Życie z nerwicą w tle...

[krolewna]

Jak wyobrażacie sobie dalsze życie z nerwicą,czy można żyć normalnie,godzić swoje życie prywatne i zawodowe z chorobą w tle? Czy istnieje jakakolwiek szansa żeby pozbyć się jej na zawsze,bez żadnych leków,czy możemy zapanować nad nią sami i zapomnieć że istnieje? Bardzo proszę wpiszcie swoje odczucia,być może znajdziemy złoty środek na nią. Pozdrawiam

[atewu]

kiedy wydaje mi się,że jest dobrze, to cholerstwo wraca:(

[krolewna]

U mnie też to powraca jak cholerny bumerang,jak zaczynam normalnie żyć i nie boję się wychodzić z domu,zapominam że coś takiego we mnie tkwi to ten "przyczajony tygrys"atakuje w najmniej oczekiwanym momencie. Tak naprawdę to tego się nie pozbędziemy. On jest jak najgorszy wróg przyczepiony do naszej osobowości.

 

[Dodane po edycji:]

 

Zaczęłam nastawiać się pozytywnie każdego ranka,myślę tylko o przyjemnych rzeczach,sytuacjach, ludziach. Trochę to pomaga,zapominam o tym koszmarze i na pewien czas jest ok. Jednak pozytywne myślenie pomaga, ja wiem że nie mogę się załamać,dołować cały czas bo znam siebie i gdybym tak robiła to cało z tego nie wyjdę. Nie można poddać się tej chorobie,trzeba walczyć. Ona powraca do nas cały czas,ale jeśli nauczymy się ją kontrolować to nie będziemy na pozycji straconej.

[Alter-Super-Ego]

Spora część naszego znerwicowanego społeczeństwa żyje z tym, nie mając nawet świadomości własnego problemu. Paradoksalnie niektóre z nerwic są silnym motorem napędowym działań nerwicowców, dzięki którym osiągają sukcesy zawodowe. Takie zachowania, pozytywnie oceniane przez najbliższe środowisko są dodatkowo utrwalane. Ostateczny bilans bywa zazwyczaj destrukcyjny, ale porażki (np. w relacjach z najbliższymi) rzadko widzą światło dzienne.

 

A jeśli ktoś już wie, że ma nerwicę - to jak w "Matriksie" - dostaje do ręki dwie tabletki Ale to strach się z tym zmierzyć.