Nie mam - ani pojęcia, co mi jest, ani siły

[Gość]

dziś troche gorzej ze mna..znow sie obudzilam z lękiem " a co jak nie kocham naprawde..itd" i zauwazylam,ze to u mnie wiaże sie tlumieniem zlosci..ostatnio moj Mąż denerwowal mnie swoim zachowaniem..nic mu jednak nie powiedziałam...no i dzis bum..znow lęk i natretne mysli. Przeprowadzilam rozmowe z Nim..powiedziałam co mnie denerwuje, jakie mam potrzeby itd..i chyba czuje sie troche lepiej

[Gość]

ja w sumie staram sie mowic wszystko mojemu Mężowi..o moich lękach, smutkach, pragnieniach. Poprosilam Go tez, zeby sam mi mowil o swoich emocjach i potrzebach. Dopiero sie ucze okazywania zlosci i smutku..łatwo nie jest:D. Juz jestem zmeczona ta nerwica..tak dlugo mi towarzyszy. Tesknie za czasami, kiedy beztrosko umiałam sie zrelaksowac....pewnie znow tak bedzie..ale za jakis czas..z wiekiem robie sie coraz mniej cierpliwa haha

[Gość]

moj Mąż mnie bardzo wspiera..to wspaniały Facet .. dlatego bardzo mi ciezko, kiedy mam natretne mysli odnosnie Jego osoby..ech. Ale to tylko mysli..nerwica..natrectwo:) tydzien temu bałam sie,ze moge zostac pedofilka hehe dwa tygodnie temu jeszcze cos innego...ot taki kaprysny mózg

[Gość]

hmm w stanie kiedy objawy nerwicy sa nasilone, nie zaleca sie dokonywania jakis istotnych zmian w swoim zyciu. Czesto jest tak, ze wtedy trudno nam okreslic, co tak naprawde czujemy. Chodzisz na jakas terapie? Dawno temu..z 10 lat temu..kiedy tez miałam 'napad' nerwicy..chciałam rozstac sie z facetem....denerwowala mnie jego obecnosc..znow jak go nie bylo czulam sie samotna...metlik w glowie. Postanowilam,ze nie bede podejmowała decyzji w chorobie, bo to nie byloby fair wobec niego. Kiedy poczulam sie lepiej, nabralam sil..zakonczylam to. I ciszylam sie,ze poczekałam z tym, bo wiedziałam,ze robie to w pelni swiadomie.