"Głos" w głowie

[Kali234]

Od pewnego czasu w mojej głowie pojawia się "ktoś". Tak jakby druga ja. Często kłóciłam się z tą osobą. A to o kwestię wiary czy innych dyrdymałów. Te kłótnie zazwyczaj polegały na tym, że ja uważałam, że na przykład wierzę w Boga, za to moja koleżanka/ mój kolega wykłócał się, że tak nie jest. Zaczęło to być uciążliwe. Jednak od pewnego czasu te kłótnie ucichły i tak jakby ta uciążliwa osoba zniknęła.

Czasem wieczorami potrafię płakać bez powodu. W szkole jestem raczej wesoła, jednak czasem wolę założyć słuchawki i posiedzieć sama, gdyż łapie mnie przygnębienie.

Co mnie jeszcze niepokoi... czasem mam tak, że nie wiem gdzie jestem, jakbym nie była w swoim ciele. Wydaje mi się, że stoję poza nim.

Mam wrażenie, że te wszystkie "objawy" po prostu sobie wymyślam. Tylko teraz męczy mnie pytanie: dlaczego? Może żądam trochę uwagi, nie wiem.

Warto by było też dodać, że jeszcze niedawno cięłam się. Czasem z powodu jakiegoś problemu czy nagłego przygnębienia, czasem ze zwykłej potrzeby, ochoty.

Chciałabym się dowiedzieć czy mam jakieś zaburzenia czy po prostu wymyślam sobie to.

[Gość]

To że słyszysz głosy jest niepokojące. Sugeruję jak najszybsze spotkanie z lekarzem psychiatrą.

[Kali234]

Tyle tylko, że nie bardzo widzi mi się pójście do psychologa. Musiałabym powiedzieć rodzicom i wgl... a tego nie chcę robić.

Ogólnie chciałabym się dowiedzieć co mi dolega. Później próbowałabym się dowiedzieć coś z internetu.

Wiem, że może to idiotyzm, ale to jest praktycznie jedyne rozwiązanie.

[Gość]

Tyle tylko, że nie bardzo widzi mi się pójście do psychologa. Musiałabym powiedzieć rodzicom i wgl... a tego nie chcę robić.

Ogólnie chciałabym się dowiedzieć co mi dolega. Później próbowałabym się dowiedzieć coś z internetu.

Wiem, że może to idiotyzm, ale to jest praktycznie jedyne rozwiązanie.

Też nie chciałem powiedzieć rodzicom że słyszę głosy. Bałem się że mnie nie zrozumieją, że pomyślą że z nudów mi odwala. A potem wylądowałem w szpitalu i wszystko i tak się wydało. Powiedz rodzicom że słyszysz głosy, takie rozwiązanie jest najbardziej odpowiedzialne. To mogą być początki schizofrenii i Twój stan być może wymaga leczenia farmakologicznego. Ukrywanie problemu do niczego nie prowadzi.

[Kali234]

Ale ten głos ostatnio zamilkł i rzadko kiedy się pojawia, a więc wstrzymam się póki co z powiedzeniem o tym rodzicom bo nie chce robić zachodu o nic.

Choć wydaje mi się, że nawet jakby głos wrócił to i tak bym nie powiedziała rodzicom z racji tego, że nie chcę iść do psychologa. Potrzebowałabym chyba mocnych argumentów i poważnej rozmowy z osobą, którą znam, żeby przekonać się co do psychologów.

[aishiteru]

Z takim czymś trzeba iść na wizytę z psychiatrą?

Często miewam tak, że ja z kimś rozmawiam w głowie, nawet ze znajomymi i mówię im rzeczy, które zawsze chciałam im powiedzieć, ale nie mam odwagi, są też kłotnie.

[zaczarowana]

Mam tak samo i to trzeba mieć niestety sporo odwagi aby zdecydować się porozmawiać o tym z lekarzem. Ja niestety takiej odwagi nie mam ale z pewnością dobrze byłoby o tym porozmawiać. Co by się nie okazało u lekarza zawsze byłoby "lżej", a po za tym lepiej byłoby się leczyć zanim choroba sprawi, tak jak u Marcin20.04, że trafi się do szpitala.

[Kali234]

zaczarowana, ja właśnie nie mam odwagi by powiedzieć o tym rodzicom... sama wizja pójscia do psychologa jakoś strasznie mnie nie przeraża. Głównie chodzi o fakt, by powiedzieć o tym rodzicom.

[zaczarowana]

a nie uda Ci się ich jakoś namówić, tak delikatnie i stopniowo, może byłoby im akurat lepiej nie mówić o głosach, tylko jakoś tak delikatnie może depresja albo nerwica? Z psychologiem/psychiatrą mogłabyś może porozmawiać, bez rodziców i ewentualnie poprosiłabyś lekarza/psychologa, a by to on jakoś delikatnie przedstawił im diagnozę, gdy ta byłaby już pewna?

 

Ale ten głos ostatnio zamilkł i rzadko kiedy się pojawia,

 

tak w sumie, to, że teraz nie słyszysz głosów nie powiedziane, że znowu tak nie będzie. U mnie to też pojawia się i znika, co jakiś czas

[Kali234]

Dzisiaj w szkole czułam się potwornie. Siedząc na lekcji odczuwałam jakieś lęki. Od razu zrobiło mi się niedobrze i w ogóle. Znowu wydawało mi się, że nie jestem w swoim ciele. Jakbym stała obok. Dlatego też się bałam...

[MalaMi1001]

A ile masz lat jeśli można wiedzieć, że musisz iść do lekarza koniecznie z rodzicami?

[Kali234]

MalaMi1001, Mam 15 lat, mieszkam w niedużym mieście, więc jest u nas chyba tylko jeden psycholog, do tego znajoma mamy. Nie chciałabym iść do kogoś kto mnie zna...

[zaczarowana]

No to faktycznie, pozostałaby Ci tylko rozmowa z rodzicami i wyjazd na wizytę do innego miasta. Może jednak spróbujesz z nimi porozmawiać