Czy jest sens się badać?

[Gość]

W celach wykluczenia różnych chorób robi się najpierw różnorakie badania, a potem dopiero gdy nic nie wykazują stwierdza się, że są to zapewne objawy somatyczne nerwicy.

Czy robiliście sobie takie badania?

Jakbym miała sobie faktycznie zrobić badania to musiałabym sprawdzić serce, brzuch, uszy. U okulisty już byłam na setce badań i żadne nic nie wykazało, więc oczy mam już przebadane.

W mojej rodzinie są takie same objawy i były robione wielorakie badania które oczywiście nic nie wykazały. Dlatego po licznych wizytach u okulisty pogodziłam się z faktem, że są to objawy somatyczne i nerwica jest najprawdopodobniejszą przyczyną.

Czy waszym zdaniem jest sens się katować przez kilka lat takimi badaniami? Czy lepiej sobie odpuścić?

[k123]

Ja co jakiś czas wpadam na to, żeby iść, ale nie chodzę, bo po jakimś czasie uświadamiam sobie na nowo przyczyny.

 

Kiedy byłam mała ciągle było mi niedobrze itp i rodzice brali mnie do lekarza, ale nigdy nic u mnie nie stwierdzono. Potem odkryłam u siebie nerwicę i zespół jelita drażliwego i już znam przyczyny mojego samopoczucia. Wiem, że to nie są choroby niebezpieczne. Uświadomienie sobie tego daje poczucie komfortu i więcej spokoju. Zamartwianie się "co mi jest?" jest dla nas szkodliwe, bo nerwy wszystko pogarszają. Jeśli nadal masz wątpliwości radzę iść do lekarza rodzinnego i opowiedzieć mu, co u siebie podejrzewasz (w sensie że może to być na podłożu psychicznym), pogadacie, może się uspokoisz.

 

Co więc uważam że najlepiej przejść się do rodzinnego i pogadać o swoich podejrzeniach i uzyskać potwierdzenie, wyjaśnienie i stosowną ewentualną pomoc.

[George]

kafka,

 

dawno na tym forum nie czytałem tak wypłyconego posta... Jak chcesz zatem zdiagnozować chorobę głowy pomijając ciało?

[*Monika*]

George, dziewczyna ma problem.

Nie każdy jest na takim etapie świadomości, żeby wiedzieć wszystko.

 

kafka, jeśli masz skłonności hipochondryczne, wykonaj wszystkie możliwe badania, wtedy będziesz spokojniejsza.

[Gość]

*Monika*, nie mam hipochondrycznych skłonności.

Moje pytanie jest właściwie czysto teoretyczne i proszę o opinie, a nie o chamskie oceny samego postu, nie podoba ci się nie czytaj i nie odpowiadaj George

[*Monika*]

kafka, To dobrze, że nie masz.

Ja bym sobie wykonała wszystkie możliwe, żeby się uspokoić.

Zresztą, co jakiś czas badam się. Ja jestem hipochondrykiem, niestety............

[Gość]

*Monika*, kurde literówkę zrobiłam znowu widzę, miało być oczywiście "hipochondrycznych."

Dlatego właśnie pytam o opinie. Niektórzy, którzy nie wiedzą czym jest nerwica po prostu się przerażają moich objawów i każą mi iść do lekarza.

[*Monika*]

kafka, poprawiłam

To idź do świętego spokoju się przebadać.

[Gość]

*Monika*, no właśnie mi się nie chce

[George]

*Monika*, Moje pytanie jest właściwie czysto teoretyczne i proszę o opinie, a nie o chamskie oceny samego postu, nie podoba ci się nie czytaj i nie odpowiadaj George

 

Przepraszam, jeśli poczułaś się urażona moim postem. Nie miałem nic złego na myśli poza faktem, by sprowokować Cię do rozważenia zrobienia badań. To nie jest żadna zaczepka a jedynie sugestia. Problemy hipochondryczne muszą być diagnozowane od podstaw.

[infrared]

Sama się zastanawiam nad tą kwestią, z racji tego, że mam całe spektrum objawów i one tak naprawdę są moją główną bolączką - można powiedzieć, że od żołądka, przez serce do głowy non stop coś mi jest. Miałam robione podstawowe badania krwi, ekg chyba z pięć razy, odwiedziłam kilku różnych internistów, kardiologa, w końcu psychiatrę.

Wszyscy twierdzą, że jestem zdrowa, że tak naprawdę nie ma sensu robienie dodatkowych badań. I ja im przez chwilę wierzę, potem "coś" mnie łapie, idę do mojej rodzinnej, ta mnie popuka, posłucha, mówi, że nic mi nie jest i tyle. A potem wszystkie objawy mi się zmieniają. Już nawet przestałam tam chodzić, bo to nie ma sensu. Ale cały czas się zastanawiam, czy może jednak nie powinnam sobie zrobić jakichś dodatkowych badań.