czesto tak macie ze siedzicie i placzecie przez kogos?

[kafka32]

Witajcie coraz czesciej miewam takie dni ze placze przez moja druga polowke on pochodzi z rodziny rozbitej i ciagle ma jakies jazdy,nerwowki,ja na pozor fajna dziewczyna,zawsze usmiechnieta zmieniam sie w skale......... zawsze niczym sie nie przejmowalam szlam smialo do przodu, a teraz jak wraca moj maz do domu to nigdy nie wiem w jakim bedzie nastroju czy znowu na mnie nakrzyczy czy o cos sie wkurzy...... ja wiem ze to jest uwarunkowane przez jego przeszlosc, mowilam mu ze ma isc n terapie........ ale on ze nie..... dzis mu powiedzialam ze sama ide na terapie bo przez niego czuje ze popadam w jakas depresje, zycie mnie miej cieszy..... nigdy nie jestem pewna jego zachowan staram sie tak zyc by go nie urazic by mial dobry humor........ to chyba juz ze mna cos nie w porzadku......... tak mu mowilam dla postraszenia ze ide na terapie ale naprawde pojde....... czuje sie jak w jakims dolku....... dodatkowo jestem w ciazy zawsze bylam nastawienia ze doskolane sie odnajde w tej roli a teraz watpie...... plus jego charakter jak my sobie damy rade..........

[Gość]

kafka32, nie mozna takiego zachowania wiecznie usprawiedliwiac przeszloscia. Jezeli facet ma glownie pretensje to niech powie w koncu wprost o co chodzi, moze ma jakies stresy w pracy itd. ale skoro jestes w ciazy to powinien jakos sobie te emocje w koncu poukladac a nie glownie wyzywac sie na Tobie. Tak samo w ciazy takie zachowanie jego Ci nie sluzy, byc moze to Ty jestes przewrazliwiona dlatego dobrym pomyslem jest pojscie do psychologa.

[wysłowiona]

Jeśli chcesz być z nim dalej, to przede wszystkim musisz nauczyć się być mniej zależna od jego humoru. Nabrać dystansu, nauczyć się, że Twoje emocje to Twój wybór. To jest trudne, ale jednocześnie to kwestia ćwiczeń.

 

Wyobraź sobie, że jakiś lekarz przeprowadza na Twoim chłopaku eksperyment: daje mu jakieś tabletki i mówi Ci, że to wywoła u niego agresję i niechęć do Ciebie. Jakby tak się stało, nie zwróciłabyś na to uwagi, bo to jest mu narzucone. Jak przychodzi zmęczony po pracy i jest zły, postaraj się zdystansować do jego słów właśnie w taki sposób: niech sobie pogada. Zupełnie inną sprawą jest fakt, że musicie rozwiązać problemy, o których on mówi, bo wyraźnie coś mu nie pasuje.

 

Ale przede wszystkim musisz popracować nad swoją niezależnością emocjonalną. Pamiętaj, że za każdym razem, jak Ty się źle czujesz, to tylko i wyłącznie na Ciebie (może jeszcze przyszłe dziecko) to wpływa. To Ty przede wszystkim to odczuwasz, niczego na zewnątrz te emocje nie zmieniają.

[Candy14]

Nie. Faceta ktory sprawia ze placzemy wymienia sie na lepszy model

[rainshadow]

„Utracenie rodziny obliguje nas do znalezienia sobie nowej rodziny”

Czyli reasumując: szczera rozmowa, która zakiełkuje myśl o własnej terapii Twojego męża.

Myślę, że ciężko podać jakiś scenariusz, bo tak naprawdę po kilku zdaniach nie da się poznać nikogo.

Ale własna terapia to również dobry pomysł - pozwoli rozpocząć proces zmian ważnych dla Ciebie.

 

kafka32, pozwól, że zapytam, przed ślubem zachowywał się inaczej?

Czy raczej było obecne to sławne myślenie, że on się kiedyś (może za moją sprawą) zmieni?

[wiejskifilozof]

Nie robię tego.

[Gość]

kafka32, ja mam tylko tak jak mam depresje, ale mi szybko mija, tyle dobrego. Juz sie naplakalam kiedys przez jednego i nie zamierzam tego powtorzyc. Nikt nie jest warty cierpienia.

[kafka32]

na poczatku znajomosci byly nerwowki ale rok przed slubem bylo calkiem inaczej i nawet po slubie sie zmienil byl spokojny inny, teraz ma zostac ojcem moze to tez jest powodem tych dodatkowych nerwowek.....

[monk.2000]

Ja nie płaczę. Mam mało uczuć, emocji. Czasem łezka mi leci, gdy słucham muzyki. Ale to raczej z poruszenia. Od młodości byłem fanem stoicyzmu i emocje kojarzyły mi się z siłą niszczycielską. Ktoś zna radę jak wyrażać emocje pozytywnie? Poza twórczością.

[Gość]

jak już przez kogoś płaczę, to zachodzi wtedy przeważnie taka prawidłowość, że leżę, bo z bólu dupy (serca) już nawet usiedzieć nie mogę

[nadszala]

Nie. Nie pamiętam kiedy po raz ostatni raz płakałam przez mojego partnera (chyba, że ze szczęścia). Od czasu do czasu w Naszym związku pojawiają się "gorsze" momenty, ale nigdy nie jest to powód do płaczu w samotności.

[Finola]

Kafka, u mnie ma to związek z zazdrością męża i nadmiernym kontrolowaniem mnie. Jestem bliska załamania, depresji. Zdarza mi się wyryczeć, ale idę pod prysznic, żeby nie dać satysfakcji jak bardzomnie rani. Jestem jednak w lepszej sytuacji, mam dorosłe dzieci i kiedyś, jeśli nic się nie zmieni powiem poprostu STOP. Ja sie nie boję samotności, teraz jestem samotna bardziej niż gdybym mieszkała na bezludnej wyspie.

 

AA!! To ja pochodze z robitej, niestabilnej rodziny, mąz do dzisiaj ma oboje rodziców, którzy mieli już złote gody, to nie jest wymówka.