Twoja przyszłość

[uspiony]

Zaraziłem się, a było już dobrze. Pocieszyłem kogoś, a sam posmutniałem.

Czy jest tu ktoś kto nie widzi swojej przyszłości? Bo ja tak mam i nie wiem czy to kwestia braku wyobrażni czy po prostu głowa się nade mną znęca.

[Gość]

siema,

też nie widzę swojej przyszłości, a paradoks u mnie jest taki,

że 5 lat studiowałem pedagogikę, dopiero po obronie uświadomiłem sobie,

że ja nie chce pracować z ludźmi... nie umiem, spalam się,

czyli prawdopodobnie moje 5 lat pójdzie się ...

zaczyna wszystko od nowa, nie widzę tego za ciekawie...

[*Monika*]

siema,

też nie widzę swojej przyszłości, a paradoks u mnie jest taki,

że 5 lat studiowałem pedagogikę, dopiero po obronie uświadomiłem sobie,

że ja nie chce pracować z ludźmi... nie umiem, spalam się,

czyli prawdopodobnie moje 5 lat pójdzie się ...

zaczyna wszystko od nowa, nie widzę tego za ciekawie...

 

Może jest jakiś powód dla którego nie chcesz z ludźmi być.

Zastanawiałeś się daczego spalasz się i nie umiesz.?

Ja bym to wzięla pod lupę.

[Gość]

Może nie lubi ludzi po prostu..?

[Sorrow]

Też nie widzę swoje przyszłości.

[Gość]

Może nie lubi ludzi po prostu..?

 

 

a można tak po prostu nie lubić ludzi? bez powodów, zbyt proste to jest raczej,

 

właśnie to jest tematem mojej psychoterapii, dlaczego nie potrafię, nie umiem, albo nie chcę

żyć "między" ludźmi

[Gość]

A kto mowi, ze bez powodow..

 

W 99.9% przypadkow przed skutkiem wystepuje przyczyna.

[noswear]

mam dokładnie tak samo. studiuje 1 rok choc mam 20 lat, rok wczesniej pracowalem w roznych miejscach. z moich pasji zyc nie mozna, a nic innego mnie interesuje tak szczerze poza nimi, nie czerpie z niczego przyjemnosci, dodatkowo jestem osamotniony i wydaje mi sie ze do konca nie znam siebie, nie mam tez do siebie dystansu. potrzebuje pomocy, moze wy mi pomozecie, doradzicie. czuje sie strasznie, cholernie samotny i pewnie poteguje to zasrany fejsbuk, ktory jest jedynym zrodlem informacji o ludziach w tej chwili (przeprowadzilem sie z malego miasta do wawy i nikogo tu nie znam, w sensie godnego mojej uwagi, przyjaźni, poza tym oni nie maja dla mnie czasu. to dla mnie wielki problem, czuje jak przestaje dbac o siebie i sie soba interesowac, dlatego przestraszylem sie, ocknalem, ale nadal nie wiem co mam robic, utknalem gdzies w czasie. pomozcie

[chory]

Ja z dnia na dzień pozbyłem się natręctw, depresji i nerwicy, sam bez niczyjej pomocy! To jest możliwe.

[pobłażająca_sobie]

ja również - "nie widzę przyszłości", nie jestem w stanie sobie wyobrazić siebie za czas jakiś. wybiegam myślami do przodu i co widzę..? właśnie problem w tym, że nic, czarna dziura, pustka. ale czy może być inaczej jeżeli nawet nie wiem, czego właściwie chcę, do czego dążę.. ?

[Gość]

ale czy może być inaczej jeżeli nawet nie wiem, czego właściwie chcę, do czego dążę.. ?

 

No ja też tak mam, kiedyś moim cele było skończenie studiów, tylko że skończyłem je i teraz okazuje się, że kompletnie się do tego nie nadaje (resocjalizacja). Dlatego ważne jest aby stawiać sobie cele, ale ważniejsze żeby te cele były dobrze przemyślane.

pobłażająca_sobie wyznacz sobie jakieś cele, wtedy codzienność nabierze sensu, bo tak to nasze życie jest strasznie puste, przynajmniej ja tak mam. Drobnymi krokami do celu. Daj sobie szanse i czas.. :)

[pobłażająca_sobie]

zgadzam się Brid, wieje pustką..ale mam nadzieję, że ja również odnajdę swoją drogę, że nie jest to stan permanentny.. a że trafiłam na dobrą terapeutkę chcę wierzyć, że mi się uda, że się po drodze nie poddam.

[Gość]

Ja nie wiem co będzie dalej,nawet jutro.

Po prostu wolę o tym nie myśleć.

Najchętniej nie myślałabym o niczym,bo zaraz wchodzi mi do głowy szkoła

[mel89]

Mnie trochę przygina rynek pracy. Nie chcę brać udziału w wyścigu szczurów, uważam to za naprawdę obrzydliwe, wszędzie widzę wyzysk człowieka przez człowieka, nie czytam już nawet newsów gospodarczych, nie słucham polityków, bo mi się nóż w kieszeni otwiera.. I tak bardzo chciałabym mieć wpływ na to wszystko, jestem osobą, która chce mieć wszystko pod kontrolą a wiem, że nie ma takiej opcji. Mogę za to mieć wpływ na własne życie i muszę zebrać się w garść!

[Gość]

zgadzam się Brid, a że trafiłam na dobrą terapeutkę chcę wierzyć, że mi się uda, że się po drodze nie poddam.

 

 

a myślisz, że są lepsi i gorsi terapeuci ??

ja strasznie nie lubię chodzić na moją terapie, często szukałem winy właśnie w osobie terapeutki, że to ona jest do niczego, że nic nie potrafi zrobić ze mną. A tak na prawdę, to problem jest w mnie. Nie dzieliłbym raczej terapeutów na złych i dobrych.

[*Monika*]

Brid, Mówi się o procesie terapeutycznym i związku terapeuty z pacjentem.Jeśli jej nie ufasz o jaki sens ma terapia?

Najlepiej to porusz ten temat na sesji, powiedz o tym,że szukasz w terapeutce winy. To może być kluczowa sprawa.