nothing_positive

A ja na rozsądek zjadłam suchą bułkę i...nie mogę wytrzymać świadomości, że mam to w żołądku. ;c

arhol Nie umiałam. Byłam w strasznym stanie. Sam fakt, że następnego dnia próbowałam popełnić samobójstwo.. Nie wiem po co to mówię. Po prostu jestem wrakiem ok?

Ja ostatnio pocięłam się na urodzinach koleżanki. ;c

U mnie z reguły terapeutka w ogóle nie ogarnia o czym mówię, tak strasznie chaotycznie o wszystkim mówię i zmieniam tematy....sama w końcu się gubię, nie pamiętam już o co mnie pytała na początku...w końcu wkurwiam się na siebie i się zamykam. ;c

A ja się cieszę, bo odrzuca mnie od jedzenia. Nie mam napadów bulimicznych...na samą myśl o tym, że miałabym znowu wisieć nad toaletą mam dreszcze.

Też miałam tak przez długi czas. W sumie do dziś często zmienia mi się głos...ale teraz to chyba bardziej wynika z tego, że często sama nie wiem kim jestem. A...nevermind. W każdym razie...to rzeczywiście może wynikać z kompleksów. Myślę, że nie ma czym się martwić, a po prostu poczekać aż kiedyś minie razem z nabraniem pewności siebie. Będzie ok!

Psychoterapia? To super, że będziesz chodzić. Naprawdę. I mam nadzieję, że za jakiś czas napiszesz jak to świetnie się czujesz. <3

Wiesz...takie ziółka z apteki bez recepty...bardzo wątpliwe żeby działały, choć nie próbowałam. No właśnie...nie wiem. Psychoterapia podobno pomaga zmienić postrzeganie obrazu siebie samej. Zniekształconego przez chorobę obrazu.

Z reguły to w ogóle nic nie daje. ;c

No właśnie. Zawsze myślenie: najem się i koniec nic nie daje. Bo mam skurczony żołądek. Najadam się, ale nie oczami. Nadal muszę coś zjeść. Aż w końcu nie ma wyjścia, brzuch mi rozrywa i trzeba zrobić to co konieczne. I potrzebuję móc bluźnić! Kurczę. ;c

Jesteśmy silniejsze, ale od czego? Od obżerania się, czy anoreksji, czy...pogubiłam się. ;c

Żebyście wiedziały ile ja zjadłam. ;c Zaraz się poryczę.

Może czas pójść do lekarza i poprosić o zmianę leku? ;c

Lady Em. i damy radę!

Właśnie to jest najgorsze....to uzależnienie. Jeśli nie chudniemy...nie jesteśmy szczęśliwe. Wszystko sprowadza się do tracenia kilogramów. To przejmuje zupełnie kontrolę....ja cały dzień myślę o jedzeniu. Mam już dość. Całe moje życie się teraz wokół tego kręci.