5 lat temu,najpierw były to pojedyncze ataki,z czasem zaczęły się nasilać,aż w końcu nie mogłem normalnie żyć.zacząłem wtedy dużo alkoholu pić bo tylko jak byłem pijany to się uspokajałęm i wracałem do względnej normalności(i tak zostało mi do dzisiaj).u psychiatry leczę się od 3 lat,w sumie jest trochę lepiej,może poprostu zaakceptowałem to że muszę tak żyć jak żyję i pogodziłem się z tym.

Czy jest Ci z tym dobrze, ze sie pogodziłeś? Dziwne jest dla mnie to co piszesz, ja nigdy nie odpuściłam sobie tej walki z tym i w koncu dopięłam swego. Jak mozna zaakceptować ten ciagły niepokój i odpuścić sobie to dobre samopoczucie, które towarzyszyło nam przed chorobą? Czy leczenie nerwicy opiera sie u Ciebie wyłącznie na braniu leków?

[janek]

alkohol + leki ??

uwazaj, bo ten alkohol (nadmiar alkoholu), który daje Ci ukojenie robi wielkie spustoszenie w organizmie. Alkohol wypłukuje magnez o ile się nie myle...a magnez to jak wielu z nas wie jak jest niezbedny do prawidłowego funkcjonowania

[janek]

alkohol + leki ??

uwazaj, bo ten alkohol (nadmiar alkoholu), który daje Ci ukojenie robi wielkie spustoszenie w organizmie. Alkohol wypłukuje magnez o ile się nie myle...a magnez to jak wielu z nas wie jak jest niezbedny do prawidłowego funkcjonowania