Samotność

[Follow_]

Dla mnie wydarzyło się coś fajnego, znowu zaczęły mnie kręcić gry planszowe. A spotkania przy planszówkach to fajna sprawa. Nie musisz dużo rozmawiać z innymi ale siedzisz wśród ludzi

I to czego nie było od dawna, że mnie to cieszy i że mi się chce to robić...

To miłe i nowe..

 

OD września odkładam pójście na basen bo wstydzę się tego, że jestem taka gruba i że mam sznyty... ale też to ogarnę...

[kardamon]

Kamaja, zawsze możesz założyć czapeczkę na hidżab

 

Indifference1, no widzisz i jest już to jakiś pomysł

 

Follow, od razu lepiej się czyta Powiedz mi, umawiacie się na jakimś forum? Szukałem takich spotkań u siebie, ale średnio mi szło...

[Follow_]

Gram z ludźmi z tego forum, forum gry-planszowe.pl i w srode bylam w gtakim klubie fantastyki gdzie grają w gry...

a skąd jesteś?

[kardamon]

Jestem z Łodzi. Muszę zajrzeć na to forum, może coś się znajdzie.

[Laura243]

Witam mam 19 lat i rok temu zdiagnozowano u mnie dysforfofobię. Moja samoocena spadła poniżej kostek po sylwestrze 2012 kiedy popsuła mi się cera.

Ta dolegliwość (jeżeli to dysforfofobia?) jest okropna i zabija mnie od środka.Bywaja dni lepsze , kiedy chce coś ze soba zrobić ,poprawić swój wygląd by poczuć się lepiej.Podobno dysmofobikowi nie pomagają zadne zabiegi upiększające i nie załatwiają sprawy , jednak ja widzę w tym rozwiązanie.Każdego dnia boję się co zastanę w lustrze i czy nie wyglądam jeszcze gorzej niż dzien wcześniej. Cały czas jestem w dołku , nigdzie praktycznie nie wychodze ,ba, ja nawet rzadko wychodzę z pokoju. Całe szczęście , że teraz jest pochmórno , ponieważ mam straszny światłowstręt.

Staram sie nie myśleć o przyszłości , ponieważ strasznie przeraża mnie fakt ,że będę się musiała jeszcze męczyć życiem. Od dziecistwa byłam osobą bardzo wrażliwą i być może dlatego jestem bardziej podatna na ''załamki''. Codziennie modlę się o lepsze dni ,ale naprawdę brak mi już sił.

[silvo]

  Laura243 napisał(a):

Witam mam 19 lat i rok temu zdiagnozowano u mnie dysforfofobię. Moja samoocena spadła poniżej kostek po sylwestrze 2012 kiedy popsuła mi się cera [...]

Jakiś wypadek z petardami w tle?

[kardamon]

Laura243, jeśli widzisz w zabiegach rozwiązanie, to czemu nie spróbować? Co takiego stało się z cerą?

[Laura243]

poprostu wyskoczyło pare krostek ;/ niby nic z czym nie mozna by sobie było poradzić.. wiem że wydaje się to głupie ale od tego zaczelo się obsesyjne sprawdzanie swojego wyglądu ,mania na punkcie tego że zostaną mi blizny potrądzikowe ;/ Najgorszy jest własnie ten lęk ,kóry paraliżuje mnie do tego stopnia ,że 3 klase liceum udało mi się zaliczyć tylko dzięki nauczaniu indywidualnemu

[vifi]

Laura243, a jesteś na jakieś terapii? Na tyle na ile to możliwe nie daj się zamknąć chorobie w domu. Sam dystans jaki masz do choroby już jest pewnym orężem w twoim ręku.

[kardamon]

Lauro243, najważniejsze, że masz świadomość, że to jest nie tak. Samo to jest już jakimś krokiem. Wiem, że to łatwo się mówi, ale może psycholog mógłby pomóc?

[Duchess]

Laura243, ja się zgadzam z kardamonem. Czemu nie spróbować zabiegów? Nie ma co się męczyć jeśli można inaczej, co nie? Tylko jeśli ten trądzik nie jest katastrofalny to ja bym przemyślała takie radykalne kroki jak Izotec czy inne terapie tabletkami. Bo one całkiem serio psują psychikę co najmniej na czas terapii.

 

Marynarze, ja też jestem samotna wyspa. Mieszkam sama, przeszło 300km od domu, na studiach mówię "cześć" i "pa" kilku dziewczynom, których nawet numerów telefonu nie posiadam, zerwałam wszystkie kontakty z innych źródeł (właśnie tak - naumyślnie, chociaż ktoś tam próbował i dzwonił, ja nie odbierałam ). Coraz rzadziej odbieram nawet od mamy. Brak kontaktu z ludźmi się staje powoli frustracją jak głód czy brak snu - nie odczuwam już nawet innych wyższych potrzeb, bo ta mnie zjada. A powinnam! Bo nawet tych moich shitowych studiów nie skończę.

[autodestrukcja2]

Laura243,

wiesz że to może być błędne koło, jako że człowiek jest stworzeniem psychofizycznym i w sumie nie masz pewności co było pierwsze : problemy z cerą, które wg Ciebie spowodowały obnizenie funkcjonowania czy stresy etc , napięcia psychiczne które mogły sprzyjac problemom z cerą.

Ja rozumiem, że trwanie w takiej sytuacji może dosłownie wykańczać, ale pomyśl sobie że jeżeli jestes wstanie brodzić 2 lata w takim stanie, to równie dobrze możesz brodzic w nim 20. Czas sam nic nie zmieni.

Jasne że można Ci polecić psychologa - powinnaś przekonać się że być może nie panujesz nad wlasnymi myślami, które stwarzają Ci taki a nie inny obraz rzeczywistości, zastanowić się dlaczego ściągasz się tak w dol etc.

Każdy Ci powie że piekno to nieoczywiste pojęcie i nawet jesli nie jest się z kośćca idealnie wyciosanym przz matkę naturę, mozna wyglądac pięknie jeśli się odpowiednio o siebie zadba, tryska się pozytywną energia jest zdrowy i takie tam... Inni ludzie oceniają cały obraz jaki przed sobą widza a to co widzą to człowiek z całą swoją energią sposobem bycia etc, kontury twarzy sa drugorzędne imo.

Moze byc tez tak, ze masz jakies ukryte dolegliwosci ktore sprawiają że jestes wlasnie slabsza, masz swiatlowstret przez co niczym domino lecą inne sprawy i ak skora i twoja samoocena ... np zespol wiotkosci stawow, hipermobilnosc, zespol Ehlersa - Danlosa... takie tam genetyczne uwarunkowania o ktorych przewaznie nikt nie wie a wplywaja na jakosc funkcjonowania.

 

To tyle ode mnie. Polecam dac sobie szanse. Chociazby z ciekawosci bo moze zycie nie jest takie h ujowe jak myslisz i mzoe warto sie przekonac. o.

 

-- 24 lis 2014, 10:23 --

 

a z pryszczami zeczywiscie tak jest ze jak przychodzi co do czego to na nie nie patrzą ja bylam w szoku :'>

 

-- 24 lis 2014, 10:25 --

 

troche sie rozpisalam a w sumie chodzi o krostki tylko. ale nie! nie tylko..

jak to jest?

[Laura243]

Dziękuje wszystkim za odpowiedzi;) Być może faktycznie powinnam się zebrac i poprosis o jakas pomoc psychologa ,ale to jest takie trudne ... Dzisiaj np świeci slonce za oknem a to mnie juz tak dobija , poprostu paralizuje dlatego mam pozatykane rolety w oknach .Jeszcze do tego wypatrzylam sobie cos czerwonego na nodze i już chodze przez to podminowana bojąc się ,ze mi to zostanie .Przestalam się nawet bawic z kotami w domu bo boje się ze mnie podrapią i zostanie mi blizna .

[autodestrukcja2]

szkoda tracić życie przez jakieś krostki

jak podbudujesz sie psychicznie, mzoe troche polepszysz diete i takie takie ze skórą będzie lepiej. rozwiązania bywają prostrze niż może się wydawac tylko wymagają no konsekwencji etc

[hank.m]

Co ja mogę, żadna już mnie nie chce. Jestem beznadziejny.

[autodestrukcja2]

hank.m, sprawddziles ? na swiecie zyje 7 mld ludzi... kobiet pewnie ponad polowe tego

[Follow_]

Mnie tez nikt nie chce wiec glowa do gory hank

[autodestrukcja2]

a mnie niby chce a potem ja mysle ze nie chce wiec sama nie chce wiec potem ktos tez nie chce a przynajmniej ja tak mysle, wtedy troszke już chcę ale z reguły już wtedy nikogo obok nie ma. jakbym miała wyimaginowanych przyjaciół to oni właśnie najbardziej by mnie nie chcieli

[kardamon]

Laura243, myślę, że to dobry pomysł. A im szybciej się do tego pomysłu przekonasz, tym lepiej. Wiesz co? Chyba rzeczywiście tak jest, że najbardziej uwagę na krostki zwraca ich właściciel. Otoczeniu z reguły jest wszystko jedno. Także głowa do góry :)

 

Taak, to załóżmy klub i zachciejmy się razem

 

autodestrukcja2, no powiem Ci, że można dostać niezłego kręćka, heh...

[Laura243]

po dniu totalnej załamki przyszedł wieczór i jakoś zaczęło mi sie w glowie rozjaśniać.Być może faktycznie ludzie nie zwracaja uwagi na moją cerę? A być może faktycznie to dyzforfofobia i wtedy bedę walczyła z lękami całe życie ?ehhhno nic .. tak na marginesie mnie tez nikt nie chce

[Cognac]

Laura243, ciało to tylko ciało. Nie mamy w 100% wpływu na to, jak wyglądamy...

Są na świecie takie głąby, dla których wygląd, to najważniejsze na świecie i jak im się człowiek nie spodoba, to go będą go wyzywać na ulicy od pasztetów świń i kto wie co jeszcze, ale to przeważnie jakieś gimbazjalne prostactwo :/

Dla ludzi na ciut wyższym poziomie niż wyżej wymieniona społeczna patologia, wygląd na szczeście jest po prostu cechą dodatkową, bardziej liczy się to, co kto ma w głowie, kim jest :)

A dla ukochanej osoby, to nawet nie wiem jak by się wyglądało, i tak jest się najpiękniejszą osobą na świecie i to jest świetne. Warto upatrywać jej w przyszłości, niejako... sycić się tą pewnością, że ta osoba przyjdzie. Bo przyjdzie. W swoim czasie. Najczęściej gdy się na to otworzymy, gdy uporamy się ze swoimi wewnętrznymi problemami - tak,to trudna droga, ale przecież możliwa, inaczej gatunek homo sapiens wyginąłby lata temu

[Storożak]

A mnie zazwyczaj ktoś chce, kiedy ja mam to jeszcze w nosie, a jak zacznie zależeć, to już mnie nie chce, więc nie wiem co gorsze

[_someone_]

Nazwano mnie depresją dwubiegunową. Miałam czasy, w których byłam totalnie sama, kiedy byłam w depresji... Powiem Wam, że z perspektywy czasu - doceniam samotność wtedy, mimo że może to wydawać się na pierwszy rzut oka niedorzeczne - uwierzcie, że samotność jest nam w życiu bardzo potrzebna. Obejętnie z jakiego powodu i jakiego ta samotność jest rodzaju. Człowiek samotny może się wreszcie nad sobą zastanowić... W moim przypadku po okresie głębokiej depresji (czułam się jakbym była w piekle czy też więzieniu) i uwierzcie, byłam bliska zabicia się. Miałam już dokładne pomysły co i jak, ale pomyślałam o bliskiej rodzinie i bliskim mi kolegom czy przyjaciołom byłym (nawet tym którzy mnie zostawili). Proszę wszystkich tu obecnych o danie sobie czasu... Ten czas jest bardzo potrzebny wbrew pozorom - czas na przemyślenie siebie i innych. To nie jest samotność - to droga w dobrym kierunku! W kierunku odnalezienia siebie. Kiedy jesteśmy z innymi powiedzcie sami - Co tak naprawdę Wiemy o sobie nawzajem? Opinia innych ludzi jest ważna, ale tak naprawdę to my jesteśmy za siebie odpowiedzialni. Leczcie się kochani. Mi się udało. Zaczęłam się leczyć i chodzić na terapię. Nawet jeżeli Was nie stać - zawsze jest NFZ. Nie poddawajcie się i uwierzcie - samotność jest o wiele lepsza, niż życie pośród ludzi, którzy bardzo często Was po prostu nie rozumieją i wyciągają złe wnioski na Wasz temat (przez co są nieszczerzy). Właściwi ludzie do Was przyjdą. Musicie po prostu otworzyć się i mieć na uwadze, że wielu ludzi niewartych jest Waszej pięknej wrażliwości.

 

-- 25 lis 2014, 03:01 --

 

Pozostańcie sobą! Stawiajcie na szczerość. Bądźcie w porządku w stosunku do samych siebie. Bardzo Was o to proszę. Polska to chory kraj, w którym z braku środków utrzymania i ciągłego stresu, ciężko się odnaleźć w chorobie... Jest nas wiele... Jesteście nieszczęśliwi z jakiegoś powodu. Proszę, leczcie się - idźcie na terapię. Wiem, że to Polska. Ale! - nawet warto na to NFZ poczekać - na wizytę z psychiatrą czy też innym terapeutą (psychologiem) bądź zwykłym internistą (w celu, który musicie sobie obrać - jakoś nazwać po swojemu co czujecie, czego potrzebujecie i co Wam się wydaje, że dzieje się z Wami - byle Wam pomogli). Czasem lekarzom nie można odpuścić - kiedy nawet trzeba, nie bójcie się powiedzieć im, że wydaje się Wam, że wcale Wam nie chcą pomóc - obrali taką drogę a nie inną - dali im tytuł lekarza (a nikt nie jest nieomylny) więc niech Wam pomogą na Boga! Życzę powodzenia wszytskim zagubionym i jakby co, przyjmuję wiadomości na priva. Piszcie, dawajcie - postaram się w miarę możliwości odpisać wszystkim, którzy napiszą dzisiaj/jutro/na dniach, ale na pewno spodziewajcie się mojej odpowiadzi. Uwierzcie - jestem osobą po przejściach różnych smutnych i samotnych, a jednak widzę w tym wszystkim nadzieję, którą każdy wcześniej czy później widzi... (tak mi radziły różne osoby). Nie poddawajcie się!

[Storożak]

_someone_, chodzę na terapię z NFZ-u i idzie to jak krew z nosa. Już po drodze zdążyłam mieć związek, jego utratę, próbę samobójczą i depresję (w ciągu 1,5 roku), a jestem przez cały czas na lekach (antydepresanty).

[_someone_]

Trzeba o siebie walczyć Kamaja. Czy próbowałaś powiedzieć im, że to na Ciebie nie działa? i że Ci nie pomaga?