Pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Dzień po dniu.

Zdecydowałem się założyć ten temat ,pomimo tego iż były już podobne wątki. Na wstępie proszę o pozwolenie mi na prowadzenie tego tematu . Uważam ,że może to pomóc ludziom w podjęciu trudnej decyzji podjęcia leczenia szpitalnego. Postaram się podzielic wrazeniami z pobytu , tak dzień po dniu , co czułem , co robiłem , na czym wogóle polega leczenie. To pierwszy mój pobyt w szpitalu ,więc sam nie wiem czego się spodziewać . Opisując tą całą sytuację dam sobie poczucie , ze mój pobyt nie pojdzie na marne . Będziecie mogli sami ocenić czy taki pobyt ma sens i jest skuteczny .Termin już w piątek 9 rano. Każdego dnia wieczorem ,postaram się pisać o wszystkich swoich odczuciach . Od pierwszego do ostatniego dnia. Myślę , że to taka trochę autoterapia dla mnie ,będę miał poczucie ,ze jestescie tam ze mną. Chętnie odpowiem na kazde pytanie. Tak więc startujemy w piątek wieczorem. Jeśli tylko będzie zasięg z plusa ;-).

I jeśli pozwolą Ci mieć ze sobą laptopa. Ja byłam w takich szpitalach, gdzie nie było nawet gniazdek z prądem w salach

Nie biorę lapka , bo boję się ,że mi zgninie;-) Mam smartfonik , trochę ciężko się klepie literki, ale powoli dam radę.

buczi79, Masz rację, do szpitala lepiej nie brać drogocennych przedmiotów. Z autopsji wiem, że na oddziałach psychiatrycznych "lubi" wszytko ginąć. A w jakim celu idziesz do szpitala z jaką diagnozą?

Nerwica lękowa . Bynajmniej tak mi się wydaje . Generalnie lęki , ataki paniki itd. od 3 miesięcy nie wychodzę właściwie z łóżka . Inaczej mówiąc codziennie czuję się jakbym umierał.

buczi79, Również mam nerwice lękowa. Brałeś jakieś leki i nic nie pomogły?

buczi79, A bierzesz leki, chodzisz do psychiatry ?. Rzeczywiście, Twój stan musi być na tyle ciężki skoro zdecydowałeś się na szpital. Czego oczekujesz po pobycie tam i na jak długo się wybierasz?

Pytam dlatego, że mam podobny problem, tzn. od 2 m-cy prawie nie wychodzę z domu, dużo przebywam w łóżku, aktualnie 3 dzień z rzędu. Mam potworne lęki. Biorę leki ale nie widzę zbytniej poprawy. Też rozważałam pójście do szpitala tylko co to da? Skoro chodzę co 2-3 tyg. do lekarza, biorę zalecane leki i mój stan się nie zmienia to jak pobyt w szpitalu sprawi, że odczuję poprawę? dadzą mi inne leki? Być może zmienią dotychczasowe leczenie ale zanim nastąpi poprawa to musi minąć dużo czasu bo leki nie działają od razu a ja nie wytrzymam długiego pobytu w szpitalu. Już chyba wolę zostać w domu i czekać na poprawę.

Jakie masz objawy , ze zdecydowałeś się na szpital? Poniewaz az sie boje , ze tez to moze mnie spotkac..

Lejdis, może idź na dzienny?

Z autopsji wiem, że na oddziałach psychiatrycznych "lubi" wszytko ginąć.

Lubi ginąć - szczególnie fajki

W depozyty też nie radzę wierzyć, tak więc jeśli wybieracie się na oddział - nie zabierać wartościowych rzeczy, żadnej biżuterii, o rzeczach typu: noże, nożyczki zapomnieć, bo i tak Wam zabiorą, mnie zabrali nawet maszynki do golenia.

anna.anakaia, myślałam też o tym rozwiązaniu ale paraliżuje mnie lęk przed codziennymi spotkaniami z ludźmi, przed wypowiadaniem się na swój temat. Nie czuję się chyba jeszcze na siłach by przemóc lęk przed wychodzeniem z domu. wiem, że mogłoby mi to pomóc ale lęk mnie paraliżuje.

mi zginął kubek pierwszego dnia i to było ostrzeżenie na pozniej

Z lekow to od 7 lat rexetin , niedawno psychiatra odstawil mi go ze względu na to , ze tyłem i ponadto robił się coraz mniej skuteczny. Przeszedłem na efevelon , ale po 7-8 tygodniach zero poprawy , a nawet pogorszenie. Odstawiam więc go i od 2 tygodni biorę asertin . Poprawy też za wielkiej nie ma. Dlatego własnie zdecydowałem się na szpital. No i moj psychiatra mnie do tego namowił. Twierdzi ,ze tam będę miał większe szanse na wyzdrowienie . Jestem już zmęczony tą całą sytuacją więc postawiłem wszystko na jedną kartę. A z objawow to tak jak wspominałem , ataki paniki , ciągły lęk , boję się właściwie caly czas , zawroty głowy, utrata równowagi, jadłowstręt, biegunki, trzęsą mi się ręce , tylko wieczorami czuję się czasem normalnie

Myślicie , ze szpitale pomagają? lub mogą pomoc chociaż troszkę?

buczi79, Mam identycznie jak TY, wieczorem robię się spokojniejsza i lęki ustają.

Co mi zależy , wecie co jestem tak tym zmęczony , że podejmuję ryzyko ,a czy pomoże przekonacie się razem ze mną:-) Jeśli nie zwieje stamtąd;-)

buczi79, by Tobie pomoglo, ja tez sie mecze...glownie z atakami dusznosci lub mdlosci..

Nie chce Was rozczarowac. Zanim trafilam pierwszy raz do szpitala to tez myslalam ze mnie tam cudownie ozdrowia. Ja akurat bylam w szpitalu gdzie nie kradli, bylo fajnie pod wzgledem towarzyskim ale wszystkie moje objawy sie utrzymywaly i pobyt tam nic mi nie dal, nawet leki byly zle dobrane. W rezultacie w szpitalu ladowalam co kilka miesiecy, w sumie 5 pobytow w ciagu 1,5 roku. I dopiero ostatni pobyt dal mi to ze lekarz zgodzil sie na lek ktory sama chcialam bo przeczytalam o nim na internecie. Wypisalam sie na zadanie a lek bralam w domu i tak mi pomogl. Ale sam szpital to nie wiem na co moze pomoc , moze na fobie spoleczna.

W tym szpitalu z tego co wiem jest napiety grafik . Zajecia indywidualne oraz grupowe z psychoterapeutą , rysunek psychologiczy ,relaksacje , opieka lekarza 24 h/ dobę. Wiem , ze najlepiej w domu ,ale to lezenie w łóżku nic nie daje i wątpię ze z dnia na dzień ozdrowieję . Chcę sprobowac , co mi zależy , w końcu będę w najbezpieczniejszym mozliwym dla mnie miejscu.

-- 23 paź 2013, 22:21 --

I wcale nie liczę na cudowne ozdrowienie , bardziej na ciężką pracę nad sobą pod okiem specjalistow.

hania33,

Myślicie , ze szpitale pomagają? lub mogą pomoc chociaż troszkę?

Tak może pomóc, ale nie jest receptą na cudowne wyzdrowienie. Mnie pomogło np. to, że byłam pilnowana przy lekach, bo na własną rękę w manii sobie kombinowałam i odpuszczałam.

Od wielu czynników zależy czy szpital pomoże - przede wszystkim od tego czy chcesz i czy przyjmiesz do wiadomości, co Ci dolega ale też od stanu w jakim aktualnie jesteś.

Na pewno nikt nie będzie nad Tobą skakał z politowaniem (a wiele osób tego oczekuje, widziałam nieraz reakcje typu - ale co ty ode mnie chcesz, ja jestem chory i mi wolno, masz mnie żałować - no a przecież tam trafiają sami chorzy). Byli też tacy, którzy sami się zgłaszali a potem mieli pretensje, że ktoś każe brać im leki, że muszą się stosować do jakichś zasad, bo myśleli, że tam się po prostu jest i tyle.

buczi79, Masz racje , ja muszę chodzić , sprzątać , gotować obiady , wychodzę , mało , ale zawsze...

Świetnie ,że ten temat pokazuje jak różne mamy zdania , doświadczenia , wątpliwości itd. Założyłem go między innymi dlatego , aby przeżyć ten pobyt razem z Wami , może dzieląc się moimi przeżyciami pomogę , komuś podjąć decyzję lub po prostu czytając moje relacje poczuje się lepiej . No i dzięki Wam , łatwiej będzie mi to przeżywać .

buczi79, ja chętnie poczytam Twoją relację z pobytu no i kibicuję, żeby wszystko dobrze poszło

Dziękuję , miło wiedzieć , że jesteście ze mną :)

Myślicie , ze szpitale pomagają? lub mogą pomoc chociaż troszkę?

Oddział zamknięty to konieczność, na dziennym mogą Cie podleczyć... Nie bez powodu z zamkniętego kierują na dzienny...

Ja byłem 1,5 miesiąca na zamkniętym a aż 2 na dziennym.

To będzie oddział otwarty tj. będę w nim przebywał 24h\ dobę , ale w każdej chwili mogę się wypisać na własne życzenie.