(POEZJA) Chwile

[New-Tenuis]

Pozwól im odlecieć

Pozwól odlecieć płatkom

Tak pięknie na wietrze wyglądają

Tak pięknie nieosiągalnie

Pozwól im odpłynąć

Pozwól rozpłynąć się chwilom

Tak szybko kończy je jawa

Tak szybko zapadasz w sen

Pozwól, by zasnęły

By zasnęły róże

Pogrążone w bezsenności

Nie duś w dłoni ich płatków

Bo zwiędną i zszarzeją

Bo zgniją i stracą piękno

Bo zatrzymasz tylko ich ciało

A dusza odleci z wiatrem

Bo nigdy już nie powrócą

Nie opowiedzą swojej historii

Umrą w twojej dłoni

[shinobi]

To trzeci Twój wiersz, jaki czytam. Dwa poprzednie podobały mi się bardziej. To tylko subiektywna opinia, ale jakoś nie pasują mi powtórzenia, których jest może ciut za dużo. Ogólnie jest fajnie, ale na pewno mogłabyś wycisnąć z tego więcej.

[L.E.]

New-Tenuis, a mi się powtórzenia podobają

Ogólnie to jest dobrze, z tym, że.... Ciężko mi to ująć... Cały wiersz jest jakąś metaforą, ale niektóre zwroty wydają mi się trochę zbyt dosłowne.

 

Wybacz czepialstwo, swojego czasu sama sporo pisałam i nawet byłam w grupie poetyckiej. Nie mówię, że się jakoś wybitnie znam, ale talent rozpoznać umiem, więc fajnie byłoby go rozwijać

[New-Tenuis]

Pomyślę o tym, co napisaliście, rzeczywiście, jak coś, to trochę go poprzerabiam (zawsze tak robię). :)