Witajcie

[maya71]

Witam wszystkich

 

Trafiłam tu bo czuję się zmęczona życiem.

Szukam, desperacko poszukuję rozwiązania do tego stanu. Mam nadzieję, że wśród ludzi ktorzy nie powiedzą mi "weż sie w garść" znajdę choć jakiś pomysł jeśli nie rozwiązanie.

 

Myślę że nie mam depresji, bywam szalenie wesoła, bywam też smutna i akceptuję to. Funkcjonuję wśrod ludzi, mam dobre kontakty i sądzę że uśmiechem umiem sobie zjednać ludzi. Nauczyłam się znów lubić ludzi, akceptować ich słabości i wady.

 

Niestety kiedy wracam do swojego samotnego prywatnego życia, czuję się jakbym miała sto lat i żadnego pomysłu na resztę zycia. A mam przecież dopiero 40lat, gdzie tam reszta:)

 

Wiem, że jestem w stanie przeskoczyć ten stan, zmobilizować siły aby znów zacząć od nowa; kupic mieszkanie w ktorym będzie ciepło i czysto - bez pieca, kurzu itp. Wiem,że jestem w stanie zrobić jeszcze wiele. Niestety brak mi nawet siły by przestawić mebel.

Najcześciej w mojej głowie pojawiają się pytania: po co? dla kogo?

Czasem mam wrazenie ze nie chce poprawić swojego bytu, bo to odsłoniłoby jak pusta sie stałam. Problemy trzymają mnie przy życiu:) ha, to brzmi jak lęk przed sukcesem.

 

Chciałabym dzielić zycie z kimś, ale co jesli ten ktos dostrzeze ze jestem taka beznadziejna? Choć generalnie uwazam sie za fajna babkę:) ale mam problemy, a nikt nie chce dzielić zycia z kims z problemami.

 

Stałam się więc, najszarszą z myszek, tak by swiat zostawił mnie w świetym spokoju:) i taka Was witam

[Mental Cat]

WITAJ

Chciałabym dzielić zycie z kimś, ale co jesli ten ktos dostrzeze ze jestem taka beznadziejna?

Dawałaś już szansę komuś poznać siebie? Ale wiesz, tak na dobre i na złe (jak to brzmi). Lęk przed dezaprobatą jaki wykazujesz może wskazywać na przykład na nerwicę lękową czy coś innego.

 

(...) ale mam problemy, a nikt nie chce dzielić zycia z kims z problemami.

Setki pytań się cisną na usta... Wyszły jakieś problemy w życiu i przestałaś dzielić z kimś życie? Czy to tylko Twoje przekonanie wewnętrzne?

 

Za mało danych aby przekazać Ci konkretną radę... poszedłbym do psychologa na Twoim miejscu, pogadać sobie - naprawdę. Zrobiłaś pierwszy krok pisząc tutaj (wołanie o pomoc), czas na drugi krok - do specjalisty. Co na ten temat sądzisz?

My ludzie mamy wolną wolę, są tego plusy i minusy.

[makkapakka]

witaj, ja tez jestem nowa na forum.

pierwsze co przyszło mi na myśl po przeczytaniu twojego posta to to, że nikt nie jest beznadziejny. serio :)

uwierz, że to że jesteś sama jest chwilowe. odetnij się grubą kreską od tego co do tej pory i małymi krokami wprowadzaj zmiany.

 

tydzień temu zdiagnozowano u mnie depresję, mimo tego że nikt nie brał mnie za osobę cierpiącą załamaną w beznadziei...

może rozmowa ze specjalistą (psychologiem, psychiatrą) ci pomoże? mi pomogła. czasem wiedza o tym jacy obiektywnie jesteśmy pozwala nam ruszyć do przodu.

 

powodzenia

[ewaryst7]

A może zwyczajnie potrzebujesz odpoczynku? Pobycia z sobą sam na sam..Wszyscy tak mamy czasami:)

[MARIAN1967]

Witam wszystkich

 

Trafiłam tu bo czuję się zmęczona życiem.

A mam przecież dopiero 40lat, gdzie tam reszta:)

Witaj ! Mnie też coraz bardziej brakuje sił.A mam dopiero 44 lata. Po czterdziestce to trzeba sobie robić już inne plany na życie.