Nie wiem co to. Nie wiem kim jestem

[cap909]

Powiedzmy, że nazywam się X. Kiedyś w szkole podstawowej nikt mnie nie lubił przez moje poglądy i dlatego, że mam ADHD. Więc ja wymyśliłem coś, kogoś nadałem imię powiedzmy Y i mówiłem, że jestem Y. Potem przyszło gimnazjum, następnie technikum. W technikum poznałem wspaniałą kobietę która tak jak i ja nienawidzi Y. Obudziła i zakochała się w X. Chłopcu którym byłem w dzieciństwie spokojnym, miłym z kilkoma talentami i tak trwaliśmy razem było wspaniale, czasem kłótnie. Co jakiś czas budził się Y. Nadeszła wielka kłótnia i koniec. Ja nie zauważyłem, że wrócił Y w teorii wszyscy go lubią w praktyce nikt. Od rozstania minęły 2 miesiące w tym czasie nie zauważyłem powrotu Y tylko jak by to określić byłem nim i wciąż jest, rzadko jestem sobą a jak jestem to myślę nad tym co dziś złego zrobiłem. W końcu porozmawialiśmy normalnie i dowiedziałem się od niej gdzie jest X w którym się zakochała, że widzi Y. Chce do reszty skończyć z Y bo to jest przeciwieństwo mnie cham, prostak, cwaniak, same negatywne cechy, ale ludzie go lubią. Mnie po za nią nikt, bo lubię się m.in uczyć. Jak przez mgłę pamiętam gimnazjum i podstawówkę. Nie chce tak dalej żyć. Chcę być sobą i również odzyskać ją (chociaż ma innego), ale przede wszystkim chcę pozbyć się Y nie wiem czym to, on jest według psychologów jestem normalny, ale jak można nie pamiętać co się robiło cały dzień, żałować słów które się mówi bo tak naprawdę nie chce się ich mówić i być kimś kim się nie jest. Proszę pomóżcie mi. Teraz mam 20 lat i 0 chęci do życia. Myślę że jak zginę ja to zginie Y. Zaznaczę, że chciałem 2 razy popełnić samobójstwo to może być ważne lub pomocne.

[*Monika*]

cap909, Nie akceptujesz siebie takim, jakim jesteś. Tak to widzę.

Dziwne,że nikt z psychologów, u których byłeś, nie zaproponował Tobie psychoterapii. Przemyśl tą ewentualność. Z jakichś przyczyn nie akceptujesz siebie.

[Borsuk]

Też się dziwie, że nikt nie zaproponował psychoterapii, powiedziałeś psychologowi, że masz myśli samobójcze? Może potrzebujesz zmiany kolegów rzeczy takie jak zainteresowanie nauką są dużo bardziej akceptowane w starszym wieku nisz w podstawówce, może powinieneś nie tyle zmieniać całą swoją osobowość co bardziej dostosować X, jak kogoś nie interesuję nauka to o tym z nim nie rozmawiaj tak jak byś nie rozmawiał o filmie V z kimś kogo on nie interesuje, to nie jest równoznaczne z kompromisem twojej opinii o V.

 

Jak możesz żałować słów i mówić, że nie pamiętasz co robiłeś cały dzień? Może trochę przesadzasz? Nikt nie pamięta dokładnie wszystkiego co robił w ciągu dnia.

[cap909]

Zgadzam się z wami nie akceptuję siebie. Cały czas szukam akceptacji pośród ludzi którzy mi jej nie dadzą. Dziś byłem u mojego znajomego psychologa który mi powiedział dokładnie jaki jest mój problem.

[Gość]

I co CI powiedział?

[linka]

Radzę znaleźć nie psychologa - tylko certyfikowanego terapeutę - i zacząć poważnie pracę nad sobą. Samemu ciężko jest się zmobilizować a często najzwyczajniej w świecie nie umiemy tego zrobić...przydaje się pomoc specjalisty....

[cap909]

Wiem, że samemu jest ciężko, ale ja go znam od 14 roku życia w sumie traktuje mnie jak syna. Wsparcie bardzo ciekawe skoro kobieta którą kocham opuściła mnie z tego powodu, nie chciała wrócić, a jak pomógł mi ten znajomy to tak jak by do niej dotarło. Zrobiła się z niej dobra przyjaciółka chociaż ma drugiego nie bierze pod uwagę, że tym mnie krzywdzi. Inni też wielce pomocni się zrobili i w teorii każdy niesie mi pomoc. Jak potrzebowałem przez tyle lat pomocy to nikogo nie było i każdy gardził i mnie poniżał.

[*Monika*]

cap909, Z terapeutą powinno się być na dystans. Terapii nie może prowadzic osoba, którą znasz. To dla dobra Twojego.

 

-- 13 kwi 2011, 00:44 --

 

cap909, Z terapeutą powinno się być na dystans. Terapii nie może prowadzic osoba, którą znasz. To dla dobra Twojego.