Potrzebuję pilnej pomocy w sprawie mojej mamy (DDA)

[Tithiel]

Witam. Ojciec mojej mamy był alkoholikiem i rozwiódł się z babcią gdy mama była nastolatką. Moja mama przez to ma bardzo trudny charakter, jest wiecznie zdenerwowana i nie mogę znaleźć z nią języka. Dwa lata temu poznałam cudownego chłopaka, jesteśmy razem 1 rok i 8 miesięcy. Kochamy się i planujemy razem swoją przyszłość. Problemem jest to,że żyjemy w związku na odległość. Ufamy sobie w 100% i jesteśmy na prawdę udaną parą oraz nie mamy powodów do zazdrości czy dziwnych podejrzeń. Moja mama uważa, że on nie jest mi wierny a ja jestem pi*rdoloną marzycielką. Dodam, że mama nie jest z nikim związana i nawet nigdy nie była mężatką. Nie chce poznać mojego chłopaka i twierdzi, że nie będę się z nim spotykać. Za pare dni przyjeżdża do mojego miasta i wiemy, że będzie ciężko. Moja mama go strasznie nie lubi (nawet go nie zna i nie chce poznać) mimo tego, że przez znajomość z nim uwierzyłam w siebie i bardzo poprawiłam swoje wyniki w nauce. Co mam robić? Jak mam z nią porozmawiać (nie umiem się przed nią otworzyć)? Czy może zrozumieć, że krzywdzi mnie swoją postawą?

[Zupapomidorowa]

Twoja matka jest zaburzona. Ile masz Ty masz lat? Ja na Twoim miejscu przestałabym się liczyć z jej zdaniem w tej kwestii i ciągnąć to mając w nosie opinie matki.

[Tithiel]

Mam 16 lat. Nie zamierzam tego kończyć w żadnym wypadku. Moja mama potrafi być bardzo zla dla mnie tak jak to opisalam ale to tylko wtedy jak sie poklocimy, normalnie mówi, ze mnie kocha, caluje, zabiera na zakupy. Jest okropnie nerwowa. Uważa ze moj chlopak chce ode mnie tylko jednego i mnie zostawi z dzieckiem, ze bede samotna matka tak jak ona. Ale nie zdaje sobie sprawy ze jestesmy normalni, on to najrozsądniejszą osobą jaką znam.

[Zupapomidorowa]

Tithiel, Twoja mama boi się, że powielisz jej los ale nie ma do Ciebie za grosz zaufania i wpędza Cię w lęki, psuje Waszą relację. Jesteś już duża i świadoma tego co się dzieje. Jedynie co możesz zrobić to zagryźć zęby i trawić jej uwagi dopóki nie wyprowadzisz się z domu. Albo uspokoić ją rozmową - że jesteś świadoma co robić by nie zajść w ciąże. Twoja mama się nie zmieni za to Ty musisz jakoś to przetrzymać. Ja przestałabym się jej zwierzać, bo jej obsesja i przewrażliwienie skieruje te informacje przeciwko Tobie.

[Tithiel]

Nie zwierzam się jej, nie mamy dobrego kontaktu. Po prostu musialam jej powiedziec o chlopaku i sie zaczęło. Wiem, że muszę to przetrzymać ale też to, że muszą się poznać. Mój chłopak wie o wszystkim ale jego też to męczy. Jak mam ja choć troche do niego przekonać żebym mogła spędzać z nim więcej czasu?

[520m.n.p.m.]

Nie znam się na tym i nie wiem czy moja rada coś pomoże, ale głośno myślę, może powiedz mamie że z tym chłopakiem to na razie nic poważnego i lepiej dla niej żeby go poznała niż masz się z nim spotykać potajemnie, bo i tak będziesz się z nim spotykać, nie walcz z nią, nie mów jaka to jesteś mądra i dorosła, obawy twojej mamy są normalne tylko reakcja jest mocno przesadzona, nie ufa tobie, sobie i światu, tak mi się wydaje. A chłopak jak przyjedzie to niech spróbuje się jej trochę podlizać, kupi kwiaty czy cóś głupio jej będzie go wyrzucić na dzień dobry. Ale nie wiem czy to coś da, rób swoje nie ustępuj, bądź konsekwentna.

 

A swoją drogą to ja nie wierzę w związki na odległość, jeżeli w ogóle wierze w związki, ale to mój problem.

[essprit]

Z całym szacunkiem ... ale ... to że twoja mama miała ojca alkoholika albo nie miała męża - NIE OZNACZA że jest idiotką, kobietą nieznającą życia.

 

Sorry, masz 16 lat.

Póki co jesteś dzieckiem ...

 

A swoją drogą co ma twoja mama do poznawania twojego wirtualnego "partnera" ?

Chcesz się z nim spotkać, spotykaj. I tyle. Mama ma prawo go nie chcieć poznać, ani lubić.

Twoje życie, marzycielko

[aimx]

A teraz wyobraźmy sobie sytuację idealną Najlepiej by było, gdyby Twoja mama zainteresowała się Twoim chłopakiem i zechciała go poznac, może zmieniłaby swoje nastawienie, a Ty nie musiałabyś się z niczym kryc.

 

Czy taka sytuacja jest możliwa? Nie. Więc musisz, autorko, zmienic oczekiwania. Twoja mama ma zupełnie inną inteligencję emocjonalną niż Ty. Nie dojdziecie do porozumienia i przestań się o to starac. Nie mówię, że "nie warto" czy coś, po prostu w pewnych sprawach trzeba odpuścic. Nigdy nie będziesz taka, jak Twoja matka chce - i zaręczam, że NIE CHCESZ taka byc, bo kto chciałby byc kopią swojej rodzicielki?