Dryagan

Kochani, życzę Wam żeby wszystkie depresje, nerwice i inne zaburzenia zostały w 2024 r. i nigdy nie weszły z wami do 2025 - jednym słowem zacznijcie cieszyć się życiem na 100%!!!!

@W kwestii spamu - @Verinia dziękuję za zgłoszenie. No nie możemy być 24/7 na Forum, a ostatnio spamerzy się rozbestwili.

Hej @aniam97 widać, że zmagasz się z ogromnym ciężarem. To, co zrobiłaś dla mamy, jest naprawdę szlachetne, ale rozumiem, że kosztowało Cię to bardzo dużo, szczególnie emocjonalnie. Możesz czuć złość i frustrację – to normalne, bo musiałaś przerwać coś, co było dla Ciebie ważne. To, że wróciłaś do domu, może być trudne, bo stare schematy mają ogromną siłę. Ale to nie oznacza, że się poddałaś. Zrobiłaś krok w tył, żeby móc później zrobić krok naprzód – terapia, którą wznowisz, to szansa na poukładanie tych rozdrapanych spraw. To, że teraz jest chaos, nie oznacza, że tak będzie zawsze. Rozumiem, że praca, wynajęcie pokoju i ogólna sytuacja wydają się przytłaczające. Może warto skupić się na jednym małym kroku na raz, nie na wszystkim naraz. A jeśli możesz, spróbuj jednak skontaktować się z psychiatrą – to pomoże Ci odzyskać choć trochę stabilności. Pamiętaj, że ten wstyd, o którym piszesz, nie definiuje Ciebie ani Twojej wartości. To normalne, że w takich momentach czujesz się zagubiona. Ale już sam fakt, że wróciłaś tutaj, napisałaś i szukasz wsparcia, pokazuje, że masz w sobie siłę. Trzymaj się, nie jesteś z tym wszystkim sama.

Skoro już wiesz, co jest Twoim problemem, znasz te schematy - możesz z tym walczyć. Też miałem kiedyś podobny problem - byłem zaborczy i zazdrosny, mało przez to nie straciłem kobiety, którą kocham. Musiałem z tym walczyć i walczyłem z całych sił. Teraz jestem prawie od tego wolny. No prawie... Jak mnie ogarnia znowu jakaś zazdrość o kontakty z innymi - szczypię się z całej siły w rękę i wracam na właściwe tory. Grunt to znać swój problem, a Ty już znasz - walcz z tym!!!

Najserdeczniejsze....

@fixumdyrdum nie wiem, nie znam tego z autopsji

@Tralala2024 za mało o Tobie wiem, nie mam pojęcia jaka jest Twoja sytuacja - czy masz pracę itd. Zatem nie poradzę, staraj się - jak napisałem, nic nie tracisz, najwyżej nie dostaniesz

W sumie zawsze można próbować, najwyżej nie dostaniesz. A nie myślałaś się starać o rentę? Może byłoby to bardziej zasadne

Nie, nie w tym sensie. Sam mam ChAD i wiem, że lekko nie jest. W sensie, że świadczenie rehabilitacyjne otrzymuje się po dłuższym zwolnieniu, jak jest szansa, że wrócisz do pracy, ale jeszcze czujesz się źle.

Ja weekend o 15.30 - też wracam do pracy 2 stycznia Pozdrawiam

@Tralala2024Tak jak napisałem, tak serio nic o Tobie nie wiemy. Bo to, co napisałeś wyżej, raczej Cię nie kwalifikuje

Tu masz informacje o tym komu przysługuje świadczenie rehablitacyjne: https://www.pfron.org.pl/komunikaty-z-regionu/szczegoly-komunikatu/news/porady-rehamanagera-czym-jest-swiadczenie-rehabilitacyjne-przyznawane-przez-zus/ Raczej się nie łapiesz, ale nie podajesz za wiele informacji, więc może czegoś nie wiemy

@powerade33 AI sztuczna inteligencja w wersji dialogowej - możesz sobie pogadać w niemal każdym języku Dziwne, że nie znasz

Nie wierz we wszystko, co pisze ChatGPT przede wszystkim. To narzędzie, nie wyrocznia, ani tym bardziej wiarygodne w kwestiach medycznych narzędzie. Nawet nie wiesz jakie bzdury potrafi wypisywać. Efekt brania leków to sprawa indywidualna - czasem szybciej, czasem dłużej się czeka na poprawę. Wiadomo - na to co dobre trzeba czekać

Ale, że jak to "telefon do szefa", to chyba jak się ma z nim jakąś prywatną z nim umowę. Ja mogę co najwyżej wziąć urlop na żądanie 4 dni w roku (w ramach limitu dni urlopowych), albo dodatkowe dwa dni w roku na tzw. "siłę wyższą" (50% płatne), sam telefon do szefa w moim przypadku zupełnie nic nie da - muszę to załatwić formalnie. Względnie praca zdalna, też muszę złożyć wniosek wcześniej niż w danym dniu i jest limit tych dni, kiedy mogę pracować z domu. Jak nie mogę iść do pracy, bo źle się czuję, muszę wziąć albo urlop (jak jeszcze coś mam z danego roku) albo zwolnienie.