Legendy o chorych.

[wiejskifilozof]

Jakie znacie najbardziej popularne legendy,o chorych psychicznie ? Czy spotkaliście się kiedyś z teorią,że z chorym psychicznie nie należy rozmawiać ? Bo to wariat i nie wiadomo, co zrobi.Może kogoś zabić,pobić.U mnie kiedy,pojawiała się choroba, traciłem kolegów.Słyszałem wtedy od matki, bardzo dobrze,że od debila uciekają.

[nieboszczyk]

to nie są legendy tylko stereotypy.a wystarczy tylko komukolwiek powiedzieć czy ktos sam się dowie że miałes do czynienia z psychiatrią i już masz pozamiatane choćbyście sie znali wiele lat czy byś zajmował wysokie stanowisko.zaczną traktować cie jak głupka i nie chcą z tobą być bo mają rozum i kalkulują.a rodzice wyślą cię do szpitala psychiatrycznego jak złamiesz nogę zamiast do ortopedycznego

[Gość]

nieboszczyk slusznie zauwazyl to stereotypy, no chyba, ze wlasnie je miales na mysli. Nie warto mowic o tym prostym, przecietnym, zdrowym ludziom tym bardziej tym, z ktorymi nielacza nas zadne glebsze relacje, wiezi poniewaz reakcja bedzie przewaznie negatywna, wlasnie taka jak to napisal nieboszczyk. Zaczna postrzegac takiego kogos za jakiego idiote, ulomka ktory jest "psychiczny". Jeszcze sami od siebie podkoluruja odpowiednio i stworza taka przeklamana opinie, ktora bedzie krazyc po otoczeniu skutecznie odstraszajac od nas innych ludzi. Czesto tez tacy ludzie jak my z problemami psychicznymi sa postrzegani jako niebezpieczni dla innych. Kolejna bzdura. Ja znam wielu niby tych normalnych a trzeba sie ich obawiac w prawie kazdej rozmowie bo sa tak nieobliczalni i agresywni, a jak sie wspomoga alkohole to juz w ogole odbija im palma.

[nieboszczyk]

najsłodsze jest to kiedy rodzice pójdą z tobą jako małe dziecko do lekarza a ten im wypali że masz autyzm,schizofrenię dziecięcą,niedorozwój umysłowy etc.i jesteś na straconej pozycji.w pozniejszym okresie juz jako dorosły nawet jeśli odniesiesz jakieś sukcesy,coś osiągniesz nie raz bądz świetnie sobie radzisz w życiu to dla rodziców ZAWSZE stoisz w miejscu na poziomie od kiedy jeden lekarz cię zdiagnozował.każdy twój śmiech,płacz,krzyk,ruch,gest,czynność rodzice będą brać za objawy choroby i dążyć do ich "leczenia".każda twoja skarga że,cie pobili,okradli,że masz wzdęcia,zaparcia,głowa,brzuch,noga cię boli,każda choroba której nie widać z daleka i nie rzuca się w oczy(nie krwawisz,nie masz widocznych uszkodzeń skóry czy kości,nie zmieniasz kolorów) to będą dla nich tylko urojenia i brednie,nie będą cie słuchać.tak że już nie ty się skarżysz na to że jesteś chory tylko samo twoje ciało i dopiero wtedy może zareagująjakaś cięższa choroba wymagająca interwencji chirurgicznej czy długomiesięcznej hospitalizacji np.problemy z nerkami,cukrzyca,niewydolność wątroby,wylew,upadek zakończony uszkodzeniem kręgosłupa będzie dla nich zawsze okazją żeby się ciebie pozbyć tak załatwiając za twoimi plecami iż ze szpitala zamiast do domu pójdziesz od razu do szpitala psychiatrycznego.kiedy będziesz zdrowy fizycznie rodzice oczywiście odrzucą cię emocjonalnie ale pozwolą ci mieszkać u siebie dla pracy.czyli dla nich będziesz żywym meblem.nie dadzą ci spotykać się z innymi jeśli kogoś poznasz a jak ktoś przyjdzie cię odwiedzić to nikogo nie wpuszczą.i NIC nie zrobią żeby ci pomóc i poprawić twoje samopoczucie i zdrowie psychiczne.im będzie chodziło o to żebyś był nie zdrowy tylko POSŁUSZNY.będąc sam,odizolowany i nie mając u kogo zamieszkać ani założyć jakikolwiek układ z innymi będziesz posłuszny.ich zainteresowanie tobą bedą ograniczone jedynie do strzyżenia,mówienia co możesz jeść a czego nie i zadbania o to żebyś sie nie nudził i miał zajęty czas.

[wiejskifilozof]

No tak, miałem na myśli stereotypy.

[nieboszczyk]

No tak, miałem na myśli stereotypy.

nie nazwałeś rzeczy po imieniu

[wiejskifilozof]

Miałem, do wyboru to albo to.Wybrałem legendy.