chcę wyjść z ukrycia

[osa812]

Witajcie,

jak w temacie - chcę wyjść z ukrycia! Mam 26 lat, a od ponad 10 żyję ale jakbym nie żyła. Między mną a światem mam postawioną ścianę. Niby funkcjonuję w społeczeństwie, ale tak na prawdę nie potrafię się odnaleźć,gdy jestem wśród ludzi tak naprawdę mnie nie ma, myślę o tym jakby tu uciec. Robię wszystko mechanicznie, tak jak wydaje mi się że należy robić, nie umiem okazywać emocji negatywnych, bo chyba tak długo starałam się je ukrywać, że już ich nie mam. Dlatego wychodzi mi raczej w sferze zawodowej a zupełnie nie radzę sobie w sferze osobistej. Nie potrafię być sobą, często odgrywam rolę "pajaca" w towarzystwie by nie odkrywać się z tym że mi źle i przez to zwykle ludzie mnie odbierają jako wesołą i bezproblemową osobę a prawda jest zupełnie inna. Boję się odrzucenia i nie widzę sensu w podejmowaniu jakichkolwiek prób zmiany mojej sytuacji, nie widzę sensu by wychodzić do ludzi, bo nawet jak z nimi jestem nie potrafię przedrzeć się do nich przez tę ścianę. Z drugiej strony wiem, że poradzę sobie sama (co robię przez większość życia) i nie powinnam bać się przecież odrzucenia. Marzę o tym by czasem być zła i wkurzona a czasem przeszczęśliwa, marzę o tym by móc w pracy wpaść do kogoś na pogawędkę i nie myśleć o tym że się narzucam, marzę o tym by śmiać się naprawdę a nie wtedy gdy inni się śmieją, marzę o tym by umieć się zaangażować w życiu, marzę o tym by czasem tak się zachowywać jak ten żółty ludek - . Proszę o pomoc,radę, cokolwiek.

[Gość]

Pomoc specjalistów? psycholog?

Skoro to trwa tyle lat, to raczej "sama od siebie" tego nie przerwiesz...

innego rozwiązania póki co nie widzę.