Dąbrówka

mogę i ja pojęczeć? Słuchajcie o klikunastu dni jestem nie do życia - no może z małymi chwilami kiedy odżywam. Już sama nie wiem czy to nerwica czy ta pogoda czy chroniczne niewyspanie czy cos mi jest innego (chociaż ostatnio porzebadałam sie na wylot i zdrowa jestem jak byk!). Cha, żebym tylko tak się czuła!!! Tyle mam obowiązków na codzień, w pracy też muszę robić dobrą minę, bo mam kontakt z klientami lecz faktycznie to padłabym z chęcią na łóżko i poszła spać albo ukryłabym się gdzies w jakiejś chatce w lesie aby uciec od tego wszystkiego.....nic radości życia i sił witalnych we mnie nie ma a jeszcze tak nie dawno mobilizowałam was do walki, eh szkoda gadać.....

Ja też uważam, że twoja wybranka nie zasługuje na twoje względy. Miłość to też kompromisy, na które ona nie chce iść tylko stawia ci warunki. Nie rezygnuj ze swoich marzeń i dąż do celu - ty coś osiągniesz a ona w najlepszym razie dostanie pracę jako pomywaczka w kanjpie (bez języka i wykształcenia nie ma co mysleć o karierze w Anglii czy gdziekolwiek), utrzymanie tam też wiele kosztuje (wiem bo byłam i widziałm też tych którym sie nie powiodło, koczujących na dworcach, bezdomnych, którzy za punkt honoru wzięli sobie zrobienie kariery a skończyli na dnie i nie mają nawet za co wrócić do kraju). Jednym słowem wg mnie ona igra z twoimi uczuciami a to nie nazywa sie miłość.

Kasiu, trzymaj się - ja dzisiaj jakoś się mam względnie ale to nie pełnia szczęścia. Kto zresztą wie co będzie jutro, pojutrze itd......co ja mówię ja nawet nie wiem jak będę się czuła wieczorem a zauważyłam że często łapią mnie różne dziwactwa właśnie na wieczór. Kasiu a może trochę za dużo tych tabletek? Współczuję ci tych zwrotów, ból głowy jestem jeszcze w stanie wytrzymać ale zawroty zawsze wprowadzają mnie w panikę. Na pocieszenie, ściskam cię mocno i pamiętaj :NIE DAJ SIĘ :)

darekk - mam jota w jotę takie same objawy jak ty. Jak ty sobie z tym radzisz? Ja wpadam w panikę szczególnie gdy wiruje mi coś albo czuję falowanie, dochodzą jeszcze szumy albo piszczenia w uszach i ciśnienia w głowie. Gdy mam te objawy, to choćym nie wiem w jak dobrym była humorze to zaraz mi on mija, jestem smutna i biję się, że w końcu coś mi się stanie.

nienawidzę poniedziałków..........wszystko mnie boli, najchętniej poszłabym spać, jakoś mi słabo i czuję się rozbita. Eh, ale nie ma co marudzić tylko wziąć się w garść. Kochani, to od nas zależy jaki będzie dzisiejszy dzień:) , także uśmiech na twarz, myśleć pozytywnie i jakoś to będzie!

no, jakoś względnie. Wczoraj na wieczór czułam się nie najlepiej (ból głowy i uczucie, że zaraz umrę), więc położyłam się spać.

Dziewczyny, no to witam was w klubie. Szumy mam niezależnie od pozycji i co robię ale mam w określonych sytuacjach, o których juz pisałam. Ale............zrobiłam sobie już trzy razy świecowanie uszu i jakoś przeszło a i głowa mnie nie boli........coś w tym chyba jest!

Lusi, miałam dzisiaj dokładnie taki sam początek dnia: młodsze grymasi, że boli go głowa i brzuch a tu trzeba iść do szkoły, starsza - wszystko jej nie pasowało od ubioru począwszy na humorach skończywszy, mąż daleko a ja dzisiaj też odkąd weszłam do pracy nie czuję się dobrze - chyba pogoda albo nerwy poranka zadziałały i najchętniej uciekłabym do domu a nie mogę.....udało mi się opanować jeden atak, ale czuję że to nie koniec na dziś, jakoś mi słabo, mam mrówki na głowie, napięcie w oczach.......oby tylko przeszło......

Kasiu, ja też jeszcze kiladziesiąt dni temu starałam się zmobilizować was do walki z tą przeklętą nerwicą ale teraz to i ja już nie mam siły na nią. Myślę, że do naszych objawów przyczynia się pogoda (ciągłe zmiany frontów, aury i ciśniania powodują nasilenie objawów). Ja w pracy jako tako funkcjonuję ale niemal codziennie wieczorem łapie mnie ból głowy i inne nieznośne objawy (zawroty, ciśnienie w głowie i inne), że trudno mi nieraz nie myśleć, że to tylko nerwica a nie jakaś straszna choroba np. guz w mózgu a jeszcze nawał codziennych obowiązków też dobija. Trzymaj się :)

ja też tak mam. Tyle złego dzieje się ostatnio wokół nas, że gdy o tym czytam czy oglądam (staram się unikać niektórych programów w TV, bo wiem że nie zniosę napięcia), to często czuję nadchodzący wzrost ciśnienia czy panikę. Dzięki lekom i swojej pracy nad umysłem funkcjonuję jakoś ale był czas kiedy widok lekarza w TV (nawet gdy był to aktor w filmie) powodował u mnie objawy nerwicy - a wszystko to było spowodowane też osobistymi przejściami związanymi z rakiem bliskiej mi osoby. Mam bujną wyobraźnię i gdy czytam o maltretowaniu np. dzieci, zaraz widzę to dziecko i to co z nim robiono, chce mi się płakać i serce mi się rozrywa.........

ja w ostatnich tygodniach mam problemy z koncentracją i nawet pisząc coś na komputerze często przestawiam litery - chociaż pisząc wydaje mi się, że nie robię błędów (wszystko muszę sprawdzać co napiszę) - też się zastanawiam co to może być a do tego jak z kimś rozmawiam to zapominam wątków i momentami gadam jak potłuczona - zero skupienia i koncentracji na tym co mówię

nie wiem jak wam ale mi ostatnio te objawy sę nasiliły - zrzucam winę na fronty atmosfertyczne, które silnie działają na mój układ nerwowy ale może wina tkwi gdzie indziej. Dochodzi do tego jeszcze uczucie falowania gdy idę - ostatnio w sklepie wpadłam w panikę, bo nie dość że czułam się na wzburzonym morzu to przez chwilę miałam uczucie jakbym lewitowała!!! Nie czułam gruntu pod stopami.....macie tak czasami?

darekk, miałam prawie non-stop takie objawy jak ty ale po leczeniu mam je sporadycznie (najczęsciej przy silnym stresie czy zmęczeniu). Mam do ciebie/was pytanie, czy oprócz bicia szumów i "bicia serca" w uchu (ja miałam tylko w lewym) masz czasami jakby nagły wzrost ciśnienia od tych szumów w głowie do tego stopnia, że szum zamienia się w pisk a głowa mam wrażenie, że zaraz eksploduje (trwa to chwilę i odpuszcza aby za jakąś chwilę znowu się pojawiło)- to oprócz zawrotów głowy mój największy problem, który mnie niepokoi - z innymi da się jakoś żyć.

a czy ktoś próbował może leczenia szumów, zawrotów głowy i innych dolegliwości ze strony uszu, głowy świecowaniem uszu za pomocą konch czy świec Hopi? Podobno pomoga!

Tajemniczy lek - ciekawe, ciekawe.......

candide ma każdy człowiek, tylko u niektórych pod wpływem różnych czynników np. antybiotykoterapii czy spożywania nadmiernych ilości cukru (ona się tym żywi) drożdżyca atakuje cały przewód pokarmowy a nawet mózg powodując spustoszenia w organiźmie. Niestety nasi lekarze są "daleko za murzynami" w tym temacie, gdzie na Zachodzie dużo się o tym pisze i czyta. Candida nie lubi gorzkich produktów - moja babcia piła codziennie wyciąg z grejpfruita (dostępny w aptece) okropny w smaku no i trzymała bardzo restrykcyjną dietę ale zwalczyła ją. Te duszności co miała i napady histerii to były skutki candidy - pewnie gdyby nie moja ciotka już babci by nie byłoby wśród nas - stan był b. ciężki - nie miała juz siły wstać z łóżka..........a lekarze rozkładali ręce.....

to pomóż nam wszystkim!!! Wszyscy cierpimy na to samo, więc nie ma problemu z diagnozą.

tak ja słyszałam. Moja babcia (już w okresie kiedy ja zmagałam się z nwrwicą) zaczęła się mieć okropne duszności, które kończyły się w szpitalu i bezradnocią lekarzy co je wywołuje. Babcia była już praktycznie jedną nogą w zaświatach kiedy moja ciotka dużo podróżująca po świecie spotkała się już z tym problelem i namówiła babcię na wizytę u alergologa . Na szczęście lekarka okazała się na tyle ludzka, że babcia dzięki niej trafiła do specjalistycznego szpitala gdzieś w zach. -pom. gdzie porobili jej bardzo szczegółowe testy alergolog. no i wyszło, że babcia jest zaatakowana przez candide. Rozpoczęła leczenie - dieta, dużo kwaśnych rzeczy, zero cukru itd. Leczenie trwało b. długo ale teraz babcia jest jak nowonarodzona i objawy ustąpiły.

brałam magnez i kompleks witamin B - pomoga się wyciszyć i ukoić np. mrowienia

Musimy sie trzymać!! Zycie moze być piękne tak, też tak myślę i dalej wszystkich was namawiam do pozytywnego myslenia i walki z nerwicą (chociaż teraz to ja sama potrzebuję wparcia ). Wiele czytam i ostatnio natknęłam się na jeden problem, który wydał mi się interesujący walce czy w ogóle w tendencji do nerwicy - chodzi o zanieczyszczenie organizmu a właściwie jego oczyszczeniu. Dowiedziono,że oczyszczenie poprzez dietę/lewatywy ma zbawienny wpływ na organizm człowieka (w sumie logiczne) i można się pozbyć nawet nerwicy. Co do szumów usznych i okropnych napięć w głowie polecane są konchy (świecowanie uszu) - proste w użyciu i podobno skuteczne (zamierzam wypróbować). Wiele art. na ten temat jest w Internecie (wpiszcie w google: konchy, oczyszczanie organizmu czy medycyna niekonwencjonalna) - może to pomoże jak już nic innego nie pomaga?!

no tak to też mam - idę i czuję, że ziemia faluje albo siedzę czy stoję i czuję że upadnę/zemdleję wtedy chwytam się czegoś mocno i staram się przeczekać ale czasami w domu wpadam w panikę.

Powerless nie jesteś sama - mam dokładnie takie objawy jak ty i to już ponad 4 lata. Pracuję , zajmuję się domem i dziećmi i staram się walczyć co mi nawet nieźle szło ale ta piekielna nerwica potrafi zrujnować nam życie w każdym momencie nawet jak już się wydaje, że sobie z nią radzimy. Oprócz tych wszystkich objawów fizycznych, zauważyłam ostatnio zupełną dekoncentrację co utrudnia mi życie w pracy i totalnie nic mi sie nie chce - zero pokładów enegrii życiowej. Nie ma już siły choć muszę ją mieć aby móc egzystować......

ja niestety mam to samo i to jest okropne, bo atakuje mnie zupełnie znienacka. Po 2 m-cach całkiem normalnego życia i optymistycznego podejścia do walki z tą cholerną nerwicą wszystko mi się wróciło (psychicznie nie mam żadnych problemów ale bardzo reaguję na zmiany pogody, wielkie skupienie np. w pracy gdy długo muszę patrzć komuś w oczy rozmawiając i stojąc to czuję narastające spięcie i uczucie, że zaraz padnę trupem no i też miewam to uczucie zupełanie nie wiadomo z jakiego powodu). Podam wam przykład, w niedzielę byłam u znajomych na obiedzie, fajnie nam sie rozmawiało, miła atmosfera - czułam sie dobrze i nagle nie wiadomo skąd dziwne uczucie w głowie jakby mi wszystko odchodziło, lekkie odrętwienie i uczucie, że spadam z krzesła. Szybko odeszłam, położyłam się ale już cały dzień czułam się źle i tak ostatnimi czasy jest niemal codziennie. Zwalam to na pogodę, bo raz jest spokojnie, raz pada a raz wieje. Uczuciu, że zaraz zemdleję/przewrócę się zawsze towarzyszy dziwne uczucie w głowie (jakby wszystko ze mnie ulatywało), napięcie w oczach powodujące nawet zaburzenia widzenia i napięcie czy szum w uszach okropny, powodujący utratę równowagi.

2 lata temu zapisałam się na Yogę w nadzieji, że mi pomoże się odprężyć i zapomnieć o nerwicy ale niestety.......wytrzymałam 5 lekcji po 1,5 godz. Ćwiczenia oddechowe zgroza (nasiliły się zawroty głowy, czułam, że zaraz zemdleję). Zmiany pozycji (asany) koszmar, wytrzymanie w pozycji z głową w dół przechodziło moje możliwości, bo kręciło mi sie z głowie, traciłam równowagę - oczywiście prowadząca to zauważyła i starała się dostosować do moich potrzeb ćwiczenia ale ja się tylko męczyłam.

aniołku te siły wkońcu nadejdą - przyjdzie czas, że nerwica sięgnie zenitu i postanowisz się z nią raz na zawsze rozprawić. Widzisz, jak pomimo swojego zdecydowanego (w końcu!) podejścia też mam kiepskie dni - akurat teraz (znowu!) od 3 dni mam pobolewania głowy i "jeździ mi w głowie", nadchodzi uczucie słabości, co wyzwala u mnie panikę którą wszystkimi siłami muszę opanować. Nie wiem jak wy dziewczyny ale jak zbliżają się "trudne dni" objawy nerwicy mi wracaja i się nasilają, nie mówiąc juz o tym że mam ochotę wrzeszczeć, ryczeć i kłócić się z wszystkimi o wszystko