witam

[Gość]

Witam

Może trochę nie po kolei,bo mój pierwszy wątek pojawił się tutaj tydzień temu.Niemniej chciałabym się grzecznie przywitać ze wszystkimi,i przepraszam za wcześniejsze faux pas.Moim problem jest depresja ciągnąca się za mną od wielu lat.Pomimo,że ze swoim problemem nigdy nie byłam u żadnego lekarza,by zdiagnozować co mi dolega to jednak tyle jestem w stanie sama stwierdzić jak się czuję i co mnie boli.Prócz powyższego jestem pewna,że cierpię na jakieś zaburzenie osobowości,najlepiej moje stany opisuje borderline.Na co dzień zmagam się z okropnymi wahaniami nastroju,ale dominuje smutek i wszechoganiająca pustka/lęk.Staram się robić co mogę,ale moje życie to jeden wielki bezsens.Nawet kiedy zajmę się rzeczami,które niby mnie interesują szybko odczuwam znużenie.Od czasu do czasu daję sobie zatem zastrzyk adrenaliny,ale co raz bardziej czuję się tym zmęczona i mam dość,to przynosi ulgę na chwilę,potem jst tylko gorzej.Nie wiem dlaczego tu jestem,prawdopodobnie sprowadza mnie samotność,bo kto szczęśliwy choćby awet sam ze sobą przesiaduje na tego typu forach? Mile widziane wszelkie wiadomości :)

[Gość]

To czemu teraz nie pójdziesz do specjalisty?

[Gość]

bo się boję,tego że "zadrę" z psychiatrią.Jak pisalam,podejrzewam u siebie borderline,a więc łatwo wywnioskować,że chcę i nie chcę pomocy od lekarza.Cięzko mi opowiedzieć obcemu człowiekowi face to face o swoich zachowaniach,o swoim życiu.

[Gość]

To normalne u osób nawet bez tego zaburzenia. Ale jak chcesz coś z tym zrobić to trzeba stanowczo działać. Stres będzie, ale chęć szukania pomocy ważniejsza.

[grzesiek85xxx]

Ja bym na Twoim miejscu poszedl bo pomoc sobie trzeba. Tylko poszukaj na forach dobrego specjalisty w swojej okolicy

[Przemek_44]

dialektyczna Witaj na forum!

 

Zgadzam się, z poprzednikami, sądzę, że doświadczony specjalista psychiatra styka się na co dzień z różnymi przypadkami i jest przyzwyczajony do różnych zachowań, w końcu to psychiatra prawda?..więc nie zdziwi go cokolwiek powiesz, albo zrobisz , podobnie z psychologiem, jeśli miałabyś wskazania do konsultacji, a możesz nawet szczerze od razu powiedzieć, jakie masz obawy, tak jak tutaj piszesz nam..Jeśli masz border line, to tym bardziej powinnaś pójść, bo są leki które w jakimś stopniu ulżą Ci, stabilizatory nastroju .leki antydepresyjno-antylękowe SSRI, nawet niektóre neuroleptyki stosowane w border, no i pewnie psychoterapia, jako główna i najbardziej skuteczna metoda leczenia! Z własnego doświadczenia powiem Ci, że wszelkie próby "samoleczenia", rozczytywania się w książkach psychologicznych (jeśli to robisz) na pewnym etapie nie wystarczą, warto czasem rozważyć wykonanie bardziej konkretnego kroku

[Gość]

Przed wizytą u psychiatry/psychologa powstrzymuje mnie obawa przed uzaleznieniem się od leków,chociaż jedno uzależnienie w tę czy w tę mam opory przed psychicznym obnażaniem się,musialabym tez wiele opoiwedzieć o swoim domu,zawsze jezeli to zrobię,np opowiem o tym swojej przyjaciolce,mam potem ogromne wyrzuty sumienia.A co dopiero obcemu czlowiekowi.Niemniej zdaję sobie sprawę z tego,że jakaś pomoc jest potrzebna.Ale kiedy tak czytam Wasze historie i ile lat tkwicie niejednokrotnie w miejscu,pomimo leczenia się,to zastanawiam się czy to rzeczywiście człowiekowi pomaga.Tak więc nie wiem,może póki co sprowadza mnie tu samotność?

[Gość]

Cześć. Z wyrzutami sumienia Cię rozumiem. U lekarza nie opowiadałam w szczegółach o swoim życiu bo coś już wiedział z opinii psychologicznej i wypisu ze szpitala, tam gadałam tylko o objawach co mi dolega i takie pierdoły co wywołało u mnie lęk jaka sytuacja się przyczyniła do czegoś tam. A czy leczenie pomaga, pomaga jak jesteś zaangażowana. Ja np olałam w pewnym momencie bo stwierdziłam,że chrzanie to sama sobie poradzę, nie chciałam chodzić i teraz leże, kwiczę i czekam na wizytę u lekarza. I żałuję że tyle czekałam i znowu idę w momencie krytycznym. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć że leczenie nie pomoże jak je przerywasz i nie jesteś pewna. Znam przypadki osób które ciągnęły od początku do końca teraz żyją sobie spokojnie. Na wszystko chyba trzeba być gotowym.

[Gość]

dzięki za rzeczową odpowiedź,tak właśnie powinno być-tylko pełne przekonanie co do wizyty u lekarza może pomóc.

[khaleesi]

witaj