"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[tahela]

kurde popłakalam sie nic nie pomaga ....

[Gość]

tahela, płacz też?

[tahela]

Locust,

nie za bardzo..

, tylko ból, mozę sobie włacze usypiacza i spróbuję zasnąc,

idę po chusteczkę

[Gość]

tahela,

[tahela]

Locust,

niom, niestety

[Gość]

tahela, dziś ewidentnie przyszedł kryzys, ale może minie, może nieco emocji ujdzie...

[tahela]

Locust,

nie sądzę, tesknię bardzo

[Gość]

tahela, za bardzo...

[tahela]

Locust,

nic na to nie moge poradzić

 

-- 26 maja 2012, 02:31 --

 

to samo tak

[( Dean )^2]

Źle mi bardzo źle,bo w sumie jedyna dziewczyna na której mi zależy podkochuje się w moim koledze z akademika.Ech,moje życie.

[Gość]

Jest chujowo... Wstałem niechętnie, "zmuszony" przez rodziców poszedłem na działkę pomóc, właśnie wróciłem. Jedyne co tam robiłem to zawadzałem... ja wszędzie tylko zawadzam, nie ma ze mnie żadnego pożytku... jestem nic nie wartym ścierwem, darmozjadem, jedynie obciążam rodziców...

[Uciekinier]

Marsal2, to przez to, że dałeś sobie narzucić gębę. Pewnie tego nie chciałeś, ale tak właśnie się stało. Żyję z tym na codzień. Wszyscy mi przypisują gębę wiecznego samotnika, nieśmiałego i niemajęcego swojego zdania człowieczka, skromnego i zadowolonego z tego co ma .. To okrutne. W oczach rodziców zaś jestem tym nieporadnym, lubiącym siedzieć w domu ponurakiem. Wiele razy miałem ochotę oderwać się od tego, uciec.. ( ".. do parobka, do parobka! " ;] ). Nie zmyjemy niestety tej maski, aż do momentu, gdy w naszym życiu stanie się coś przełomowego, wtedy kiedy nie będziemy musieli nic udowadniać..

[Lady Em.]

Własnie dowiedziałam się jakie zycie miał mój Tata w dzieciństwie.

STRASZNE. Chciałabym umieć wymazać mu to z pamięci, tak bardzo mu współczuje.

Dziękuje Bogu ze mam normalny dom...

[Asia2808]

Witam

Jestem tu nowa. Nie wiem, czy wybrałam dobry temat. Jeśli nie - przepraszam.

Mam 22 lata i nie chce mi się już żyć. Moje życie to jedno wielkie pasmo porażek. Wszystko zaczęło się w liceum. Nie zdałam z matematyki. Podeszłam oczywiście do poprawki, ale jej nie zdałam. To był dla mnie ogromny cios. Gdyby nie to, że pilnował mnie kolega to pewnie już by mnie nie było. Musiałam się jednak pozbierać. Powtarzałam klasę. Skończyłam szkołę, ale nie mam matury. Nie zdałam z matematyki. Podchodziłam już trzy razy (teraz w maju trzeci i pewnie też nie zdam). Gdybym wtedy zdała normalnie do następnej klasy nie musiałabym się męczyć z matmą, zdałabym maturę i poszła na studia. A tak dwa razy rozpoczynałam szkołę policealną. Po 3-4 miesiącach rezygnowałam. Brakło motywacji. Trochę też przez pracę.

 

Prawka też nie mogę zdać…

Pracuję w zakładzie produkcyjnym, teraz na dwie zmiany (wcześniej były trzy). Wstaję rano, idę do pracy, wracam to idę spać, później wstaje, kąpiel i znowu sen. Kiedyś wsiadałam na rower, jeździłam na rolkach, spotykałam się ze znajomymi, a teraz nawet na to nie mam ochoty.

Jestem kibicem. Kiedyś często jeździłam na mecze siatkówki, piłki nożnej, a w tym sezonie na palcach jednej ręki mogę zliczyć na ilu meczach byłam. Siatkówka mnie kiedyś uratowała, ale teraz nawet ona traci sens. Nie chce mi się już ruszać z domu.

Najgorsza jednak jest samotność. Mam przyjaciółki i zawsze mogę na nie liczyć, ale chodzi mi bardziej o to, że nie mam chłopaka i nigdy nie miałam. Ja wiem, że on nie będzie rozwiązaniem każdego mojego problemu, ale przy nim byłoby mi łatwiej. Dlaczego nie mam faceta? Ja uważam, że to wszystko przez to, że jestem osobą przy kości…Próbowałam schudnąć. Przeszłam na dietę, ćwiczyłam, biegałam, ale po tygodniu, dwóch już mi się nie chciało. Wszyscy mi powtarzają, ze głupia jestem, ze tak myślę, ale nie potrafię znaleźć innego wytłumaczenia.

Coraz częściej mam myśli samobójcze. Kilka razy nawet pisałam już listy pożegnalne, ale brakuje mi odwagi by skończyć to moje beznadziejne życie...

[Gość]

Asia2808, Nie myślałaś o wizycie u psychologa ? może warto rozpocząć psychoterapie a co piłki nożnej też jestem fanem tego sportu i tak na marginesie zapytam komu kibicujesz ?

[ladywind]

Jest chujowo... Wstałem niechętnie, "zmuszony" przez rodziców poszedłem na działkę pomóc, właśnie wróciłem. Jedyne co tam robiłem to zawadzałem... ja wszędzie tylko zawadzam, nie ma ze mnie żadnego pożytku... jestem nic nie wartym ścierwem, darmozjadem, jedynie obciążam rodziców...

 

Marsal2 ja też, najbardziej boli jak mnie się to mówi wprost, choć sama to wiem. Moja mama ma na mnie nerwy, że wiecznie są ze mną tylko problemy, w sumie się jej nie dziwie

[Asia2808]

Asia2808, Nie myślałaś o wizycie u psychologa ? może warto rozpocząć psychoterapie a co piłki nożnej też jestem fanem tego sportu i tak na marginesie zapytam komu kibicujesz ?

 

Myślałam kiedyś o wizycie u psychologa, ale nawet poszukać poradni mi się nie chce. Chyba nie wierzę w to, że psycholog mi pomoże...

 

A jeśli chodzi o piłkę nożną to kibicuję Wiśle Kraków (chociaż urodziłam się i mieszkam pod Wrocławiem).

[Gość]

Asia2808, Warto zaryzykować , sam nie wierzyłem , że może mi to pomóc , ale po kilku wizytach zmieniłem zdanie dlatego warto spróbować , jakiś sposób musi się znależć

 

A ja jestem akurat kibicem Legi Warszawa

[Gość]

Asia2808, Ten strach przed śmiercią jest znakiem że jeszcze tli się w tobie wola życia, i jeśli jesteś w takim stanie, lepiej jak mówi Tomek, leć do psychologa. Jeśli chcesz wyjść z tego, to psycholog na pewno to ułatwi.

[beztwarzy1]

choć nikogo to nie obchodzi bardzo mi źle. bolą mnie stawy, nie mogę spać. czuję się dziś wyjątkowo samotna, gorsza, brzydka, głupia, nic nie warta. od totalnej bezsilności i chodzenia po ścianach do agresji i chęci rozpierdolenia otoczenia wokół siebie

[Gość]

beztwarzy1, od czego te stawy mogą boleć? Widzę, że masz całą kombinację nieciekawych czynników...

[ladywind]

od totalnej bezsilności i chodzenia po ścianach do agresji i chęci rozpierdolenia otoczenia wokół siebie

 

Ostatnio często targają mną takie emocje wiec Cie doskonale rozumiem

[tahela]

beztwarzy1,

hej , ja sie też źle czuje wiec rozumiem chociaz agresji za duzo nie mam na szczęscie w sobie taka moja przypadłość,

tulam kochana

[*Wiola*]

Jeszcze się dzień na dobre nie zaczął a już jestem wqrwiona,

[martisza2209]

Witam,ja tez cierpie na depresje..sezonowe, nerwice lekowa itd itp..zyją ze mną ze 30 lat, sama mam 36. podarowal mi je ojciec alkoholik i pewnie troche moj charakter usposobienie, tryb zycia. myslalam,ze nauczylam sie z tym zyc, kiedy pojawiaja sie juz znane objawy jak nadpobudliwosc,drazliwosc, leki coraz wieksze i z glupich przyczyn, lub ich braku, panika i poczucie bycia w innym swiecie,tzn, jakby dzialo sie obok mnie, do tego fizyczne-oblewanie potem bole brzucha,duszenie sie...znamy to wszyscy, ale pojawily sie nowe i stad moja konsternacja i jeszcze wieksza panika, nakrecanie sie i juz sobie nie radze...lancuszek zostal uruchomiony...

stad moje pytanie czy mieliscie takie przypadki ze cos powiedzieliscie a za kilka sekund znajomi czekajacy na dalsza wypowiedz patrza i pytaja co mialam na mysli a ja tego nie pamietam-tego ze w ogole cos powiedzislam, za 2 dni powtorka. teraz przestraszylam sie juz nie na zarty, mam natloki mysli;jestem w biegu i robie naraz setki rzeczy,zrzucam te luki pamieci na to. ale dzis uslyszalam jak moj partner pow cos do mnie a on temu zaprzeczyl,,czy ja wariuje!!! moje zycie od 2 lat nie bylo nigdy takie ciezkie, mialam wypadek, probowano mnie zabic-dokladnie!!! jezdze na stresujace sprawy sadowe, do tego moj ojciec podczas awantury pobil mnie 2 razy w ciagu niesiaca. wrocily wspomnienia z dziecinstwa i tym razem boje sie ze cos sie dzieje powazniejszego, juz sie nakrecam, stresuje i spadam w dol tej starej nerwicy... mam 2 coreczki i praktycznie mam tylko je, dla nich musze byc zdrowa!!!! pisze do Was bo musze,chce z kims porozmawiac-lekarze mnie odsylaja a psycholog dopiero za 2 tygodnie..