pierwszy post:)

[Gość]

Witam , jestem nowa na forum , już od dłuższego czasu zastanawiałam się nad dołączeniem i stało się :)moim problemem jest rzecz następująca- nie wiem co się ze mną dzieje, chyba wariuje i szczerze powiedziawszy wcale mi sie to nie podoba.Chciałam popisać tu trochę o moich odczuciach i być może dowiedzieć się od Was czegoś co podniesie mnie na duchu albo i nie ale przynajmniej będzie zabawne;)Więc tak , troche sie tego nazbierało ale postaram sie zacząć od początku.Kilka lat temu , może nie jakos długo ale ze 3 lub 4 lata temu zauważyłam u siebie dziwne zawroty głowy w sytuacjach stresujących , jakieś lęki bliżej nie zdefiniowane , z początku było to bardzo sporadyczne(tak góra ze 3 razy do roku) i krótkotrwałe więc zbytnio nie zawracałam sobie głowy ale z biegiem czasu zauważyłam że zmienia sie mój charakter , kiedyś tryskająca humorem , zaczęłam robic sie posepna i w ogóle bez radości , oczywiście nie od razu tylko jak mówie z biegiem czasu ,doszły jakieś dziwne lęki , np przez ostrymi przedmiotami , lęk że sobie lub komuś coś zrobie , że kogoś nieswiadomie skrzywdze lub otruje (sama wiem że to głupie ale zdarza misie tak mysleć jednoczesnie wiedząc że to brednie)i w ogóle takie jakieś dziwne sprawy , jak kilkakrotne sprawdzanie kuchenki , drzwi , potrzeba kilkukrotnego przeliczania czegoś w myslach lub przeczytania jakiegoś zdania z czytanej książki kilkukrotnie np całego , potem wyraz po wyrazie , potem znów całego i jeszcze raz wyraz po wyrazie itp , nie zawsze tak jest ale zdarza sie, to nie przeszkadza jakoś szczególnie , przynajmniej wiem że nie spale domu:)) ale te lęki , np oglądając jakiś horror zastanawiam sie czy jakims cudem ja mogłabym coś takiego komus zrobic albo sobie i potem boje sie że tak:( itp ,boje sie czasami odzywać w towarzystwie z obawy że mnie wyśmieją , w kolejce do kasy mam czasami takie uderzenia gorąca ze strachu że sie zająkne że az z tej kolejki wychodze.Takie tam , wydawało by sie typowe objawy nerwicy ale troche sie boje żeby mi to sie nie przerodziło w jakaś schizofrenię .Pozatym czuje sie z tym sama bo nikomu o tym nie powiem (chyba że psychiatrze) a juz na pewno nie rodzicom bo mama ma podobne problemy i leczy sie więc mi nie pomoże a tato to z pewnością od czubków by mnie wyzwał(niestety ma takie podejście:( )Także tak to ze mną jest , czasami czuje sie panią swiata i chęc życia przeogromną a czasami to po prostu "zabija"mnie mysl że najpewniej zwariuje i juz z tego nie wyjde , takie tam , że tak powiem , huśtawki nastrojów.Mysle że w miare wszystko napisałam , lęki , chuśtawki nastrojów, lęki lęki, zawroty głowy , obniżona koncentracja , niechęć , brak humoru i motywacji (na zmiane z euforią i dalekosiężnymi planami , tzn nie koniecznie podboju kosmosu ale dobrej pracy w wiekszym mieście i ogolnie poradzenia sobie w życiu:)))Jakby ktoś to przeczytał i napisał pare słów od siebie to byłabym wdzięczna, z góry dziękuje:)

[Gość]

Wybacz, będę szczery, dla mnie to co napisałaś brzmi strasznie podejrzanie i nienaturalnie, wydaje mi się że coś kręcisz.

Jeśli się mylę, wybacz, to tylko takie tam :( domysły.

 

"Prostych słów się boi największy nawet twardziel,

prawdziwa moja miłość nazywa się Ajrisz, nazywa się Ajrisz"

[Gość]

Tak jak mówiłeś to tylko Twoje domysły , błędne zresztą.

[Gość]

W takim razie proszę o wybaczenie, bawię się w domorosłego psychologa i nie zawsze mi wychodzi. Pozdro

[Gość]

w sumie może i można odnieść wrażenie że dziwnie pisze ale to dlatego że to pierwszy post mój w ogóle na tym forum i nie wiedziałam od czego zacząć to napisałam wszystko hyh