Co trzyma was przy życiu?

[cheiloskopia]

Czasem mam wrażenie, że dokładnie to, co napisali moi przedmówcy.

 

Innym razem świadomość, że mam cudownego brata, który mnie potrzebuje i nie mogę mu tego zrobić.

 

W przebłyskach dobrego nastroju czuję, że jestem jeszcze młoda i moje życie jeszcze się poukłada - nie zawsze będzie to tylko bezsens, niemoc, stagnacja i marazm.

[Gość]

Bliscy i taka malutka, prawie że niewidoczna iskierka nadziei tląca się na dnie serca, która czasem gaśnie i wtedy robi się niebezpiecznie, trzeba przetrwać plus świadomość, że to chwilowe, że emocje są nietrwałe, że nie zawsze tak to będzie wyglądało.

[cheiloskopia]

świadomość, że to chwilowe, że emocje są nietrwałe, że nie zawsze tak to będzie wyglądało.

 

Dokładnie; problem jest tylko w tym, że nie robię nic, kompletnie nic, by cokolwiek w moim życiu zaczęło wyglądać inaczej...

[Korat]

Od zawsze intuicja mi mówiła, że nie dam rady, jeśli nie nauczę się żyć z tym że żyjemy umoczeni po uszy w kupie. beznadziejne, żałosne, patologiczne sytuacje zdarzają się co krok i nigdy nie byłbym w stanie zamieść je pod dywan żeby optymistycznie patrzeć na świat. Mój mózg wymaga realizmu i kiedy uzmysłowiłem sobie, że to brązowe co spływa do klozetu jest jakby uosobieniem całego tego shitu oplatającego rzeczywistość. A przecież jakoś potrafię przejść beznamiętnie obok faktu, że w ciągu życia chodzi się tysiące razy do kibla. Czemu by tak samo nie odnieść się do innego rodzaju odchodów. Do tych wszystkich nieszczęść jakie spotykają nas i innych. Teraz jestem pogodzony z tym, że cierpienie i zło zawsze będzie nam towarzyszyć, a my po prostu musimy nabrać do niego dystansu jak do tej kupy w klozecie i konsekwentnie sprzątać ten bałagan jaki po niej pozostaje. Nauczyło mnie to skupiać się na szansach, tym co rozwija i jest dla mnie dobre, ale jednocześnie pamiętać o odpadach, że ich się nie da uniknąć i że życie wymaga ciągłej troski i porządków żeby nie utonąć w g...

[Pieprz]

Przy życiu trzyma mnie świadomość że mam tylko jedno.

[bedzielepiej]

jedzenie

[TailsDoll]

Szczątkowa nadzieja w to, że jeszcze będzie lepiej

[ma_kowalewicz]

mój syn!

moja gorsza połowa.

[insadness]

Trzyma mnie świadomość jak wygląda samobójstwo ze strony najbliższej rodziny i ewentualnych znajomych, nawet tych sprzed lat. Nie mogę zostawić ich jak mnie zostawiono, nawet jeśli nie bardzo ich obchodzę...

Poza tym przecież chce się żyć... Tylko nie w taki sposób. W taki bliższy własnym marzeniom... Tego bym Wam też życzyła.

[Gość]

Pełno jest rzeczy które mnie trzymają przy życiu :)

 

- trzeba zaopiekować kilkoma krzakami agrestu i porzeczki w ogródku, tak by obrodziły i może nawet zrobię wino porzeczkowe w lecie, niewiele śniegu było, ale i tak je przygniotło

- koty

- nowinki techniczne, które będą się pojawiać na stronach internetowych

- w czerwcu obejrzę mecze polaków na Euro

- zamierzam kupić nowy wypasiony smartfon

- założyłem konto na nerwica.com i jest nawet spoko

- zrezygnowałem z czytania, dyskusji, głębokich refleksji itd. na temat sensu życia, do niczego dobrego to nie prowadzi

- bliscy w których mam opacie

 

Wszystko to sprawia, że się trzymam :)

*w kolejności odwrotnej.

[Peter88]

Rodzice a raczej matka, to że mam dach nad głową i co żreć, że mogę skorzystać z neta i przy tym wypić ciepłą kawę. Po części świaodmość, dzięki takiemu forum, że nie jestem odosobniony w swoich odchyłkach od normy, no wybaczcie...

[akwen]

Rodzice a raczej matka, to że mam dach nad głową i co żreć, że mogę skorzystać z neta i przy tym wypić ciepłą kawę. Po części świaodmość, dzięki takiemu forum, że nie jestem odosobniony w swoich odchyłkach od normy, no wybaczcie...

 

Ależ mi jest bardzo miło, nie jestem pewien jak reszta, ale większość zapewne też oczekuje na forum zrozumienia i jest gotowa zaoferować to samo.

[Gość]

Dzieci, żona i jakieś tam resztki moich pasji, które kiedyś dosyć ambitnie pielęgnowałem. To forum też mi dużo daje.

[alone05]

- mam wspaniałą mamę

- książki, które czytam

- słodycze, które mogę wcinać

- dobre jedzenie

- pieniądze

[chojrakowa]

rozpęd

[Phobos1]

Dobre pytanie w wątku. Może przeświadczenie, że każdy po coś na tym świecie żyje - ma jakiś cel/misję do spełnienia. Widocznie jej jeszcze nie znalazłem, jestem na dnie. Ale Hitler też mial podobne rozterki, też był na dnie, a został wodzem III Rzeszy. Chociaż może to zły przykład .

[Raito]

Coraz mniej rzeczy.

* Na pewno jakieś niewielkie przyjemności: bieganie, dobre jedzenie, fajne filmy i seriale, możliwość pogrania w fajne gry, przeczytania fajnych książek.

* Ciekawość, w jak wielką żenadę przeistoczy się moje życie.

* Mała nadzieja, że może kiedyś spotkam kogoś podobnego sobie, kogoś kto mnie zrozumie, w kim będę miał jakiekolwiek oparcie. Nie mówię tu o jakiejś śmiesznej miłości czy innej stereotypowej bzdurze, ale nawet o zwykłej wzajemnej sympatii nieobwarowanej żadnymi czynnikami zewnętrznymi.....

[nvm]

Są takie chwile, kiedy w pewnym sensie odechciewa mi się życia (na przykład teraz). Są one na ogół spowodowane lękiem i zmartwieniami. Ale jednak nie jest to na tyle silne, żebym chciał ze sobą skończyć. Choćby dlatego, że jest nadzieja. A pomijam już inne rzeczy, które mnie przed tym mogłyby powstrzymywać (instynkt samozachowawczy, miłość do bliskich, lęk przed piekłem).

[Gość]

sex

[kazimierz61]

Pomimo tylu leków i niekończącego leczenia się, to i tak przychodzą mi czasem myśli samobójcze, jak i w hipomanii, bo nie wiem co ze sobą zrobić, i to jest w tym najgorsze bo nigdy nie wiem co przyjdzie mi do głowy, no i w depresji, bo tak się źle czuję że chcę ze sobą skończyć.

[Mezus]

"Przyzwoitość", poczucie obowiązku i uczucie...

"Przyzwoitość", bo nie powinno być tak, że dziecko umiera przed rodzicami. A moi, w kiepskim zdrowiu, ale się kolebią po świecie.

Poczucie obowiązku, bo mając dzieci, które znikąd się nie wzięły i się o przyjście na świat nie prosiły, mam psi obowiązek zapewnić im wszystko co najlepsze do życia. Jak skończą 18 lat, to już trochę inaczej będzie wyglądało...

Uczucie- kocham swoją Rodzinę... Rodziców, żonę, dzieci i nie potrafiłbym Im życia przetrącić swoją nieporadnością, z głośnym zakończeniem.

 

A tak?

Nie raz, nie dwa, głośno lub cichutko stwierdzam, że zajefajnie byłoby zejść.. Nie koniecznie w wyniku własnej decyzji, ale gdyby tak ktoś pomógł- jakiś wariat za kierownicą, jakaś cegła w drewnianym kościele...

 

A z trzeciej strony, po to chodzimy do lekarzy i w różne cuda wierzymy, żeby się kiedyś zdrowymi obudzić i mieć w d...e koszmarne wspomnienia.

Zawsze będę pamiętał jedne z ostatnich słów umierającego przyjaciela, który zadzwonił do mnie kilka godzin przed śmiercią. Nie, że się boi, nie że czeka, ale że ma świadomość, ilu okazji nie wykorzystał i ile czasu przeciekło Mu między palcami...

Szkoda, że do takich wniosków człowiek się witając z kostuchą przekonuje.

Pamiętam też, jak niewiele wcześniej łkał mi w słuchawkę... nie, że boli, że wszystko koło Niego żona a później pielęgniarki musiały zrobić. Wył z bezsilności, że sam nie może paska z szlafroka przerzucić i się zadzieżgnąć- przerzuty spowodowały, że niemal całkowicie bezwładny był przed ostatnie -naście tygodni. A dla Niego, chłop sam takie rzeczy powinien rozwiązywać, nie dokładając problemów rodzinie...

 

RiP Robert...

[mrs.hanger]

Mój facet i dobre jedzenie. Chyba nic więcej jak na razie.

[sebo001]

Wiara, że to całe zaburzenie wygaśnie i wróci właściwy Sebul.

[Semir]

Swiadomość że jeszcze mam co osiągnąć w tym życiu :). Nie mam rodziny,żony dzieci pieniedzy mieszkanie zadluzone po uszy a ja sie ciesze jak glupi do sera. Chyba na powaznie cos ze mna jest nie tak

[Judelaw]

Jedynie to że kocham życie pamiętam czasy gdy byłem zdrowy lub gdy byłem w hipomanii i było miło.I to że mam złudną nadzieję że kiedyś wszystko się ułoży chociaż wiem że to nie możliwe to i tak jakoś podświadomie wierze.Gdyby nie to,to sznurek i do zobaczenie po drugiej stronie.