Witam

[Ola*91]

Łatwo jest mówić, abym zmienila swoje zycie. Nie da sie tak od razu nie zwracac uwagi na sklowa ktore ranią. Moze powinnam sie z tym pogodzic. Kiedys kolezanka doradzala mi abym codzien mowila sobie ze jestem glupia beznadziejna ze wtedy latwiej mi bedzie znosic upokorzenia wsrodludzi mądrzejszyxh ode mnie. Ale ja tak nie chce. Zalezy mi na tym abym byla wyksztalcona,abym miala dobre wyniki na studiach, abym odnosila sukcesy. Pograzam sie w rozpacztygdy cos mi nie wychodzi, np martwie sie ze nie zdam kolokwuum czekam na wyniki i spodziewam sie niedostatecznej oceny i nie moge sie z tym pogodzic. Nie chce byc idiotką, a nią jestem. Nikt tego nie zmieni. Nawet Wy mi nie pomozecie chociaz bardzo mi mo ze czytacie moje uzalanie sie nadsoba. Kto pokocja nieudacznika takiego jak ja. Marze ze kiedys spotkam mezczyzne dla ktorego bede skarbem. Ale to nierealne. A nawet jakbym spotkala to zostawi mnie bo zobaczy jaka jestem. Czy mija wrazliwosc moe byc zaleta? Nie sadze. Bedzie tylko odstraszac.