Dżem dobry wieczór :)

[kurczeblade]

Witajcie :)

hmm... od czego tu zacząć? Może dziwnie to zabrzmi, ale zawsze byłam szczęśliwym ludziem, mimo tego, że nie zawsze wszystko wychodziło, nie wszystko udawało się za pierwszym razem w dążeniu do celu, niekiedy doły też były, ale mimo tego zawsze czułam jakąś taką wewnętrzną moc, że będzie dobrze.

Na studia wybrałam się do innego miasta, zamieszkałam z osobą poznaną przez internet (mieszkałyśmy ze sobą przez cały okres studiów rozumiałyśmy się bez słów), w mojej grupie też czułam się bardzo dobrze, mimo tego, że jestem typem introwertyka, najprawdopodobniej z osobowością unikającą. Po zakończeniu studiów (licencjat) podjęłam decyzję, że muszę zarobić na magisterkę i wyjechałam za granicę. Dokładnie do Niemiec, później do Francji. Chciałam połączyć przyjemne z pożytecznym (w wolnych chwilach zwiedzić miasto i takie tam). Na początku było dobrze, wiadomo, praca monotonna, ale dało się wytrzymać. Jednak jak to zazwyczaj bywa w dużych zbiorowościach, ludzie tracą energię na głupoty, czyli obrabianie tyłka innym i nie tylko, w 90% dochodziły do tego zdrady i inne mniejsze lub większe "wyskoki". A ja na to patrzeć po prostu nie mogłam, zaczęłam oddalać się od wszystkiego, brakowało mi rozmowy, czułam się tam jak jakiś ufoludek, który przyleciał z innej planety. Jakoś w moim małym mózgu się to nie mieściło. Nawet nie wiem, w którym momencie pojawiły się lęki. Na początku bałam się jeździć w busie do pracy (zazwyczaj dojeżdżaliśmy pół godziny, niekiedy godzinę w jedną stronę) czułam się, jak sardynka w puszce, serce mi waliło i brakowało powietrza (chyba jakaś klaustrofobia, albo coś w tym rodzaju). Nie wspominając o podróży powrotnej do Polski, gdzie w busie jechało się niekiedy 10 godzin (męka!). Później pojawił się lęk przed robieniem zakupów w markecie (zawsze w piątek, po pracy na szybko, totalny dzień świra, długie stanie w kolejkach). Następnie lęk przestrzeni, praktycznie w ogóle nie wychodziłam z hotelu, najbezpieczniejsze wydawało się moje łóżko.

Od tamtego czasu czuję, jakby ktoś walnął mnie wielkim młotem w głowę. Jestem totalnie wypalona, nie rozumiem niczego... Nie potrafię rozmawiać z ludźmi (chociaż kiedyś to uwielbiałam!). Ogólnie czuję, że się uwsteczniłam. Obecnie przebywam w Polsce. Myślałam, że to minie, gdy znajdę się "na swoim terenie", poczuję się bezpieczna, ale nie. Nadal boję się jeździć komunikacją miejską, (samochodem też), boję się chodzić do marketów, zazwyczaj kupuję najpotrzebniejsze rzeczy i wychodzę. I co najgorsze ubzdurałam sobie, że wszędzie, w każdej pracy w Polsce będzie tak samo jak za granicą, że zawsze spotkam takich samych ludzi...

[Fizli]

Witaj na smietnisku

[Arhol]

Witaj na smietnisku

X2

[Arasha]

Witaj na smietnisku

Bez przesady Panowie trochę ogłady

 

Witamy serdecznie

[tahela]

kurczeblade,

witaj na najlepszym forum na świecie

[Arasha]

kurczeblade,

witaj na najlepszym forum na świecie

[izaa]

kurczeblade, myślę że wizyta u specjalisty mogłaby ci pomóc. Czegoś się boisz, czego- nie do końca wiadomo . Możliwe że ciężko ci pracować (i przebywać) w trudnej atmosferze, wśród dwulicowych ludzi. Możliwe, że boisz się ponownie tego. Warto zmienić nastawienie do życia lecz nie jest to proste, dlatego może wizyty u specjalisty pozwolą ci na przejście tych "schodów"

[arteknowy]

Cześć . Faktycznie fachowa porada to jest zawsze dobry pomysł,choć nie zawsze jest łatwo się przełamać do opowiadania o swoich lękach,przynajmniej tak jest ze mną.Powodzenia i pozdrawiam

[kosmostrada]

kurczeblade, witaj! Jak pozostali polecam wizytę u specjalisty. Warto zawalczyc o siebie i lepszy komfort życia. Ja dziś robię normalnie zakupy nawet w przedświątecznych tłumach, jeżdżę samochodem, komunikacją miejską, chodzę do pracy, a był etap, że nie byłam w stanie wyjśc za próg domu.

[Zalatana23]

kurczeblade witaj

Znam większość objawów które opisujesz... Z częścią się uporałam, z innymi gorzej Do umiarkowanej normalności przywróciły mnie leki oraz psychoterapia, choć myślałam, że poradzę sobie "z tym" sama.

Polecam jak inni, idź do lekarza. Nie czekaj i nie odkładaj bo szkoda zdrowia i życia

[Fizli]

Witaj na smietnisku

Bez przesady Panowie trochę ogłady

 

Witamy serdecznie

 

 

składowisko odpadów psychologi alles