Widzę martwych ludzi

[monk.2000]

Zakładam nowy temat, bo do starego nie mam jak dodać, żeby się wyświetliło w nowościach.

Potem można dodać do moich wątków.

 

Tak jak powiedziałem, jest w tym coś niepokojącego. Oglądam stare zdjęcia z początkowych lat fotografii, słucham muzyki z jakiejś pewnie szelakowej płyty z lat międzywojennych. Jakieś czarno-białe filmy. Nie jest to regułą, ale chyba jestem hipsterem i mainstream mnie męczy.

 

Ci ludzie, na filmie międzywojennym już nie żyją. Każdy z nich. Prawie każdy zapewne. Całkowicie nieśmiali, związany społecznymi konwenansami. Cieszą się z palącej się żarówki. Analfabetyzm. Czeka ich jeszcze II wojna światowa. Będą gnić w okopach. A ja patrzę jak jeżdżą na dawno martwym koniu po uliczkach, w miejsce które nikogo nie obchodzi. Jest i swoisty Horacy, nagrywa głos mikrofonem i nie wie, że ktoś go słucha dzisiaj z obwodów karty Asus Xonar. Z resztą pudełko od tej karty wystarczyłoby żeby wykarmić rodzinę.

 

Na taśmie filmowej odcisnęli swoją fizyczność. Ponoć by wywołać ducha trzeba jakiś przedmiot należący do zmarłej osoby. Ja oglądając to, chyba wywołuję całe miasto. Okiem komputera, marne kilka MB, to są właśnie ci ludzie. Marne bajty na dysku. Nawet Mass Effect 2 zajmuje zdecydowanie więcej miejsca.

 

Kawałek plastiku dla tamtych ludzi to zjawisko. Reklamówka z Biedronki może znalazłoby się w biurze naukowca. Ludzie ze średniowiecza gniją po niewidocznych grobach. Tamci z filmu pływają w obwodach komputera. Wioskowi chłopi, na zapyziałych wioskach znający kilka wyrazów. Ich życie można by pewnie zapisać na dyskietce 3,5 cala.

 

Czy mam manię na punkcie komputera? Tak, będzie się jeszcze bardziej zwiększać im więcej będę się uczył o informatyce, a zamierzam. Chcę w tym pracować. Ale to już nie na temat.

 

Interesuje mnie co z tymi ludźmi. Zaznaczyli się jako punkt na osi dziejów. Nawet jeśli gdzieś żyją to mają niebo dla analfabetów, podniecają się parowymi maszynami, śnią o jakimś dziwnym świecie. Ale ja się ich boję czuję śmierć w powietrzu. I nie chodzi tylko o czarno-białą kliszę. Los zamordował całe pokolenie ludzi. Żyli sobie, jeździli rowerem po bruku, czytali w gazecie o zatonięciu Titanica. Całe pokolenie pochłonął żywioł śmierci. Jeśli dyktator każe kogoś rozstrzelać to jest tyranem. Ale jeśli robi to siła wyższa to nikt nie nazywa tego to nie jest to holocaust. Nie jest, bo ludzie giną powoli, niezauważenie.

 

Tak czy inaczej, najlepiej zapomnieć o przeszłości i nie bawić się w Larę Croft. Słuchać bieżących hitów z listy top 100. Oglądać seriale na topie i ubierać się na czasie. Odstępstwa będą karane, poczuciem które zdarza mi się poczuć, gdy oglądam teledyski z lat 80. Nie wiem czemu to robię. Niby miałem robić stronę o latach 80. Pytanie tylko czy ma być remakiem, czy raczej relikwią, w której moc już nikt nie wierzy.

 

 

***

Dla objaśnienia, bo widzę że takie są w tym wątku wymagane, informuję, że tekst jest luźnym zapisem myśli, przelaniem potoku myśli na tekst. Pokazuje w jaki sposób myślę. Krótkie zdania i szybkie zmienianie tematu.

[Gość]

Wrażliwy z ciebie gość, nie mam tu na myśli negatywnego wydźwięku, przeciwnie...

Dla mnie bardzo stare, a zwłaszcza wojenne fotografie też są magiczne, im starsze tym lepiej, żałuję, że fotografii nie opracowano/zastosowano wcześniej, choćby początku XIX wieku i utrwalenia wojen napoleońskich, to byłoby coś pięknego, najstarsze jakie widziałem to zdjęcia z wojny secesyjnej i robią wrażenie. Mam ten sentyment od dziecka, w końcu to najstarszy zamknięty w kadrze świat, nic nie może się temu równać w sile przekazu, przepaść technologiczna i w dostępie do informacji, określające egzystencję i poglądy ludzi ze zdjęć, między tamtym a ówczesnym światem pobudza moją wyobraźnię jakby to było znaleźć się w tamtej rzeczywistości, taką barierą jest dla mnie II WŚ, moment do kiedy progres był powolny i dość stały, potem jak wystrzelił czar pryska. Niektóre zdjęcia żołnierzy, a chyba najmocniej piekielne pola z okopami z I WŚ i te przed największymi bitwami II WŚ, głównie z ataku Rzeszy na ZSRR mogą szokować i są dobre na depresyjne myśli i 'o jak to ja mam przejebane w życiu', 20-latkowie uśmiechający się na kilka godzin przed bezcelową dla nich rzezią.

[nieboszczyk]

mi to się śni niemal co noc.nawet we śnie nie można odpocząć.

[Łapa]

monk.2000 ciekawy temat, przeczytałem z zainteresowaniem. Aczkolwiek mnie jakoś nie przygniata świadomość przemijania, jakoś mi jest z nią ani źle, ani dobrze.

[Gość]

Świetny tekst. Jestem wielkim entuzjastą starych fotografii, czarno-białych, z różnych czasów i miejsc świata. Szczególnie lubię obserwować ludzi w życiu codziennym, albo starą architekturę. I chwyta mnie często podczas oglądania nostalgia jakie to wszystko ulotne, a jakie niewzruszone się z pozoru wydaje. Też lubię rozmyślać o tym co oni podczas gdy robiono im zdjęcia znali, co mogli wiedzieć, co się jeszcze nie wydarzyło i w czym potem przyszło im uczestniczyć.

[kupmitrumne]

Lubie stare fotografie , im starsze tym lepsze , jest coś w nich , najlepiej mi się ogląda z babcią takie zdjecia..

 

Polecam obejrzeć fotografię post-mortem

[my_name]

Dostałam kiedyś od babci takie stare zdjęcie dziewczynki w trumnie. Robi wrażenie

[Argish]

kupmitrumne, oglądałam te fotki na fb są super do tego psychopatyczni mordercy xD

[7bigniew]

"Zresztą" bo z resztą to się ze sklepu wychodzi. A co do tekstu - nie przykleiłem się, ale przeczytałem. Fenomen pamiątek i eksperymentu myślowego "żyję 100 lat temu, ale znam świat dzisiejszy" faktycznie napełnia grozą. Ale wyraziłbym to inaczej niż rzucając plapla na mainstream.

[necu90]

We Włoszech chyba do dzisiaj jak się nie mylę modne jest robienie zdjęć zmarłym na pamiątkę.

U nas się jeszcze nie spotkałem z czymś takim.

Mnie osobiście nie ciągnie do oglądania zmarłych. Ludzie lepiej wyglądają kiedy żyją.

[kupmitrumne]

We Włoszech chyba do dzisiaj jak się nie mylę modne jest robienie zdjęć zmarłym na pamiątkę.

U nas się jeszcze nie spotkałem z czymś takim.

Mnie osobiście nie ciągnie do oglądania zmarłych. Ludzie lepiej wyglądają kiedy żyją.

To się nazwywa post mortem . Kiedyś w dawniejszych czasach , szczególnie na wsiach robili zdjęcia umarlym w trumnach wystawianych w domach , moja babcia ma kilka takich zdjęć.

[necu90]

Dzięki za info :) Trochę strasznie to wygląda muszę przyznać.

Z jednej strony ostatnia pamiątka z drugiej niesmak.

[monk.2000]

kupmitrumne, necu90, mam kilka takich zdjęć w domu. Jak oglądałem z mamą ona stwierdziła, że lepiej byłoby się ich pozbyć.

 

Tak poza tym, dobrze by było poukładać stare fotografie. Myślałem o digitalizacji, ale jeszcze się zastanowię.

[kupmitrumne]

monk.2000, fajnie mieć coś takiego w swojej kolekcji .

[Gość tosia_j]

Fotografie post mortem uwazam za jak naj bar dziej na miejscu o ile nie usilowano nadac denatowi postawy i pozy zyjacej osoby.

Fotografowalam BABCIĘ moja ukochana przed zamknieciem trumny