bulimiczka wita.

[hejzel]

Witam Was!

 

Mam 22 lata, na zaburzenia odżywiania cierpię od ok. 10 lat,a z bulimią męczę się już ponad 5 lat.

Wiele razy próbowałam uwolnić się od tego paskudnego nałogu, zawsze jednak niczym bumerang wszystko wracało z powrotem.

Byłam za słaba by walczyć i przy każdej chwili słabości choroba brała nade mną górę.

 

Wiem jak wiele wycierpiało już moje ciało, wiem jak bardzo cierpi też moja dusza, o ile jeszcze ją mam.

przez połowę mojego życia sama się unieszczęśliwiałam.

 

Bardzo chciałabym wyzdrowieć, zorganizować swoje życie w taki sposób aby nie skupiało się ono wyłącznie na błędnym kole nienormalnego jedzenia i obsesji z tym związanej.

 

Chciałabym zacząć żyć! Dać sobie szanse na szczęście, chciałabym uwierzyć w swoją wartość.

Chciałabym, tak bardzo chciałabym..

 

Oto kolejna, desperacka próba ucieczki z tamtego świata, poprzez to właśnie forum.

 

Proszę dodajcie mi siły i wiary w to że może mi się to w końcu udać!

[Fleure_De_Violette]

hejzel, witaj na forum

[moniqe33]

witaj, ja tez jestem bulimiczką

[hejzel]

cześć!

 

Bulimia to straszna choroba, dziś mija 3 dzień dbania o to co jem, na początku było bardzo ciężko przestać, ale wierzę iż z każdym dniem będzie mi łatwiej (wiele razy przechodziłam już podobną drogę, bywało i tak że dobrze odżywiałam się przez 2 miesiące i nagle jeden dzień słabości i....)

 

marzę o regularnych wizytach u psychologa - jeszcze nigdy u niego nie byłam. Wiem że to bardzo mogłoby mi pomóc - niestety ze względu na status studenta...nie mam tyle funduszy by zafundować sobie leczenie...a rodzina oczywiście o niczym nie wie.

 

zapraszam na bloga, którego założyłam właśnie przedwczoraj - w dniu kiedy na nowo rozpoczęłam walkę.

Postanowiłam zapisywać na tym blogu uczucia jakie mi towarzyszą, myśli by zawsze móc do nich wrócić, przypomnieć sobie w momencie słabości do czego dążę, jak źle wpłynie na mnie kolejny napad, jak bardzo krótkotrwały będzie miał on efekt, jak bardzo destrukcyjny.

Poprzez ten blog pragnę nakręcać się w pozytywnym kierunku, tak bym w końcu uwierzyła w to że życie może być piękne, a chcę żyć.

 

zapraszam:

http://life-can-be-beautiful-to-me.blogspot.com/