Brak sumienia

[Jan1234]

Proszę o pomoc w rozwiązaniu mojego dylematu: czy coś ze mną jest nie tak?

 

Nigdy nie czułem na prawdę wyrzutów sumienia, one się nie pojawiały, pojawiły się tylko raz, ale bez powodu: bardzo silne, stopniowo ustępowały z powodu zażywania leków (leczę się psychicznie); podobnie z uczuciem miłości do innego człowieka - nie występuje (pojawia się ono tylko przy wyobrażeniach - rzadko). Nie inaczej z uczuciami przyjaźni oraz skruchy. Poczucie winy i wstyd występuje nieczęsto. Jakkolwiek - jestem spokojnym człowiekiem, nikogo staram się nie bić, jestem grzeczny. Jakichś konfliktów z prawem nie miewałem.

 

Myślałem o tym, że jestem socjopatą, ale jestem grzeczny, ułożony.

 

Co mi jest?

 

Proszę o odpowiedź,

z pozdrowieniami.

[thbthb]

Też to mam, ale ja wiem co mi jest... Też mam nieadekwatne emocje w jednych sytuacjach i zbyt mocne w innych... Albo kompletny brak, nawet kiedy inni wyją z płaczu - ja stoję i nic nie czuję... Ale ja mam borderka...

[Jan1234]

Dziękuję za odpowiedź.

 

Odnośnie tych wyrzutów sumienia - one pojawiły się bez wyraźnego powodu, od schizofrenii (nie jestem jej pewien, diagnoza trwa [chyba, że psychiatra już wie]; taki objaw chyba istnieje w tej psychozie, prawda?), więc nie jest tak, że czuję czasem rzeczy bardziej, a czasami w ogóle.

 

Odnośnie tych objawów, to jeszcze:

- jestem typem samotnika;

- nie odczuwam za bardzo samotności;

- jestem niezbyt wrażliwy na innych (czasem szkoda mi niektórych, jeżeli się coś złego dzieje);

- nieprzywiązywanie się do ludzi, brak więzi;

[tet]

witaj, skoro tu piszesz to znak, że czujesz - coś z Tobą nie tak. ciekawość czy zaniepokojenie?

 

w przypadku socjopatii prędzej czy później dochodzi do jakichś konfliktów ze społeczeństwem, bo taka jednostka nie potrafi współżyć z innymi ani dostosować się do panujących norm.

 

natomiast u Ciebie można zaobserwować elementy osobowości schizoidalnej. za Wikipedią:

 

"ten typ osobowości cechuje się tendencją do izolowania się, niewytwarzania silnych związków oraz wycofywania się z kontaktów emocjonalnych i społecznych, uznawania ich za niepotrzebne. Przy dużej wewnętrznej wrażliwości wyrażanie uczuć jest ograniczone, co powoduje pozorny chłód i dystans uczuciowy. Pacjentów ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości nie obchodzą ani pochwały, ani nagany. Często występuje u nich poczucie osamotnienia i niezrozumienia przez otoczenie, podejrzliwość, niemożność odczuwania przyjemności. Osoby cierpiące na to zaburzenie na ogół działają samotnie, często żyją w świecie marzeń i fantazji, są ambitni, skłonni do introspekcji, ekscentryczni."

 

widzisz jakieś podobieństwa?

[Jan1234]

Dziękuję za odpowiedź.

 

Muszę się przyznać, że dominuje tu moja ciekawość, ale i zaniepokojenie: chciałbym na przykład kochać swoich rodziców.

 

Możliwe, że tym socjopatą nie jestem. Nie ma u mnie zbytnich konfliktów społeczeństwem.

 

Wiele cech schizoidalnych pasuje do mnie, jeżeli nie wszystkie. Izoluję się, lubię wykonywać zajęcia w samotności itp.

 

A teraz pytanie:

Czy ktoś z Was, forumowiczów, nie wie, czy w osobowości schizoidalnej występuje sumienie czy nie? I czy takie osoby są zdolne kochać, przyjaźnić się? Moje kontakty z innymi osobami są płytkie.

 

A może to przez schizofrenię (której istnienia nie jestem pewien) lubię się izolować? Musiałbym ten temat przemyśleć.

 

Jednocześnie proszę o odpowiedź na powyższe pytania.