Chce nauczyc sie emocji

[frytka]

Chce nauczyc sie czuc cos wiecej, niz tylko podstawowe, ogolne emocje. Zasob tych, ktorymi operuje jest tak skromny, ze trudno mi nawet porozumiec sie z ludzmi. Z powodu roznych doswiadczen zyciowych wiele z nich jakby ze mnie wyparowalo, nie ma ich we mnie. A przeciez zycie nie jest tylko czarno biale, mam wiele powodow do radosci. Jak sobie pomoc? jak nauczyc sie czuc cos bogatszego nawet z repertuaru zlosci?

[Gość]

Przez jakiś czas zapisywałem emocje z wydarzeń w ciągu dnia i z terapeutą to sprawdzaliśmy. Sporo nowych emocji się nauczyłem.

[carlosbueno]

Sam jestem wypruty z emocji i nie wiem jak się ich nauczyć, może taki po prostu już jestem. Tylko jakieś skrajne sytuacje wywołują u mnie emocje i to zwykle negatywne, a leki psychotropowe jeszcze bardziej ta emocjonalność tłumią.

[diatas]

frytka co masz na myśli mówiąc podstawowe emocje oraz coś bogatszego z repertuaru złości?

[frytka]

Mam nawyk odczuwania poczucia winy nawet w absurdalnych sytuacjach. Przyklad: zerkam na czas, o 13:01. Zrywam sie wiec na rowne nogi i pedze na sesje. Pukam do biura, uchylam drzwi i informuje, ze jestem. Psycholog na to: ciesze sie, ale mam jeszcze 5 minut dla siebie. Zerkam na zegar nad glowa psychologa i: a fakt, przepraszam, ze sie narzucam po czym skruszona wychodze i boje sie wrocic, bo nie chce czuc sie natretna. Potem okazuje sie, ze tylko ja odczulam swoja natretnosc.

 

To taki banalny przyklad. Od groma emocji, ktore moglam odczuc w zwiazku z powyzsza sytuacj nie pojawia sie we mnie. Wszystkie one wskoczyly do jednego wora: zlosc na siebie.

[Candy14]

frytka, potrzebujesz przewodnika -> psychoterapia

[frytka]

zapewne tak. uczenie się emocji na własną rękę to nie jest dobry pomysł.

a tak przy okazji: postawcie się, jeśli możecie, w tej banalnej sytuacji, którą opisałam: jaki uczucia się w Was pojawiają?

[carlosbueno]

a tak przy okazji: postawcie się, jeśli możecie, w tej banalnej sytuacji, którą opisałam: jaki uczucia się w Was pojawiają?

też bym się nie dobrze czuł, że taki namolny jestem i nie przestrzegam reguł, ale zwykle czekam do wyznaczonej godziny bo nie chcę być natrętny, w poczekalni u lekarzy czy gdziekolwiek często przepuszczam ludzi, wydaje mi się że im się bardziej należy ta wizyta niż mi. Kiedyś jak chodziłem na terapie to zapomniałem zapłacić za wizytę i psycholog mnie upomniała gdy wychodziłem z gabinetu , pamiętam że bardzo to przeżywałem przez wiele dni, że mogła pomyśleć że chcę ją oszukać, ogólnie do dziś mnie to męczy czasem i mnóstwo innych podobnych rzeczy też, nie znoszę żadnych wpadek choć czasem to chyba tylko ja je odczuwam.

[diatas]

postawcie się, jeśli możecie, w tej banalnej sytuacji, którą opisałam: jaki uczucia się w Was pojawiają?

Prawdopodobnie uśmiech na twarzy z odpowiedzeniem :"tak oczywiście", a już napewno bym nie przepraszał bo niby za co? Po czym wróciłbym za 5 minut i się spytał czy można. Ale to tak na sucho, na żywo zapewne wyglądałoby to inaczej tym bardziej że nie byłem u żadnego takiego doktorka.

[Bree]

postawcie się, jeśli możecie, w tej banalnej sytuacji, którą opisałam: jaki uczucia się w Was pojawiają?

Myślę że terapia mi pomaga:) Jeszcze nie dawno, w takiej sytuacji jaką opisałaś, chciałabym się zapaść pod ziemię i czułabym się strasznie, poza tym przez kolejne tygodnie, albo miesiące przypominałabym sobie twarz terapeuty gdy powiedział o tych 5 minutach.... a teraz... co raz częściej w takiej sytuacji czuję się neutralnie. Myślę sobie: ooo pomyliłam się no to trudno, poczekam :)

[lukk79]

Mam nawyk odczuwania poczucia winy nawet w absurdalnych sytuacjach. Przyklad: zerkam na czas, o 13:01. Zrywam sie wiec na rowne nogi i pedze na sesje. Pukam do biura, uchylam drzwi i informuje, ze jestem. Psycholog na to: ciesze sie, ale mam jeszcze 5 minut dla siebie. Zerkam na zegar nad glowa psychologa i: a fakt, przepraszam, ze sie narzucam po czym skruszona wychodze i boje sie wrocic, bo nie chce czuc sie natretna. Potem okazuje sie, ze tylko ja odczulam swoja natretnosc.

 

To taki banalny przyklad. Od groma emocji, ktore moglam odczuc w zwiazku z powyzsza sytuacj nie pojawia sie we mnie. Wszystkie one wskoczyly do jednego wora: zlosc na siebie.

może powinnaś nastawić sobie zegarek? rozumiem, że wg Twojego miałaś już minutę spóźnienia?

Wygląda to wg mnie, że złość na siebie dominuje nad innymi emocjami, więc spróbuj z tym może żeby siebie nie winić, tym bardziej, że nic się takiego nie stało. A swoją drogą, jakie inne emocje CHCIAŁABYŚ poczuć w tej sytuacji? Bo ja brak odczuwania emocji bardziej wyobrażam sobie tak, że wchodzisz za wcześnie, terapeuta zwraca uwagę, że za wcześnie, a Ty wychodzisz nie poruszona tym faktem zwrócenia Tobie uwagi. No i piszesz też, że boisz się wrócić, to też jest emocja - strach, może powinnaś się skupić na tych emocjach, które już odczuwasz, złość na siebie, strach? Z początku Twojego wątku domyślam się, że chciałabyś czuć inne emocje, te nazwijmy wyższe albo po prostu bardziej pozytywne ale póki co te, które masz przysłaniają Tobie te, które chcesz mieć. W każdym razie terapia to dobre miejsce żeby o tym opowiedzieć, na pewno przyniesie to pożądane przez Ciebie zmiany. U mnie dopiero kiedy zacząłem pozbywać się m.in. lęku (także wstydu, zażenowania, nieśmiałości) pojawiać się zaczęły inne emocje, bo tamte hamowały te, które chciałem czuć - głównie radość i wewnętrzny spokój. Także terapia to dobry kierunek

[Candy14]

ale póki co te, które masz przysłaniają Tobie te, które chcesz mieć.

o dokladnie

[( Dean )^2]

Obcuj dużo z ludzmi,to nauczy Cie wielu emocji,jeśli tylko nie zaczniesz udawać i przybierać masek,bo to się źle kończy.Bądź soba na ile jesteś w stanie,nawet jeśli nie możesz za bardzo w tym momencie,to próbuj,nauczy Cie to wiele nt. prawidłowego odczuwania.

[lukk79]

Obcuj dużo z ludzmi,to nauczy Cie wielu emocji,jeśli tylko nie zaczniesz udawać i przybierać masek,bo to się źle kończy.Bądź soba na ile jesteś w stanie,nawet jeśli nie możesz za bardzo w tym momencie,to próbuj,nauczy Cie to wiele nt. prawidłowego odczuwania.

to prawda, najwięcej można dowiedzieć się o sobie będąc pomiędzy ludźmi

[pinezka2]

Wiecie co, ja myślę, że to wszystko zależy od charakteru, temperamentu człowieka :) Są ludzie bardzo spokojni, nie okazujący za wiele emocji, bo tak po prostu mają. Z drugiej strony są osoby bardzo towarzyskie, nie mające problemu z okazywaniem uczuć. Czy tego da sie nauczyć? Nie wiem. Może trochę :) Trzeba się nauczyć walczyć z własnymi ograniczeniami, nieśmiałością itp. sprawami. Zatem myślę, że w pewnym sensie można "nauczyć" się emocji :)