Nie radze sobiez emocjami, z relacjami, prosze o rady

[ewa26]

Prosze doradzcie. Mam 26 lat. Czy to normalne, ze pewne zachowania ze strony mojego bylego partnera budzily we mnie bardzo silne negatywne emocje. W tej chwili jestem strzepkiem nerwow. Nie mam motywacji do niczego, nic nie czuje. Moze ptoblemem bylo to ze tkwilam w takiej relacji, a moze ja sie doszukiwalam problemow? Bylismy niby razem osiem miesiecy. Moj byly p. Mial liczne towarzystwo, ciagle spotkania. Nie akceptowalam tego. Za kazdym razaem byli to dla mnie nie do zniesienoa ze znow sie z nimi spotyka, beze mnie. Cala noc przeplakana, chec zerwania z mojej strony. Potem onprzychodzil, ja sie niby wygadalam,on niby deklaracja ze bedzie lepiej, tydzien dwa niby dobrze, a potem znow to samo. Pewnie uznacie ze ze podejscie do zycia mam niedojrzale. Ale potrzebuje duzo akceptacji, adoracji ze strony partnera, pelnego emocji zwiazku. Czuje sie niedowartosciowana. Jest to glebsza sprawa, nie potrafie sama tez okreslic czego w zyciu, jakiego zwiazku, nie wiem gdzie phoblem, pewnie jakues zaburzenie emocjonalne. Nie radze z emocjami sobie. Porozmawiajce ze mna, piwiedzcie ca sadzicie o tym. Pozdrawiam i dziekuje :)

Edytowane 25 Sierpnia 2013 przez Gość

[*Monika*]

ewa26, Witaj na forum

 

Dlaczego nie zabierał Ciebie na te spotkania z przyjaciółmi?

[ewa26]

Witam :) w ciagu naszej relacji zabbral mnie dwa lub trzy razy. Ale za kazfym razem miMlam poczucie ze on w jakis sposob ucieka ode mnie, a ja jestem tam bo jestem. Moje towarzytswo z kolei mu nie odpowiada i nie spotkal sie z nim ani razu. Taki dziwny uklad... i nie ukrywam ze nie rozumiem tego. Mieszkamy w pew n ej odleglosci od siebie, ale mi sie wydaje ze to nie problem.

[Gods Top 10]

Witaj na forum ewa26

 

Przypuszczam, że bardzo boleśnie odczuwasz w sobie deficyty miłości, akceptacji i niedowartościowania (możliwe, że to z powodu dzieciństwa). Najprawdopodobniej pragnęłaś, by partner zaspokoił Twoje potrzeby: by kochał Cię za cały świat, za rodziców i rodzinę (?)... i za samą siebie. Obiektywnie rzecz biorąc, żaden człowiek nie jest w stanie sprostać tak ogromnym oczekiwaniom. I to prawdopodobnie dlatego partner coraz bardziej odsuwał się od Ciebie.

Myślę, że potrzebna Ci psychoterapia, która pomogła by Ci ustalić skąd się wzięły u Ciebie tak wielkie deficyty i jak im zaradzić.

[ewa26]

Nie wiem. Byc moze z mojej strony to byla naiwnosc, ze tkwilam w relacji z niedojrzalym mezczyzna. Mi sie wydaje ze povhodze z w miare normalnej rodziny, on pochodzi z majetnej rodziny,jest jedynakuem, jego rodzice rozwiedli sie gdy mial 13 lat. Wtedy on zaangazowal sie w zycie towarzyskie, lacznie z alkoholem, marihuana i tak jest do dzis. Znam go od liceum i znajac jego potencjal ( a przynajmniej tak mi sie wydawalo) mialam nadzieje ze stworzymy cos nirmalnego, zwlaszcza ze bylismy swoaja pierwsza miloscia, wlasnie w lo. Ale jednak nie. On chyba utkwil w rozwoju emocjonalnym wlasnie na etapie rozstania rodzicow. Albo moze mi sie tak wydaje i to wytwory mojej wyobrazni. Teraz ja mysle i ccuje niedojrzale, nie potrafie myslec racjonalnie, kazda podobna sytuacja budzila bardzo silne u mnie emocje. Prosze powiedziec czy to normalne ze az tak reagowalam? Totalne rozbicie, zaniedbywanie siebie.. czy az tak zatracilam poczucie wlasnej wartosci tkwiac na sile w chorym zwiazku? Chyba ze przesadzam, nie akceptujac niedojrzalych rozrywek partnera? Byly i sytuacje pozytwne, ale sama nie wiem..

[*Monika*]

ewa26, W każdym związku trzeba mieć dla siebie wolną przestrzeń. Ja sobie nie wyobrażam, żeby mój chłopak ciągnął mnie na wszystkie jego spotkania ze znajomymi, a ja jego.

Nie przeszkadza mi to, że od czasu do czasu spędzamy swój wolny czas osobno.

Pamiętaj, że swojego funkcjonowania nie należy uzależniać od drugiej osoby . Trzeba chcieć żyć przede wszystkim dla siebie.

Tak jak napisał Gods Top 10, zapisz się na psychoterapię, żeby móc poznać skąd u Ciebie wzięły się te trudności.

[ewa26]

Dziekuje za odpowiedzi. :) Ja tez przypuszczalam, ze niezaspokojenie emocjonalne jest problemem i nie zawsze zauwazalam to co ktos mi daje, a chcialam wiecej. Nie wiem.. moze negatywne strony widze u kogos, a nie widze u siebie, a moze prawda jest pisrodku... zaczelam zastanawiac sie nad psychoterapia i jak widze, Wy to potwierdzacie.. boje sie tego ze u lekarza nie bede potrafila opisac tego co czuje, tego co jest zle, z reszta tutaj tez tego nie potrafie tak do konca...

 

-- 25 sie 2013, 12:34 --

 

Dziekuje Monika :) rozumiem Cie. I ja tez nie zamierzalalam nikogo uzalezniac od siebie. Jego towarzystwo dzialo na mnie jak plachta byka, bo po prostu bylo go za duzo w jego zyciu. Musze zaczac pracowac nad soba bo jest to naprawde destruk yjne dla mnie..

[*Monika*]

ewa26, NIe bój się, psychoterapeuta wydobędzie z Ciebie istotne dla niego informacje. Idź, szkoda czasu.