[POEZJA] Kolacja

[New-Tenuis]

Przy rodzinnym stole

Rozbrzmiewają głosy

Przepyszną kolację

Wśód gwaru jedzą

Wszystko ciepłe i schludne

Rodzinne ognisko

Biały obrus

Fotele

Imbryk

Talerz

Miska

Przy rodzinnym stole

Nie ma już nadziei

Nie można nic zmienić

Uciec stąd

Wykrzyknąć

Kolacja skończona

[Gość]

jakoś tak przyszła mi na myśli wigilia, ale w dobrym znaczeniu.

[shinobi]

Zauważyłem, że Twoje krótsze wiersze podchodzą mi bardziej niż te długie. Ladnie potrafisz uchwycić krótko, treściwie i poetycko przy minimalnym zasobie slów całkiem skomplikowaną relację psychologiczną.

[Gość]

shinobi, zgadzam się. to naprawdę wielki talent. ja nie potrafiłabym tak krótkiego wiersza napisać, ale może dlatego, że ja zawsze dużo gadam...