pomocy

[monietta]

witajcie...od kilku miesiecy cierpie na depesje powiązaną z nerwicą lękową.boję sie wyjść z domu,boje sie miejsc publicznych,supermarketów,kościołów,rynku...boje sie,że w każdej chwili moge zwariować...czesto boje sie takze ze nie bede poznawac najblizszych i co wtedy zrobie...do niedawna bylam pelna energii zdrowa osoba...boje sie ze z tego nie wyjde...zapisalam sie od pon.na psychoterapie ale boje sie ze mi nie pomoze...zyc mi sie nie chce...mam 19lat i zero energii....blagam poradzcie co mam zrobic!!!czy to nerwica czy juz do reszty zwariowałam:(:(

[meskalina]

na pewno nie zwariowalas i nawet nie dopuszczaj do siebie takich mysli,

powodzenia i cieply usmiech na powitanie :)

[monietta]

Meskalina dzięki za odpowiedź...czy Ty także na to cierpisz?

[lily]

Witaj:) Ja też kidyś byłam zdrowa,energiczna i też zachorowałam w wieku 19 lat...Uczestniczyłam w terapii i uwierz mi--to bardzo mi pomogło!Postawiło na nogi...Potrzeba czasu ale myślę że Tobie też pomoże...I wiesz co?Myślę że sam fakt że zgłosiłaś się na terapię to najlepszy dowód że nie zwarjoawałaś i że chcesz to zmienić-to bardzo istotne...Trzymaj się dzielnie i pamiętaj że my tu jesteśmy i razem będzie nam lżej...

[monietta]

Lily witaj...ale to takie okropne,czuje sie tak beznadziejnie jak jeszcze nigdy w życiu...nie wiem co robić,już nawet normalnie porozmawiac z nikim nie moge bo zaczyna mi się w głowie krecić...to chyba jakiś koszmar...terapii boje sie i wstydze...nie chce wyladowac u czubków...

[lily]

Monietta!!

Uwierz mi ja też musiałam przełamać lęk i wstyd,ale kiedy spostrzegłam że chorują na to zwykli ludzie,których mijam na ulicy zrozumiałam że nie ma się czego wstydzić..Wiem że musi Ci być teraz bardzo trudno bo początki są najgorsze i doskonale rozumiem Twój lęk-przechodziłam dokładnie przez to samo..ale pomimo tego paskudztwa które mamy,postaraj się nie koncentrowć na tych myślach..jesteśmy tu dla Ciebie i razem jakoś sobie z tym poradzimy...przesyłam Ci dużo energii i pozytywnych myśli-zobaczysz,dasz radę..:*

[monietta]

kochana lily...dzieki,że mnie wspierasz..u mnie najgorzej z wyjściem z domu,na ta chwile wydaje mi sie to niemozliwe...nie potrafie zrozumiec ludzi ktorzy normalnie podrozuja...jejku nie zdaja sobie sprawy jakie mają szczescie...czuje sie tak obco wsrod rodziny....

[Lusi]

Witaj Monietta!

Nie sądzę, żebyś kwalifikowała się do czubków. Myślę, że jedyne czego możesz się obawiać, to to, że najbliższy czas spędzisz tutaj, na Forum. A u nas jest fajnie. Dziel się z nami tym co Cię męczy a postaramy się pomóc.

I nie ma się czego wstydzić. Wstyd to jest kraść, a nie być wrażliwym.

[monietta]

witaj Lusi...dzieki za wsparcie...ale to nie jest takie proste...wstydze sie i to okropnie...tak dlugo to ukrywalam i przez to chyba poglebilam w sobie chorobe...

[Lusi]

Nic nie jest w życiu proste, ale uwierz mi, że można to przezwyciężyć.

[monietta]

a jeśli mnie sie nie uda....czasem wydaje mi sie ze mam za duza wyobraznie i jak sobie cos ubzduram to zaczynam w to wierzyc....poprostu nie moge sie z tym pogodzic...wybaczcie

[Lusi]

Nie możesz myśleć, że Ci się nie uda.

Jak zaczniesz chodzić na terapię to na pewno będzie lepiej.

[monietta]

lusi a Tobie pomogło?co powinnam robić:zmuszać się do wyjścia z domu czy czekać???blagam doradźcie

[Lusi]

Możemy Ci doradzić, ale nie tutaj. Na tym subforum tylko się witamy. Radziłabym Ci napisać coś o sobie ale w odpowiednim miejscu ( subf. nerwica lękowa, depresja.... wybierz gdzie)

Nie myśl, że nie chcę z Tobą gadać, tylko mam wrażenie, że ktoś zaraz przystopuje ten temat.

[Dolores]

Witaj monietta

Napewno nie zwariowałaś. Wiesz, terapia pomaga, byłam tylko na kilku i odczułam znaczną poprawę

A w ogóle też mam 19.lat. Dasz radę, pozdrawiam