Pustka i osamotnienie

[frances]

Witam, mam 18 lat i pół roku temu rozstałam się z chłopakiem z mojej winy na ktorą jednak nie miałam wpływu i byłam wobec tego bezradna. Przeżyliśmy ze sobą wiele chwil, byliśmy najlepszymi przyjaciółmi, nasz związek trwał 2 lata. Był jedyną osobą która sprawiała że nie czułam sie samotna,a teraz nie istnieje juz dla mnie nikt. wiem że jestem młoda i całe życie mam przed sobą i zdaję sobie sprawę że dorastam ale z beznadziejnością i depresją męcze się już od dziecka, odkąd pamiętam , nawet w związku często popadałam z rożne stany, wieczna melancholia i strach przed ludźmi. Bardzo boję się mężczyzn ponieważ właśnie jeden z nich bardzo mnie skrzywdził. Boję sie przyszłości, tego że ten ból nigdy nie minie, bo mimo że minęło już pół roku nadal to boli coraz bardziej. Ból psychiczny odczywam rownież fizycznie, bardzo boli mnie serce w najgorszych chwilach. Codziennie myślę o samobójstwie, wiem że to głupota, ale czuję że inaczej sobie nie poradzę. Błagam, poradźcie mi coś, co pomogło by mi nauczyć sie bez niego żyć, co sprawiłoby że życie jakimś cudem stało by się kolorowe. Od razu mowię że znalezienie kogoś innego nie wchodzi na razie w grę bo żaden facet nie jest w stanie zapewnić mi bezpieczeństwa.

[Selenhe]

Pół roku od rozstania z osobą, z którą było się blisko, to krótko. Musi minąć więcej czasu.

[frances]

co jeśli nie mam już nadziei że coś się poprawi? w tym wypadku nie wierzę że czas leczy rany

[darksky18]

Chociaż miałas tego faceta... ja nie miałam nigdy, to wpływa na moją samoocenę... właściwie nie wierze juz w miłość i nic nie jest w stanie sprawić że w nią uwierzę...

[frances]

czasem wydaje mi się że lepiej by było gdybym nigdy go nie miała, nie czuła bym że to straciłam i nigdy nie odzyskam

[monk.2000]

Wiecie co, ja chyba nie mam depresji Niepotrzebnie mierzyłem innych swoją miarką. Ale spoko, choruję na coś innego. xD

 

A co do tematu, polecam poczytać o osobach, które już przeszły depresję i potrafią coś poradzić.Warto też dostrzec w sobie negatywne uczucia i nie hołdować nim. Nie przez awersję do nich, a raczej przez poszukiwanie tego co pozytywne.

[frances]

staram sie myśleć jakoś pozytywnie ale humor zmienia mi się 50 razy dziennie i najgorsze są noce, wtedy mam wrażenie że zapłaczę się na śmierć..