Jak powiedzieć rodzicom o moim problemie?

[Clouds]

Myślę, że mogę mieć nerwicę (mam dziwne myśli o zabijaniu i strasznie się ich boje).

Chciałabym poprosić mamę o to żeby zapisała mnie do psychologa, ale się boje, że mnie wyśmieje i zbagatelizuje problem.

Pomoże ktoś? Był ktoś w podobnej sytuacji?

[Gość]

Musisz zrobić poważną minę i mówić niskim głosem. To będzie świadczyć, że problem wymaga uwagi. Patrzeć prosto w oczy i używać złożonych zdaniach. Reszta pójdzie sama, tylko musisz być przekonana do tego co mówisz.

[Clouds]

Niete, dziękuje ci bardzo :) mam nadzieję ze pomoże

[Gość]

Musi. Jak nie to daj ją do telefonu.

[Clouds]

Niete, jasne

[Gość]

No ale myślę, że bez tego się obędzie

[ryska]

Ja powiedziałam swojej płacząc, jak po raz tysięczny na mnie naskoczyła, że nie chcę pracować na kasie (mam socjofobię), nie wytrzymałam w końcu napięcia. Pokazałam jej wyniki testu na socjofobię, dałam poczytać o tym wiadomości w internecie, wydusiłam z siebie kilka przykładów jak to się u mnie objawia, co jest dla mnie najgorsze. Zatkało ją. Zgodziła się, że może jednak powinnam udać się do jakiegoś specjalisty, chociaż wyraźnie bała się tego.

 

Niestety możesz się spodziewać różnych reakcji po mamie. Moja i tak po pewnym czasie przestała brać to na poważnie i potrafi mnie wyśmiewać, że czegoś nie chcę, nie mogę zrobić. A o samym problemie nie rozmawiałyśmy ani razu od momentu mojego wyznania. Udaje, że problemu nie ma, chociaż z drugiej strony widzi, że nie zachowuję się normalnie.

[Flora3]

ja do dziś nie odważyłam się powiedzieć rodzicom o swoich problemach, i w sumie to tego nie planuje bo wiem że nie zmieniłoby to niczego na lepsze.

[Clouds]

Flora3, ja jakoś też nie mogłam dziś zaczać tej rozmowy

boje się jej

na prawdę

nie mogę się nikomu wygadać bo ciężko byłoby mi w ogóle powiedzieć cokolwiek